Παιδικοί χώροι, ειδικά διαμορφωμένοι έχουν προκύψει και στον τόπο μας. Ειδικοί χώροι για παιδιά. Παιδότοποι. Πρόκειται ασφαλώς για επιχειρηματική δραστηριότητα συμπολιτών μας, όπου το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβαίνει είναι να έχουν προσωπικές ευαισθησίες για την παιδική ψυχή και την παιδική "ανατροφή" αφού και αυτοί οι χώροι λειτουργούν ως μηχανισμοί κοινωνικοποίησης του ανθρώπου (-παιδιού).
Η πολιτεία, όμως, δεν μπορεί να επαφίεται στην καλή πρόθεση και στο ενδεχόμενο ύπαρξης προσωπικών ευαισθησιών του επιχειρηματία. Προδιαγραφές για τη σωματική υγεία έχουν προσδιοριστεί και είναι υποχρεωτική η τήρησή των για την έναρξη λειτουργίας μιας τέτοιας επιχείρησης. Με την ψυχική υγεία των παιδιών, όμως, τί γίνεται; Με την πνευματική συγκρότηση των νέων αυτών ανθρώπων; Με την πολιτιστική μορφοποίησή των; Με την καταναλωτική μανία; Με τον "τζόγο";
Αυτές οι πέντε επιμέρους διαστάσεις πρέπει να απασχολήσουν επιστημονικό φορέα για την προστασία του παιδιού ο οποίος και θα εισηγηθεί στην πολιτεία (και θα απαιτήσει). ‘Η, διαφορετικά, η πολιτεία ας οργανώσει ένα πλαίσιο επιστημονικού διαλόγου προκειμένου να προσδιορίσει προδιαγραφές που θα τηρούνται με την ευθύνη στον έλεγχο- έγκριση των υπουργείων υγείας και παιδείας και πολιτισμού.
Ξενόφερτες, ακραίας "αισθητικής" κατασκευές, διαμονιστικού τύπου "ήρωες", νεκροφιλικές, βρυκολακίστικες και δρακουλιστικές φιγούρες αποτελούν δομημένο τοπίο – πλαίσιο και παιγνίδια παιδιών σε ορισμένους εξ αυτών επιχειρηματικούς χώρους. Επίσης, μουσική μη ελληνική και… διφορούμενη, όσον αφορά στην καλλιτεχνική αξία της, ηλεκτρονικά παιγνίδια (ληστρικά αφού δίπλα στο έξοδο της συμμετοχής στον παιδότοπο αναπτύσσεται και αυτό δεδομένου ότι λειτουργούν με κερματοδέκτες).
Ακόμη, ηλεκτρονικά, με τη χρήση των οποίων μπορεί το παίζον παιδί να κερδίσει κάποιο αντικείμενο – παιγνίδι κλπ. (συνήθως άθλιας ποιότητας, παιδαγωγικής αξίας και υλικού) μα που στην πραγματικότητα εισάγουν και εθίζουν το παιδί στον… τζόγο!
Σκέφτομαι ότι εάν είναι αναγκαίο η εκκλησία να αναπτύσσει δίπλα στο ψυχωφελές πνευματικό έργο της και ψυχωφελές κοινωνικό έργο θα άξιζε να αναλάβει πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός άλλου τύπου, παιδότοπου στον τόπο μας. Αληθινού παιδότοπου και όχι πολυχώρου που περιλαμβάνει και πάρκινγκ παιδιών με στοιχεία όπως αυτά που προαναφέρθηκαν. Η τοπική μας εκκλησία θα μπορούσε να προσφέρει στην τοπική κοινωνία μία τόσο αξιόλογη υποδομή. Οι εξαρτημένοι, οι ψυχικά πάσχοντες, οι ανάπηροι- ανήμποροι, οι γέροι, οι φτωχοί, οι ξένοι και τα παιδιά είναι άλλωστε αυτοί οι πληθυσμοί η προσφορά προς τους οποίους "ενσαρκώνει" τον Θείο Έρωτα.
Ανεξάρτητα όμως, από αυτή την ιδέα, προσδοκία του γράφοντα είναι οι βουλευτές του τόπου μας (θα μπορούσαν και οι τέσσερις μαζί και θα το εκτιμούσε η κοινωνία) να αναλάμβαναν νομοθετική πρωτοβουλία για τα προαναφερόμενα.
Η Ελλάδα που πεθαίνει (όχι αργοπεθαίνει, πλέον) δημογραφικά, πεθαίνει και πολιτισμικά. Δείχνοντας στα παιδιά μας, την ώρα της ανατροφής των, τον χειρότερο εαυτό της!
Σημ..: Είναι σαφές ότι οι προαναφερόμενες περιγραφές δεν αφορούν στο σύνολο των παιδικών επαγγελματικών χώρων. Οποιους τους αφορά… δεν φταίμε εμείς.
