«Γράψτε κάτι γι’ αυτά που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες καθημερινά, εν έτει 2021», μας παρότρυνε γυναίκα δημοτική σύμβουλος Δήμου της ενδοχώρας των Χανίων. Γυναίκες στα κοινά και σε άλλους ανδροκρατούμενους εργασιακούς χώρους αντιμέτωπες με στερεότυπα, αμφισβήτηση, χλευασμό, ρατσισμό. Γυναίκες σε χωριά και όχι μόνο που ανέχονται σεξιστικές συμπεριφορές σαν κανονικότητα. «Στριμωγμένες» μαμάδες, 40αρες χωρίς παιδιά, εργαζόμενες με φιλοδοξίες, 14χρονες με κοιλίτσα, 20χρονες με μωρά.
Μόνο τις τελευταίες μέρες, είδαμε σε τρεις περιπτώσεις τη γυναίκα μετατρέπεται σε αντικείμενο και το σώμα της να εργαλειοποιείται, κακοποιείται, θανατώνεται.
Πρώτη περίπτωση, το τερατώδες δήθεν επιστημονικό συνέδριο για την υπογονιμότητα που οδηγήθηκε σε ακύρωση μετά τις αντιδράσεις.
Δεύτερη, η 14χρονη Γωγώ που πέθανε σε χειρουργείο αδυνατίσματος στο οποίο αποφάσισε να υποβληθεί επειδή της έκαναν bullying για τα κιλά της.
Τρίτη, η 20χρονη Καρολάιν που πλήρωσε με τη ζωή της, κάποιες ορμονικές διαταραχές ή μια πιθανή επιλόχειο κατάθλιψη (με βάση όσα έχουν γίνει γνωστά).
Τρεις περιπτώσεις φαινομενικά ασύνδετες που μέσα από την ακραία τους βαρβαρότητα, δίνουν ακριβώς το πλαίσιο μέσα στο οποίο ζει, εργάζεται και υπάρχει η γυναίκα στην σημερινή κοινωνία και δέχεται βία, σωματική, λεκτική και ψυχολογική.
Άλλωστε, για να θυμόμαστε τα δικαιώματα της, έχουμε θεσπίσει την ημέρα της γυναίκας, κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου. Για τις υπόλοιπες μέρες, βλέπουμε.
