ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΚΑ∆ΗΜΑΪΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
«Ιστορική και για τα Χανιά και για την Παιδεία χαρακτηρίστηκε από τον δήµαρχο Χανίων κ. Γιώρο Κατσανεβάκη και τον πρόεδρο της ∆ιοικούσας Επιτροπής του Πολυτεχνείου Κρήτης κ. Θαλή Αργυρόπουλο η χθεσινή ηµέρα κατά την οποία άρχισε και τυπικά η λειτουργία του Πολυτεχνείου στα Χανιά». Αυτό έγραφαν στο πρωτοσέλιδό τους τα “Χανιώτικα νέα”, την Τρίτη 25 Σεπτεµβρίου 1984 και σηµείωναν πως «στη χθεσινή τελετή των εγκαινίων, που δεν είχε επίσηµο χαρακτήρα παραβρέθηκαν τα µέλη της ∆ιοικούσας Επιτροπής του Πολυτεχνείου, 20 περίπου καθηγητές και πολλοί φοιτητές».
Ήταν η εποχή που το Πολυτεχνείο Κρήτης έκανε τα πρώτα του βήµατα ως ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυµα, µε τους πρώτους 127 φοιτητές να εγγράφονται στο Τµήµα Παραγωγής και ∆ιοίκησης που θα λειτουργούσε σε αυτή την πρώτη φάση στο κτήριο των παλιών φυλακών στον Λόφο Καστέλι.
Ένα Τµήµα που είχε ιδρυθεί έναν χρόνο πριν το 1983, κι αποτέλεσε την πρώτη Σχολή που ιδρύθηκε στην Ελλάδα στο αντικείµενο του Μηχανικού Παραγωγής και ∆ιοίκησης.
Από τότε έως σήµερα, το Πολυτεχνείο Κρήτης κατάφερε να ξεπεράσει τα στεγαστικά και οργανωτικά εµπόδια της πρώτης περιόδου και να εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό Ίδρυµα, ενώ η Σχολή Μηχανικών Παραγωγής και ∆ιοίκησης µετρά πλέον περισσότερους από 2.400 απόφοιτους του προπτυχιακού προγράµµατος σπουδών, 1.000 µεταπτυχιακούς απόφοιτους και 160 διδάκτορες.
Με αφορµή την επέτειο της συµπλήρωσης 40 χρόνων από την έναρξη λειτουργίας της Σχολής Μηχανικών Παραγωγής και ∆ιοίκησης, οι “διαδροµές” µίλησαν µε καθηγητές που έχουν συνδεθεί µε τη Σχολή µέσα σε αυτά τα χρόνια, θυµήθηκαν µαζί τους την πρώτη δύσκολη περίοδο και µοιράστηκαν σκέψεις για το παρόν και το µέλλον της Σχολής που η ίδρυσή της σηµατοδότησε την ένταξη των Χανίων στον σύγχρονο χάρτη των ανώτατων ακαδηµαϊκών ιδρυµάτων της χώρας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΗΣ:
Αναµνήσεις από τα πρώτα χρόνια
Από τους πρώτους καθηγητές που ανέλαβαν να διδάξουν στο νεοσύστατο Τµήµα Μηχανικών Παραγωγής και ∆ιοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης υπήρξε ο οµότιµος -σήµερα- καθηγητής, πρώην πρύτανης Γιάννης Φίλης, από τον οποίο ζητήσαµε να µας µεταφέρει πώς ήταν εκείνη η πρώτη περίοδος στη Σχολή: «Μπορώ να γράψω τόµους. Ήρθα στο Πολυτεχνείο το 1986. Εκτός από εµένα υπήρχε στο Τµήµα ένας ακόµη µόνιµος καθηγητής, ο Γιάννης Σίσκος. Οι άλλοι ήταν συµβασιούχοι. Αµέσως ξεκινήσαµε οι δυο µας να διαµορφώνουµε το πρόγραµµα σπουδών και τις διαδικασίες διδασκαλίας και έρευνας. Ήταν µια ενδιαφέρουσα εποχή µε όλα τα καλά και στραβά της ελληνικής πραγµατικότητας. Οι αίθουσες διδασκαλίας βρίσκονταν στις παλιές φυλακές στον λόφο Καστέλι. Το πρώτο µου µάθηµα ήταν στις 9 το πρωί. Περίµενα την αίθουσα γεµάτη από τις 9, όπως είχα συνηθίσει στις ΗΠΑ όπου δίδασκα επί οκτώ έτη. Ο πρώτος φοιτητής εµφανίστηκε γύρω στις 9:20. Οι περισσότεροι µετά τις 9:30. Κάποιοι µε αναµµένα τσιγάρα και έκφραση έντονης κόπωσης. Ζωγράφισα στον πίνακα ένα απαγορευτικό του καπνίσµατος και ξεκίνησα το µάθηµα. Οι περισσότεροι έσβησαν τα τσιγάρα τους πάνω στο ξύλινο πάτωµα. Σύντοµα διαπίστωσα τον κοµµατισµό στις φοιτητικές οργανώσεις και σε ένα βαθµό στο προσωπικό. Ζούσα µια τελείως σουρεαλιστική εµπειρία. Ήξερα το πανεπιστήµιο ως χώρο µετάδοσης της γνώσης, έρευνας, αµφισβήτησης, περιέργειας, αλλά όχι κοµµατικών συναλλαγών. Λίγα χρόνια αργότερα, ως πρύτανης, προσπάθησα να αντισταθώ σε αυτές τις καταστάσεις µε τεράστιο προσωπικό κόστος. Αλλά αυτό είναι µια άλλη ιστορία. Στα θετικά καταγράφω τις γενναίες προσπάθειες πολλών διδασκόντων, υπαλλήλων και φοιτητών να στήσουν ένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυµα. Τα κτήρια ελάχιστα, τα εργαστήρια σχεδόν ανύπαρκτα, το προσωπικό λίγο. Αυτοί οι άνθρωποι έδωσαν τα πάντα για να γίνει το Πολυτεχνείο Κρήτης ένα σπουδαίο ίδρυµα όπως είναι σήµερα».
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΕΜΠΟ∆ΙΑ
Ρωτήσαµε τον κ. Φίλη για τις µεγαλύτερες δυσκολίες εκείνης της περιόδου: «Η έλλειψη χώρων, εργαστηρίων, προσωπικού, µε µια λέξη πόρων. Με τα χρόνια, πολλά από αυτά τα προβλήµατα λύθηκαν αλλά ανεφύησαν άλλα, όπως οι τεράστιες περικοπές του προϋπολογισµού λόγω των µνηµονίων. Εν τούτοις το Πολυτεχνείο Κρήτης έχει πλέον βρει τον δρόµο του στην Ελλάδα και διεθνώς. Με ένα πράγµα µόνο δεν µπόρεσα να συµβιβαστώ, τις κοµµατικές παρεµβάσεις για ιδιοτελείς σκοπούς».
Στην ερώτησή µας για το τι συνεπαγόταν το γεγονός ότι η Σχολή ΜΠ∆ υπήρξε η πρώτη στο αντικείµενό της στην Ελλάδα, ο κ. Φίλης απάντησε: «Το Τµήµα ΜΠ∆ σχεδιάστηκε από ανθρώπους µε όραµα ώστε να συνδυάζει την αυστηρή όψη των επιστηµών του µηχανικού µε εκείνη της διοίκησης. Η λογική ήταν ότι οι µηχανικοί στην πράξη χρειάζονται τις λεγόµενες θετικές επιστήµες για τις επιστηµονικές αναλύσεις και συνθέσεις, αλλά ταυτόχρονα χειρίζονται ανθρώπους και παίρνουν αποφάσεις µε βάση την ψυχολογία και τις κοινωνικές ανάγκες. Αυτός ο συνδυασµός ήταν και παραµένει εξαιρετικά επιτυχής».
Λίγο πριν ολοκληρώσουµε την κουβέντα µας, ρωτήσαµε τον κ. Φίλη να περιγράψει το αποτύπωµα που έχει αφήσει η Σχολή ΜΠ∆ αυτά τα 40 χρόνια λειτουργίας της: «Το αποτύπωµα της Σχολής -παλαιότερα Τµήµατος- είναι πολύ σηµαντικό. Οι απόφοιτοί µας είναι επιχειρηµατίες, διοικητές οργανισµών, σύµβουλοι, µηχανικοί στη βιοµηχανία, ακαδηµαϊκοί. Καλύπτουν ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας που δύσκολα κάλυπταν οι στενότερες παραδοσιακές ειδικότητες του µηχανικού. Είναι µια σχολή µε παρελθόν και εξαιρετικό µέλλον».
ΜΙΧΑΛΗΣ ∆ΟΥΜΠΟΣ:
Μια Σχολή προσαρµοσµένη στις νέες προκλήσεις
Για το ισχυρό αποτύπωµα που έχει αφήσει στην τοπική κοινωνία στα 40 χρόνια λειτουργία της η Σχολή Μηχανικών Παραγωγής και ∆ιοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης, αλλά και την πρόοδο που έχει καταγράψει µέσα σε αυτό το διάστηµα, µίλησε στις “διαδροµές” ο καθηγητής και κοσµήτορας της Σχολής Μιχάλης ∆ούµπος.
«Η Σχολή έχει συµπορευτεί και έχει στηρίξει την κοινωνία των Χανίων, την επιχειρηµατικότητα, την οικονοµία του τόπου. Έχει αναπτύξει συνεργασίες µε την Περιφέρεια και µε το Επιµελητήριο σε προγράµµατα που αφορούσαν και αφορούν θέµατα καινοτοµίας, επιχειρηµατικότητας», σηµείωσε.
Όπως εξήγησε, µε την Περιφέρεια υπήρχε συνεργασία στο πλαίσιο του “Φυτώριου Ιδεών” πρόγραµµα το οποίο είχε την επιµέλεια ο αείµνηστος καθηγητής και κοσµήτορας Ευάγγελος Γρηγορούδης, το όνοµα του οποίου δόθηκε στην πρωτοβουλία αυτή.
Ως καθηγητής και δάσκαλος νέων ανθρώπων, ο κ. ∆ούµπος έχει αντιληφθεί πως τα τελευταία χρόνια σε σχέση µε τα προηγούµενα υπάρχει σαφώς µία διαφοροποίηση: «Είναι λογικό διότι µε όλες αυτές τις τεχνολογικές εξελίξεις, τα θέµατα τεχνητής νοηµοσύνης, ακόµα και µε τους υγειονοµικούς κινδύνους που βιώσαµε, την πανδηµία, όλα όσα έχουν έρθει στο προσκήνιο λόγω της κλιµατικής αλλαγής και της αειφορίας, όλα είναι θέµατα που απασχολούν τους φοιτητές µας. Επιζητούν να αναπτύξουν εφόδια και γνώσεις που θα τους βοηθήσουν να συνεισφέρουν σε αυτά τα αντικείµενα. Πιστεύω πως αυτό θα βοηθήσει την εθνική οικονοµία και την τοπική επίσης. ∆ιότι νέα στελέχη, µε νέες ιδέες σε όλα αυτά τα πεδία τεχνολογικής αιχµής, για τα οποία υπάρχουν εθνικές προτεραιότητες όπως η Πράσινη Μετάβαση, η διαχείριση της Τεχνητής Νοηµοσύνης και των προκλήσεων που αυτή δηµιουργεί, θα βγουν στην αγορά εργασίας και σίγουρα σιγά-σιγά θα βοηθήσουν τις τοπικές επιχειρήσεις, τους φορείς, να εκµεταλλευτούν τις δυνατότητες που δίνουν όλα αυτά τα πράγµατα».
Συνεχίζοντας ο κ. ∆ούµπος υπογράµµισε ότι η Σχολή διατηρεί ισχυρούς δεσµούς µε τους απόφοιτούς της, ακόµα και τους πιο παλιούς: «Παρακολουθούµε την πορεία τους, είναι χαρά µας όταν βλέπουµε να έχουν επιτυχηµένη σταδιοδροµία. Με τους αποφοίτους του 1984 η Σχολή έχει στενή επαφή, καλούνται σε εκδηλώσεις και ηµερίδες, συµµετέχουν και δείχνουν ιδιαίτερη αγάπη και ενδιαφέρον για τους φοιτητές και την ίδια τη Σχολή. Είναι άλλωστε λογικό µιας και ως οι πρώτοι, βίωσαν τα πρώτα βήµατα της, ήταν πολύ ιδιαίτερη η τότε κατάσταση και αναπτύχθηκε ένα οικογενειακό κλίµα µεταξύ τους καθώς και µε εργαζόµενους και καθηγητές. Στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια που θα πραγµατοποιήσουµε, δύο προσκεκληµένοι είναι από εκείνη την πρώτη φουρνιά, θα µας µεταφέρουν τις αναµνήσεις τους, τις εµπειρίες τους».
Καταλήγοντας ο κ. ∆ούµπος επεσήµανε την ικανότητα της Σχολής ΜΠ∆ να προσαρµόζεται στις τεχνολογικές εξελίξεις και προκλήσεις που αντιµετωπίζει η κοινωνία, για µία βιώσιµη ανάπτυξη και κοινωνική ευηµερία, ενώ στέλνοντας ένα µήνυµα στα νέα παιδιά που προβληµατίζονται για το τι σπουδές να επιλέξουν σηµείωσε: «Το βασικό είναι να επιλέξουν µία σχολή, ένα αντικείµενο που να µπορούν να υπηρετήσουν µε αγάπη. Όχι ένα αντικείµενο που µπορεί να φαίνεται ότι έχει επαγγελµατικές προοπτικές. Να επιλέξουν µε βάση το πραγµατικό τους ενδιαφέρον, διότι οτιδήποτε κι αν σπουδάσει κάποιος, µε οτιδήποτε κι αν ασχοληθεί, αν το κάνει µε αγάπη και αφοσίωση θα το κάνει καλά επιτυχηµένα και θα πορευτεί όµορφα. Οτιδήποτε άλλο θα είναι αποτυχία».
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΡΑΣΑ∆ΑΚΗ:
Εκπαιδεύοντας τον «Άνθρωπο Μηχανικό»
Με βαθιά συγκίνηση και πολλές αναµνήσεις µίλησε στις “διαδροµές” η Ευαγγελία (Λία) Κρασαδάκη, η οποία ως διδάκτωρ και µέλος Ε.∆Ι.Π. προσφέρει διδακτικό έργο σε εργαστήρια και µαθήµατα, της Σχολής Μηχανικών Παραγωγής και ∆ιοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Έχοντας γνωρίσει µεγάλα Πανεπιστηµιακά Ιδρύµατα της Αθήνας, ερχόµενη στα Χανιά συνάντησε ένα πολύ µικρό ίδρυµα το οποίο στεγαζόταν σε ένα νεοκλασικό, µία παλιά κλινική στην οδό Ηρώων Πολυτεχνείου 37. «Εκεί στεγαζόταν το 1985 το Πολυτεχνείο, όπως το γνώρισα εγώ. Σε εκείνο το µικρό νεοκλασικό, στεγαζόταν η βιβλιοθήκη, όλες οι υπηρεσίες, καθηγητές, φοιτητές, το Εργαστήριο Ηλεκτρονικής και σήµερα, 40 χρόνια µετά, είµαστε πολύ περήφανοι για αυτό που έχει συντελεστεί. Υπάρχει πολλή αγάπη και συγκίνηση για όλο αυτό που έχει επιτευχθεί από όλους τους ανθρώπους, τους συµµετέχοντες στη µεγάλη προσπάθεια, που επιδίωξαν να έχουµε Ανώτατο Τεχνολογικό Ίδρυµα στην πόλη. Προσπάθειες του ΤΕΕ, ∆ήµου Χανίων, της τότε Νοµαρχίας, της Ι.Μ Κυδωνίας Αποκορώνου, αλλά και του Συλλόγου Φίλων του Πολυτεχνείου».
Όπως µας εξιστόρησε, η κα Κρασαδάκη από το 1984 έως σήµερα καταβλήθηκαν µεγάλες προσπάθειες από όλους «…δεν υπήρχε κανένας που να υπηρέτησε στο ίδρυµα χωρίς να έχει αφήσει το λιθαράκι του», ώστε «σήµερα πια να είµαστε ίδρυµα µεγάλο, µε χιλιάδες φοιτητές που πέρα από τις βασικές σπουδές, θεραπεύουµε µεταπτυχιακές σπουδές, διδακτορικά προγράµµατα».
«Σήµερα, συµβάλουµε στη διεθνή έρευνα. Συγκαταλεγόµαστε στα ιδρύµατα υψηλού κύρους, µε πολλούς καθηγητές ερευνητές µας να βρίσκονται στις διεθνείς λίστες των πλέον αξιόλογων επιστηµόνων διεθνώς. ∆ιεξάγεται αξιόλογη επιστηµονική έρευνα, από ανθρώπους που αφιερώνουν τη ζωή τους, την τελευταία σκέψη τους ακόµα, ίσως και την προσωπική τους ζωή, διότι η έρευνα που συντελείται σε αυτό το υψηλό επίπεδο, δεν µπορεί να συντελεστεί στο πλαίσιο ενός ωραρίου».
Η κα Κρασαδάκη, ως επικεφαλής του Κέντρου ∆ιδασκαλίας και Μάθησης Πολυτεχνείου Κρήτης, τόνισε ακόµα πως όλα όσα συµβαίνουν πίσω από τους τοίχους της Σχολής, «είναι µία προσπάθεια ζωής». «Πανεπιστηµιακοί δάσκαλοι, αφιερώνουν τη ζωή τους στο πανεπιστηµιακό έργο αλλιώς δεν µπορεί να γίνει τίποτα που να αφορά την πρόοδο. Μία πρόοδο µέσω υψηλού επιπέδου έρευνας από την οποία προσδοκάται η µεταφορά αυτή να γίνει µέσα στις τάξεις. Οι µεγάλες επιτυχίες σε ευρωπαϊκά ανταγωνιστικά έργα από την Ε.Ε, η παρουσία µας σε ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει αφορά στο κύρος µας ως Σχολή, ως Πολυτεχνείο. Την ίδια ώρα που εργαζόµαστε πάνω στην τεχνολογία µε τους Μηχανικούς να προσπαθούν να συµβάλλουν και να προσφέρουν σηµαντικό έργο στην κοινωνία όχι µόνο την εθνική αλλά την παγκόσµια».
Καταλήγοντας για αναφέρθηκε στην ανάγκη της άρτιας κατάρτισης των σύγχρονων µηχανικών αλλά και της ύπαρξης αρχών που θα έχουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο:
«Οι µηχανικοί αναλαµβάνουν να λύσουν παγκόσµια προβλήµατα, όπως αυτά της ενέργειας και της κλιµατικής αλλαγής, και θα πρέπει να γνωρίζουν ότι τα προβλήµατα αυτά πρέπει να τα λύσουν υιοθετώντας αρχές που διέπουν την κοινωνία.
∆ηλαδή, θα πρέπει να σκέφτονται πάντα ότι στο επίκεντρο είναι ο άνθρωπος και οι λύσεις που θα προτείνουν θα πρέπει να διέπονται από κανόνες ηθικής, δεοντολογίας, ανθρωπισµού. Ουσιαστικά, λοιπόν, στο Πολυτεχνείο εκπαιδεύουµε τον Άνθρωπο Μηχανικό».
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΟΠΟΥΝΙ∆ΗΣ:
Έργο µαζί µε τους φοιτητές µας
Από το 1987 βρίσκεται στη Σχολή Μηχανικών Παραγωγής και ∆ιοίκησης (ΜΠ∆) ο καθηγητής, Κωνσταντίνος Ζοπουνίδης. Τότε η Σχολή στεγαζόταν στις παλιές φυλακές, στο λόφο Καστέλι.
«Ήταν», θυµάται ο κ. Ζοπουνίδης, «δύσκολα χρόνια. Το Ιντερνετ υπήρχε και δεν υπήρχε και προσπαθούσαµε να παράγουµε έργο. Αλλά ήταν ωραία, γιατί είχαµε µια αµεσότητα µε τους φοιτητές µας. Και προσπαθούσαµε µαζί µε τους φοιτητές να παράγουµε και έρευνα και διδακτικό έργο. Έτσι προχωρήσαµε και φτάσαµε µέχρι τα νεότερα χρόνια, όπου µετακοµίσαµε στην Πολυτεχνειούπολη. Τότε, υπήρχε µεγάλη αναβάθµιση στο Πολυτεχνείο. Είχαµε όλα τα µέσα, εργαστήρια, τα πρώτα µας λάπτοπ για να έρχονται οι φοιτητές στα εργαστήρια και να δουλεύουν µαζί µας. Και οπωσδήποτε, ανεβήκαµε και εµείς µαζί µε τους φοιτητές µας και παράγαµε περισσότερο και ποιοτικότερο έργο».
Ο κ. Ζοπουνίδης κατά τα χρόνια που είναι στη Σχολή έχει πολλές αναµνήσεις.
Στις αρνητικές, όπως µας λέει, είναι το διάστηµα που ιδρύθηκαν τα Προγράµµατα Σπουδών Επιλογής (ΠΣΕ) τα οποία προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις, γύρω στο 1996 και κινητοποιήσεις µε αποτέλεσµα το Πολυτεχνείο να παραµείνει κλειστό για έξι µήνες.
«Στα θετικά, µε έντονο συναίσθηµα χαράς, ήταν το πρώτο διδακτορικό που έδωσα. Επίσης, οι επιτυχίες σε επίπεδο επιστηµονικό και ερευνητικό επίπεδο. Αυτά είναι πάρα πολύ σηµαντικά για την καριέρα ενός επιστήµονα».
Για το σήµερα της Σχολής τονίζει: «Σήµερα η Σχολή βρίσκεται σε πολύ καλό δρόµο. Έχουν έρθει νέοι άνθρωποι. Είχαµε την απώλεια, βέβαια, του Βαγγέλη Γρηγορούδη, είναι µια πολύ µεγάλη απώλεια για το Τµήµα κι όλο το Πολυτεχνείο. Αλλά, η Σχολή έχει τις βάσεις της και µπορεί να πάει µπροστά. Έρχονται συνέχεια νέοι επιστήµονες και νοµίζω ότι το µέλλον είναι ευοίωνο. Υπάρχουν οι βάσεις για να συνεχιστεί το έργο µας και να µεγαλουργήσουµε. Πολλοί καθηγητές από τη Σχολή είναι µεταξύ των πρώτων σε πολλά rankings διεθνών βάσεων».
ΝΙΚΟΣ ΣΠΑΝΟΥ∆ΑΚΗΣ:
Εµφαση στην εξωστρέφεια
«Η Σχολή δίνει έµφαση στην εξωστρέφεια», τονίζει ο Νίκος Σπανουδάκης, από το Εργαστηριακό ∆ιδακτικό Προσωπικό (Ε∆ΙΠ).
«Στη Σχολή ΜΠ∆ έχω υπάρξει φοιτητής από το 1997 έως το 2000, µεταπτυχιακός τότε και έκανα master στη ∆ιοίκηση Επιχειρήσεων. Ως µέλος Ε∆ΙΠ διδάσκω από το 2014 µέχρι και σήµερα. ∆ηλαδή, δέκα χρόνια. Από αυτά τα χρόνια έχω πολύ ωραίες αναµνήσεις, όπως η διοργάνωσης ενός εξαιρετικά ενδιαφέροντος συνεδρίου το 2021».
Ο κ. Σπανουδάκης σηµειώνει ότι «η Σχολή έχει πάρα πολλά αντικείµενα, από τη ροµποτική, την πληροφορική, µέχρι τα οικονοµικά και την επιχειρησιακή έρευνα και έτσι έχει πολλή διεπιστηµονικότητα η οποία είναι πολύ επίκαιρη. Υπάρχουν φοιτητές αλλά και διδάσκοντες µε πολλά διαφορετικά ενδιαφέροντα. Έτσι προάγουµε αυτή την επιστηµονική έρευνα και φέρνουµε αποτελέσµατα. Αυτή η διεπιστηµονική έρευνα δεν δηµιουργεί απλά νέα επιστηµονική γνώση αλλά δίνει και έµφαση στην καινοτοµία. Μπορούµε και υπηρετούµε την καινοτοµία και βγαίνουν συνεργασίες οι οποίες συνδέουν την έρευνα µε την αγορά εργασίας.
Στο συνέδριο είχε έρθει ένας φοιτητής για να κάνει επιχειρησιακή έρευνα και τελικά βρεθήκαµε να συνεργαζόµαστε αργότερα στον τοµέα της τεχνητής νοηµοσύνης, όταν εκείνος απέκτησε µια επιχείρηση. Θέλω να πω ότι µέσα σε αυτή τη σχολή και τη διεπιστηµονικότητα, βγαίνουν συνεργασίες που δεν τις περιµένεις».
Ο ίδιος υπογραµµίζει ότι «η Σχολή είναι ιδιαίτερα εξωστρεφής και αυτό δηµιουργεί πολλές ευκαιρίες για συνεργασίες. Η Σχολή µας διοργανώνει µεταπτυχιακά προγράµµατα σε συνεργασία και µε άλλες σχολές αλλά και µε Πανεπιστήµια και είναι από τις λίγες που έχουν αγγλόφωνο πρόγραµµα µεταπτυχιακών σπουδών και συγκεκριµένα για τη ∆ιοίκηση της καινοτοµίας. Οπότε, µέσα από αυτή την εξωστρέφεια, η Σχολή δικαιούται να ατενίζει µε αισιοδοξία το µέλλον. Το να µπορέσουµε να φέρουµε και φοιτητές από το εξωτερικό, θα είναι ένα πολύ δυνατό στοίχηµα για να τα επόµενα χρόνια. Επίσης, η Σχολή δίνει έµφαση στη θεωρητική αλλά και στην εφαρµοσµένη γνώση, µέλη Ε∆ΙΠ µε διδακτορικό µπορούν να διδάσκουν και µαθήµατα εκτός από εργαστήρια και αυτό προσφέρει στα µέλη του κλάδου αυτού, σηµαντικά εφόδια για την περαιτέρω εξέλιξή τους. Με αυτόν τον τρόπο η Σχολή κινητοποιεί τα µέλη, για να µπορούµε συνέχεια να βελτιωνόµαστε και να συµµετέχουµε στις ερευνητικές προσπάθειες, κατά κάποιον τρόπο, δηλαδή, η Σχολή αξιοποιεί το προσωπικό της και του δίνει ευκαιρίες να αναδείξει τις ικανότητές του».
Επετειακή εκδήλωση στις 5 ∆εκεµβρίου
Η επετειακή εκδήλωση για τον εορτασµό των 40 χρόνων λειτουργίας της Σχολής Παραγωγής και ∆ιοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης θα πραγµατοποιηθεί την Πέµπτη 5 ∆εκεµβρίου 2024 στις 11:00 το πρωί, στο αµφιθέατρο “Μανούσος Μανουσάκης”, στην Πολυτεχνειούπολη στο Ακρωτήρι.
Η εκδήλωση είναι αφιερωµένη στη µνήµη του Ευάγγελου Γρηγορούδη, που ως κοσµήτορας της Σχολής την οραµατίστηκε και πήρε την πρωτοβουλία να την υλοποιήσει, αλλά η απροσδόκητη απώλειά του στις 23 Νοεµβρίου 2023, διέκοψε πρόωρα την προσπάθεια αυτή.
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
– 11:00, Προσέλευση
– 11:30, Χαιρετισµοί: Μιχαήλ Ζερβάκης (πρύτανης Πολυτεχνείου Κρήτης), Βασίλειος Κοντεζάκης (πρόεδρος ΤΕΕ ∆υτικής Κρήτης), ∆ηµήτριος Κουτσοθεόδωρος (µέλος της ∆ιοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ), Παύλος Καλενδέρογλου (πρόεδρος Πανελλήνιου Συλλόγου ΜΠ∆), Μιχαήλ ∆ούµπος (κοσµήτορας Σχολής ΜΠ∆).
– 12:00, Η ίδρυση και ιστορική εξέλιξη της Σχολής
Συντονισµός: καθηγητής Μιχαήλ ∆ούµπος
Βράβευση οµότιµου καθηγητή Ιωάννη Φίλη και επίτιµου καθηγητή Ιωάννη Σίσκου
– 12:30, 40 χρόνια πρωτοπορίας
Συντονισµός: Καθηγητής Βασίλειος Κουϊκόγλου
οµότιµος καθηγητής Νικόλαος Ματσατσίνης
καθηγητής Κωνσταντίνος Ζοπουνίδης
– 13:00 ∆ιάλειµµα
– 13:30 Το παρόν και το µέλλον της Σχολής
Συντονισµός: καθηγητής Νικόλαος Τσουρβελούδης
“Καινοτοµία και έρευνα”, καθηγητής Μιχαήλ Κονσολάκης, αναπληρωτής κοσµήτορα.
“Προγράµµατα σπουδών και επαγγελµατικά θέµατα”, αναπληρωτής καθηγητής Ελευθέριος ∆οϊτσίδης
– 14:00, Ο ρόλος του Μηχανικού Παραγωγής και ∆ιοίκησης στο σύγχρονο αναπτυξιακό περιβάλλον
Συντονισµός: καθηγητής Σπυρίδων Παπαευθυµίου
Mαρία Θεοδουλίδου (διευθύντρια προµηθειών και εταιρικής διακυβέρνησης Οµίλου Fourlis), ∆ηµήτριος Νίκας (πρόεδρος και ∆ιευθύνων Σύµβουλος Medtronic Hellas), Μιχαήλ Σπανός
(ιδρυτής & διευθύνων σύµβουλος, Global Sustain Group), Βασίλειος Χριστόπουλος (Assistant Professor, University of Southern California)
– 15:00, Οι απόφοιτοι θυµούνται
– 15:15 Βράβευση διατελεσάντων προέδρων και κοσµητόρων (2001-2021)
- 15:30 Λήξη εκδήλωσης
Οργανωτική Επιτροπή: καθ. Μιχαήλ ∆ούµπος, αν. καθ. Γεώργιος Αραµπατζής, Βασιλική Πάγγειου, Αντωνία Παπαδάκη, Ιωσήφ Κονταξάκης, ∆ρ. Σάββας Πιπερίδης, ∆ρ. Νικόλαος Σπανουδάκης.
