ΑΠΟ ΤΟΤΕ που η Ελλάδα μπήκε στην Ε.Ε. (πρώην ΕΟΚ) δεν παύει να προβληματίζεται με τη νέα και συνεχώς εξελισσόμενη πραγματικότητα.
ΕΧΟΥΜΕ τους λεγόμενους «ευρωπαϊστές» (“ευρωλιγούρηδες”, για τους αριστερούς) και τους «ευρωσκεπτιστές» (αντι-ευρωπαϊστές, για τους δεξιούς).
ΣΑΡΑΝΤΑ χρόνια τώρα (1981-2021), η σχέση Ελλάδας-Ε.Ε. αποδεικνύεται εξαιρετικά περίπλοκη. Ίσως επειδή εμείς οι Έλληνες -και όχι μόνο- δεν αντιληφθήκαμε ακόμη ότι ανήκουμε σε μια “ομάδα κρατών” με κοινούς νόμους, κοινούς κανονισμούς, θεσμούς κ.λπ. Γι’ αυτό συνήθως αντιδιαστέλλουμε το “εμείς” και το “αυτοί” (οι Ευρωπαίοι) θεωρώντας τους περίπου ως ξένους! Και η αλήθεια είναι ότι η στάση των Ευρωπαίων (ΕΟΚ-ΕΕ) απέναντι, ας πούμε στη χούντα των συνταγματαρχών ή στην αντιμετώπιση της κυπριακής τραγωδίας, έπειτα τα Ίμια και την πρόσφατη τουρκική επιθετικότητα εναντίον δυο χωρών μελών της(!), μάλλον δεν ήταν αλληλέγγυα όσο θα έπρεπε. Γι’ αυτό υπάρχει καχυποψία καθώς και απογοήτευση.
ΖΗΣΑΜΕ πυκνά γεγονότα στα οποία η Ε.Ε ή απουσίαζε ή παρενέβαινε εκ των υστέρων: η οικονομική κρίση στην οποία περιήλθε η Ελλάδα για 10 χρόνια, ανάγκασε τελικά την ΕΕ να προχωρήσει στην ίδρυση “θεσμών” αυτοβελτίωσής της. Έστω και αργά, οι αποφάσεις της (το βλέπουμε και με την Τουρκία) είναι ακόμη “της τελευταίας στιγμής”! Η ελληνική κρίση χρέους (2009-2019) τελικά χρησιμοποιήθηκε ως βασικό υλικό στη νομισματική της ολοκλήρωση: με σκληρούς κανόνες και όργανα (Σόιμπλε) που προκάλεσαν πολιτικούς κλονισμούς και μεγάλο θυμό στην Ελλάδα. Επιπλέον, είδαμε την ελληνική “αριστερά”, από άκρως αντιμνημονιακή να γίνεται “υπερ-μνημονιακή” για χάρη της εξουσίας!
Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ με τη γηραιά Αλβιώνα (Brexit) απέδειξε τη συνοχή και δύναμη της ΕΕ. Μετά από 47 χρόνια παραμονής της Βρετανίας στην ΕΟΚ-ΕΕ, η έξοδός της χώρας αυτής ήταν μάλλον ευεργετική για την ΕΕ: το Ηνωμένο Βασίλειο ανέκαθεν αντιμετώπιζε “αφ’ υψηλού” την Ένωση απαιτώντας μάλιστα να έχει ιδιαίτερα προνόμια! Αυτοεξαιρούνταν από τις περισσότερες κοινές οικονομικές πολιτικές, ενώ δεν έπαυε να βυσσοδομεί κατά της πρωτοκαθεδρίας Γαλλίας-Γερμανίας, τασσόμενη υπέρ της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
ΜΟΝΟ τώρα στην υγιεινομική κρίση (πανδημία) που πλήττει όλη την Ευρώπη, νοιώθουμε κάπως κάποιο “ευρωπαϊκό” συντονισμό στη διαχείριση των εμβολίων και της κρίσης. Τελικά, είμαστε(;) τυχεροί που ανήκουμε στο λεγόμενο “λαμπρότερο επίτευγμα” των τελευταίων αιώνων (την ΕΕ), ή πρέπει να πληρώσουμε πρόσθετα “λύτρα” για τη συμμετοχή μας;
Στ.Γ.Κ., www.stcloris.gr
