Γράφει η ΑΡΓΥΡΩ ΚΟΚΟΒΛΗ
Η ημέρα ίδρυσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) αποτελεί μια από τις σημαντικότερες στιγμές στην ιστορία της ανθρωπότητας (αν και σχεδόν απαρατήρητη από τα λαλίστατα κατά τ’ άλλα ΜΜΕ).
Το αντίτιμο που πλήρωσε η ανθρωπότητα για τη μεγάλη νίκη στο β’ παγκόσμιο πόλεμο ήταν πολύ βαρύ, γι’ αυτό κι έπρεπε τα σκληρά παθήματα να γίνουν μαθήματα, για όλους να μην επαναληφθεί ποτέ πια η τραγωδία που έπληξε τον 20ο αιώνα.
Ο πόλεμος που έφευγε το 1945, άφηνε πίσω του δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς, πολλά εκατομμύρια σακάτηδες, τεράστιες υλικές καταστροφές, άφησε πίσω του πόνο δάκρυα και αίμα. Ετσι γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία ενός θεσμού που σκοπό θα είχε την αποτροπή κάθε πολέμου, κάθε σύρραξης πολεμικής, ανάμεσα στους λαούς. Και στις 24/10/1945 ιδρύθηκε ο ΟΗΕ στον οποίο συμμετείχαν όλες οι χώρες του κόσμου, με ακριβώς αυτή την αποστολή.
Ωστόσο σήμερα βλέπουμε να εκτυλίσσονται παντού στον πλανήτη μας μια σειρά συγκρούσεις με αποκορύφωμα τους βρώμικους πολέμους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και το αιματοκύλισμα στην Παλαιστίνη. Χθες δε είχαμε τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, με τους βάρβαρους και ανελέητους βομβαρδισμούς με τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα αμάχους και πρωταγωνιστές αυτής της τραγωδίας τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, συνεπικουρούμενους από τον ΟΗΕ.
Είναι λοιπόν φανερό, ότι ο ΟΗΕ παρέκκλινε από την αποστολή του, από το σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε, εκείνο της υπεράσπισης της ειρήνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μετατράπηκε σε όργανο, σε τοποτηρητή της υπερδύναμης, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής για την επιβολή των δικών της επιδιώξεων. Και την προώθηση των δικών της συμφερόντων που οι Ηνωμένες Πολιτείες ανάγουν σε πρωταρχικό ζήτημα για να διευκολυνθούν στις επεμβάσεις τους και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και ο φετινός γιορτασμός της ημέρας του ΟΗΕ, έπρεπε να είναι μια παλλαϊκή γιορτή με ομιλίες και αναλύσεις για το νόημα και τη σημασία της. Αντί γι’ αυτό ήταν μια γιορτή υποτονική περιορισμένη μέσα στα καλούπια του πρωτοκόλλου.
Πιστεύουμε πάντως, ότι με την επαγρύπνηση των λαών, τους μαζικούς αγώνες των κοινωνικών κινημάτων ο ΟΗΕ θα σταματήσει να είναι ο στυλοβάτης της υπερδύναμης, ο υποστηρικτικής στις επιλογές της και θα γίνει ο μεσολαβητής των μικρών και μεγάλων ζητημάτων που προκύπτουν ανάμεσα στις χώρες και στους λαούς, θα γίνει ο εγγυητής της ειρήνης και της ησυχίας στον κόσμο.
