Πώς γίνεται να είσαι κολλητός με όλους, να ασπάζεσαι και την μπλε και την πράσινη εξουσία; Πώς μπορεί κάποιος να μην έχει συγκεκριμένη ιδεολογία και διαφορετική άποψη αλλά όπου φυσάει ο άνεμος είναι ευνοϊκός γι’ αυτόν;
του Δημήτρη Καρτσάκη
Αν η νέα κυβέρνηση εμπνέει εμπιστοσύνη, και υιοθετεί μια άλλη λογική που ταυτίζεται με την αξιοκρατία, την υπευθυνότητα, τη δημιουργικότητα, πέρα από αγκυλώσεις και κομματικές ταυτότητες, τότε θα έχει θετική ανταπόκριση από τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών! Αν, όμως παραμείνει ή επαναφέρει τα φαντάσματα του παρελθόντος που έχουν να κάνουν με τις πελατειακές σχέσεις, με κομματικά κριτήρια, με «τα δικά μας παιδιά», με τους ευκαιριακούς, τότε όχι μόνο θα γυρίσουμε στο μίζερο παρελθόν, της οπισθοδρόμησης, αλλά θα υποθηκεύσουμε αποδεδειγμένα στις επόμενες γενιές ένα δυσοίωνο και αβέβαιο μέλλον! Η προηγούμενη κυβέρνηση καταποντίστηκε, ως ένας σύγχρονος Τιτανικός, επειδή καλλιέργησε τη διαφθορά, φούντωσε το ρουσφέτι, μετέτρεψε τη χώρα σ’ ένα απέραντο κομματικό πελατολόγιο, κατήργησε θεσμούς και αξίες, «βόλευε», επιλεκτικά τα γαλάζια παιδιά, βούτηξε στη διαφθορά, μπλέχτηκε σε σωρία σκανδάλων, μοίραζε θέσεις σε κομματάρχες και άλλους «γυρολόγους» διαφόρων κομματικών προτιμήσεων!
Η νέα κυβέρνηση έδωσε από την πρώτη στιγμή το στίγμα, για μια πολιτεία ευνομούμενη, ξεκάθαρη, αξιοκρατική, ουσιαστική που θα προάγει ιδέες, θα υπερασπίζεται το δίκαιο, θα ενθαρρύνει πρωτοβουλίες, θα εμψυχώνει καινοτόμες δράσεις! Δεν θα πρέπει να πέσει στην παγίδα του πελατειακού κράτους, δε θα πρέπει να εκβιάζεται από τοπικούς παράγοντες, μεγαλοσυνδικαλιστές και κομματικούς μηχανισμούς και να επενδύει σε ρουσφετολογικά τερτίπια!
Όλοι οι επιπλέοντες, «οι παντός καιρού», οι παρατρεχάμενοι, οι καλοί και αρεστοί, οι «πλανήτες» των κομματικών και άλλων γραφείων, πώς αισθάνονται, σήμερα, μήπως έχουν ερείσματα και στην πράσινη κυβέρνηση; Πώς γίνεται να είσαι κολλητός με όλους, να ασπάζεσαι και την μπλε και την πράσινη εξουσία; Πώς μπορεί κάποιος να μην έχει συγκεκριμένη ιδεολογία και διαφορετική άποψη αλλά όπου φυσάει ο άνεμος είναι ευνοϊκός γι’ αυτόν;
Πασιφανές παράδειγμα κομματικής ευνοιοκρατίας: Όλοι γνωρίζουν πώς μαγειρεύτηκαν και πώς τοποθετήθηκαν οι διευθυντές στα σχολεία πριν από έξι χρόνια αλλά και πριν από δύο περίπου χρόνια! Πρώτα απ’ όλα τα δικά μας παιδιά πήραν βαθμολογία 20 στη συνέντευξη, (τώρα καταργήθηκε αυτό το αίσχος) και πολλοί άλλοι που με διάφορους τρόπους πίεσαν είτε μέσα από πολιτικά γραφεία είτε με ανταλλάγματα ή ανταλλαγές σε περίπτωση αλλαγής του πολιτικού σκηνικού και αυτοί βαθμολογήθηκαν με άριστα 20! Επιπλέον, μια μερίδα διαφόρων αποχρώσεων ταχτοποιήθηκε, που άβουλοι όντες, πάνε χέρι χέρι με την εκάστοτε εξουσία! Θα τους συναντήσει κανείς, συχνά, στους καναπέδες των κομματικών και πολιτικών γραφείων να γυροφέρνουν, να μαθαίνουν νέα, να παίρνουν εντολές, να σχολιάζουν, να «θάβουν»….!
Η αξιοκρατία, χάθηκε στου δρόμου τα μισά, δεν έχει σήμερα κανένα αντίκρισμα, μια καταπατημένη έννοια στοιχειώδους ευπρέπειας και αξιοπρέπειας! Αξία κλεισμένη στα συρτάρια της απαξίωσης! Είναι καιρός πλέον να πάρει τη θέση που της ανήκει! Να ξεκαθαρίσει το τοπίο, να δημιουργηθούν άλλες συνθήκες και αξιόπιστα πλαίσια με αυστηρούς όρους, για παράδειγμα, να μην είναι κριτήριο η κομματική ταυτότητα. Θα πρέπει να τηρούν αυτές τις προϋποθέσεις οι όποιοι υποψήφιοι αν θέλουν να καταλάβουν μια θέση στελέχους στη δημόσια διοίκηση! Αλλά και οι κρίνοντες να μην διακατέχονται από κανένα σύνδρομο ρεβανσισμού, κόμπλεξ και αλαζονείας της εξουσίας κ.ά.
Εδώ θα είμαστε θα κρίνουμε και θα καταγγέλλουμε λάθη, παραλείψεις και κομματικές επιλογές, όπως αυτές, του παρελθόντος!
