Αν ένας πολίτης, ακόμη και εκ λάθους, προξενήσει ζημία σε δημόσια περιουσία, επεμβαίνουν τα όργανα της…Ρώμης και τον οδηγούν στο «Πραιτόριο» το οποίο του επιβάλλει να αποδώσει «τα του Καίσαρος των Καίσαρι» πληρώνοντας τα σχετικά πρόστιμα. Δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο με τους πολιτικούς που διαχειριζόμενοι την δημόσια περιουσία και τα οικονομικά του κράτους οδηγούν την χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας. Δείτε για παράδειγμα, τους υπευθύνους για την κατάρρευση των οικονομικών της χώρας φωστήρες της ΝΔ. Δεν έχουν υποστεί καμιά επίπτωση για την αφροσύνη με την οποία διαχειρίστηκαν τον εθνικό μπεζαχτά και τον…γέμισαν με χρέη και ελλείμματα. Γύρω στο 5-6% έβλεπε ο κ. Παπαθανασίου το έλλειμμα του προϋπολογισμού και μακάρι να σταματήσει στο 12,5% μέχρι τέλους του χρόνου. Όταν του επεσήμαιναν ότι ο δανεισμός στον οποίο προχωρούσε υπερέβαινε τον προγραμματισμένο δανεισμό των 45 δις ευρώ, έλεγε ότι δανείστηκε λίγα παραπάνω (καμιά δεκαριά δισ.) για να δημιουργήσει «μαξιλάρι» ασφαλείας…! Όμως, όταν παρέδωσε τον μπεζαχτά απεδείχθη πως ούτε μαξιλάρι υπήρχε ούτε τα δανεισθέντα επαρκούσαν για να πληρωθούν οι υποχρεώσεις του κράτους που η κυβέρνησή του κ. Καραμανλή με εισήγησή του σχεδίαζε…! Ο κ. Αβραμόπουλος ως υπουργός Υγείας, διαφήμιζε και ξαναδιαφήμιζε τα μέτρα που νομοθετούσε για να πατάξει την υπερχρέωση των Νοσοκομείων και μόλις παρέδωσε το υπουργείο διαπιστώθηκε ότι επί των ημερών του το χρέος είχε πενταπλασιαστεί…! Το ίδιο συνέβη και με πολλούς άλλους υπουργούς και στελέχη του κράτους της κυβέρνησης Καραμανλή που η διαχείρισή τους εκτίναξε το χρέος της χώρας σε υπερδιπλάσια επίπεδα από εκείνα στα οποία το παρέλαβαν. Κι όμως για όλους αυτούς δεν υπάρχει Πραιτόριο…! Ίσως ο νόμος περί ευθύνης υπουργών πρέπει να αλλάξει για να ελέγχει και τέτοιες ευθύνες.
ΑΕΣ
Διάβρωση στο Κουμ Καπί
Ενα μικρό ρήγμα πάνω στην άσφαλτο αποκάλυψε το μέγεθος της διάβρωσης στην περιοχή του Κουμ Καπί. Το νερό της θάλασσας στο σημείο εκείνο, αλλά προφανώς και σε άλλα τμήματα της παραλιακής ζώνης έχει “φάει” σε σημαντικό βαθμό το υπέδαφος και έχει δημιουργήσει κενό κάτω από την άσφαλτο με αποτέλεσμα σε ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία των Χανίων να κινδυνεύουμε να έχουμε κάποιο ατύχημα -λιγότερο ή περισσότερο σοβαρό- από μία μεγαλύτερης έκτασης καθίζηση. Για τον λόγο αυτό οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου Χανίων πρέπει να αποκαταστήσουν άμεσα το πρόβλημα και σε συνεργασία με την Περιφέρεια, την Νομαρχία και το Λιμενικό Ταμείο Χανίων να διερευνήσουν το μέγεθος της διάβρωσης. Για να μην γίνει το Κουμ Καπί ένα δεύτερο Κολυμπάρι, όπου η έκταση του φαινομένου αυτού έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια.
Γ. ΔΡ.
Το αλισβερίσι
ΤΟ ΠΑΡΕ-ΔΩΣΕ στην ελληνική πολιτική σκηνή είναι θεσμός. Δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα η προεκλογική εκστρατεία για την προεδρία της Ν.Δ. Ειδικότερα, μετά την «ηρωική» αποχώρηση του κ. Αβραμόπουλου, οι άλλοι δυο επικρατέστεροι υποψήφιοι (Ντόρα-Σαμαράς) έχουν αποδυθεί σε σκληρό και άγριο αγώνα προσεταιρισμού των ψηφοφόρων του, αλλά και της υποστήριξης του ιδίου.
«ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ γέφυρες», σύμφωνα με σχολιαστές, ρίχνονται προς τον κ. Αβραμόπουλο, ώστε να επιτευχθεί μια πολιτική συμφωνία μαζί του για να εξασφαλίσουν τη στήριξή του. Ο ίδιος επιμένει να προτείνει στους εν δυνάμει υποστηρικτές του να ψηφίσουν «κατά συνείδηση».
ΟΣΟΥΣ, όμως, φίλους Νεοδημοκράτες κι αν ρωτήσω περί της προεκλογικής κίνησης και περί του ποιον (ή ποια) επιθυμούν ως νέο πρόεδρο του κόμματός τους, μου απαντούν «κανένα». Είναι προβληματισμένοι με την τροπή των πραγμάτων, τους «μηχανισμούς» που στήνονται προς «άγραν ψήφων», τις πιέσεις κ.λπ. Μου λένε πολλοί πως δεν θα πάνε να ψηφίσουν, διότι πιστεύουν πως το παιχνίδι ήδη έχει «λήξει»: όλα είναι στημένα και φυσικά δεν θέλουν να συμμετάσχουν νομιμοποιώντας κάτι που δεν θέλουν.
ΟΜΩΣ, το αλισβερίσι θα γίνει και χωρίς αυτούς τους ιδεολόγους «Νεοδημοκράτες» που βλέπουν να πηγαίνει το κόμμα τους απ΄το κακό στο χειρότερο. Μου λένε, «μακάρι να υπήρχε κάτι το νέο να το ψηφίσουμε», ώστε να σπάσει ο παλαιοκομματισμός. Όπως προσπαθεί εναγώνια να κάνει το ΠΑΣΟΚ, ως κυβέρνηση…
Στ.Γ.Κ.
[ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ]
Αρχηγός ή ηγέτης
ΥΠΑΡΧΟΥΝ αρχηγοί και αρχηγίσκοι, όπως ηγέτες και ηγετίσκοι. Τα συνακόλουθα υποκοριστικά των δυο λέξεων ενέχουν πάντα μια υποτίμηση ή απαξίωση, όταν αναφέρονται ή χαρακτηρίζουν κυρίως πολιτικά πρόσωπα.
… ΤΟ ΚΟΜΜΑ της Ν.Δ. ψάχνει σήμερα για αρχηγό. Η δε αρχή (=εξουσία) θα αναδείξει τον άνδρα (ή τη γυναίκα) που θα εκλεγεί. Θα επιβεβαιώσει το μέλλον, αν πράγματι η επιλογή ήταν επιτυχημένη. Επιπλέον, η άσκηση της εξουσίας (σε μελλοντικές κυβερνήσεις) αποδεικνύει, αν ο «εκλεκτός» της (οποιασδήποτε) παράταξης, μπορεί να μετατραπεί και σε ηγέτη…
ΕΠΕΙΔΗ, άλλο αρχηγός και άλλο ηγέτης. Εδώ και δεκαετίες στην ελληνική πολιτική σκηνή έχουμε, δυστυχώς, μόνο αρχηγούς παρατάξεων: απλούς, δηλαδή, διαχειριστές (καλούς ή κακούς) των δημόσιων πραγμάτων και της οικονομίας μας. Δεν έχουμε πραγματικούς ηγέτες. Οι ηγέτες έχουν όραμα που επιδιώκουν την πραγμάτωσή του με τη βοήθεια των λαών τους. Είναι άνθρωποι που σμιλεύουν την πρόοδο και την ευτυχία του λαού τους. Γι αυτό και πραγματοποιούν ουσιαστικές αλλαγές στην κοινωνία. Ηγούνται του λαού τους, τον «παιδεύουν» και τον καθοδηγούν. Δεν ακολουθούν… δημοσκοπήσεις και επικοινωνιακά τεχνάσματα!
…Ο ΑΡΧΗΓΟΣ μιας παράταξης παραμένει δέσμιος των τάσεων που επικρατούν σ΄ αυτήν. Βαδίζει «επί ξηρού ακμής», δεν τολμάει βαθιές τομές, η έγνοιά του είναι η διατήρηση των εσωκομματικών… ισορροπιών καθώς και η επόμενη εκλογή του. Είναι έρμαιο των βουλευτών του και παραμένει πολιτικάντης. Αντίθετα, ο ηγέτης δεν σκέφτεται το πολιτικό κόστος, αλλάζει τα δεδομένα της εποχής του και πάει το λαό ένα βήμα μπροστά.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ, η πραγματική ηγεσία είναι μια επίπονη διεργασία της ιστορίας, με πολλές θυσίες και τολμηρές αποφάσεις. Ο ηγέτης ακολουθεί μια «μοναχική πορεία», «στεγνώνει την ψυχή» του και προτάσσει μόνο το συμφέρον του λαού του. Έστω και με τίμημα της ζωής του (Ελ. Βενιζέλος, Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος). Πράγματα που πολιτικοί στην εποχή μας σπάνια θα έπρατταν…
(Στ.Γ.Κ. stcloris@yahoo.gr)
