"Ο φθόνος είναι το έλκος της ψυχής"
(Σωκράτης)
“Του Αρχιμανδρίτη
ΙΓΝΑΤΙΟΥ Θ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
Θεολόγου – τ. Λυκειάρχου
Όπως στο σώμα υπάρχουν διάφορα έλκη, έτσι και στην ψυχή. Ένα από αυτά είναι ο φθόνος, ή μίσος, ή κακία, ένα από τα αποτελέσματα και σημάδια του πεπτωκότος ανθρώπου.
Κάτι που καταντά ζούγκλα την κοινωνία, ακόμη και τις οικογένειες, όπου οι κάτοικοι έιναι σωστά θηρία με το κυρίαρχο σύνθημα και ένστικτο "ο θάνατος σου ζωή μου".
Διαβάζοντας το ψαλτήρι του προφήτη Δαβίδ, στάθηκαν στον ψαλμόν 48, στίχος 13, όπου η μεγάλη και θεοφώτιστη αυτή ψυχή γράφει "άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε, παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς". Αν και επλάσθη σωστός και λογικός κατέληξε να ζηλέψει, να μιμηθεί τα κτήνη και να γίνει κι αυτός το ίδιο!
Αυτήν δυστυχώς την εικόνα ζούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε καθημερινά, και μάλιστα σε μια "πολιτισμένη" και τεχνολογικά θριαμβεύουσα εποχή! Η απάτη, ο κανιβαλισμός, η βία, η εκμετάλλευσις, η εμπορευματοποίησις του ανθρώπινου σώματος, οι αδίστακτοι και στυγνοί δολοφόνοι και τόσα άλλα απάνθρωπα σου θυμίζουν ζούγκλα και θηρία.
Ζούγκλα και θηρία. Μ’ αυτόν τον τίτλον διάβασα μια υπέροχη ιστοριούλα στο εκλεκτό περιοδικό του φυσιολατρικού – πολιτιστικού Συνδέσμου ΖΗΝΩΝ του Πειραιά, τεύχος 211, την οποία μεταφέρω ως έχει. Ασφαλώς και θα μας ωφελήσει, αφού οπωσδήποτε θα συμφωνήσουμε με το περιεχόμενο της. Χρέος μας μετά η επιστροφή μας στον χαρακτήρα και στο ύψος του αληθινού ανθρώπου.
Λέγει λοιπόν η ιστοριούλα: "Ένας φύλακας ζωολογικού κήπου υπέβαλε την παραίτησή του από την υπηρεσία στην οποία ευρίσκετο, και κατετάγη στο σώμα των αστυφυλάκων μιας μεγάλης αμερικανικής πόλεως.
Μετά από την πρώτη περιπολία, την οποία έκανε ως όργανο της τάξεως, ήλθε σε επαφή και επικοινωνία με τους ανθρώπους και απογοητεύτηκε.
Όταν είδε το οργανωμένο έγκλημα, τα οργανωμένα συμφέροντα, την σήψη και την βαθειά διαφθορά και έλαβε γνώση και πείρα της ζουγκλοποιημένης κοινωνίας, την ίδια μέρα παρουσιάστηκε στον Διοικητή του και υπέβαλε την παραίτηση του.
Προτιμώ είπε να είμαι φύλακας στον ζωολογικό κήπο, με τα αγρίμια παρά φύλακας της ζούγκλας των ανθρώπων". Και ακολουθούν τα σχόλια:
"Και δεν είχε καθόλου άδικο ο καλός αυτός άνθρωπος.
Η αγριότητα που επικρατεί στις σχέσεις των ανθρώπων ξεπερνά την αγριότητα των θηρίων της ζούγκλας.
Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις τα ζώα δείχνουν ανώτερη συμπεριφορά από τους ανθρώπους."
Σε επιφυλλίδα με τίτλο "Οι άνθρωποι και οι…σκύλοι" σε απογευματινή εφημερίδα των Αθηνών (29/10/2009) ο κ. Σωτ.. Ζαφειρακόπουλος, επισημαίνει και τα εξής: "Παρατηρώ ότι αναρίθμητοι συμπολίτες μας φιλοξενούν ζώα στο σπίτι τους σπανίως δε… ανθρώπους! Τουτέστιν μεθερμηνευόμενον, οι άνθρωποι δεν εμπιστεύονται τους ανθρώπους, αλλά τα ζώα"
Και συνεχίζει: "Βεβαίως, από μια σκοπιά το φαινόμενο δικαιολογείται. Είναι τόσο πολύ δύσκολο, ειδικά "την σήμερον ημέραν" – όπως λέγει ο λαός μας – να εμπιστευτείς έναν συνάνθρωπο σου, ώστε καταλήγουν πολλοί να εμπιστεύονται, επί παραδείγματι, τους… σκύλους".
Δυστυχώς εκεί φθάσαμε όχι μόνον να μην μπορούμε να βρούμε αγάπη, ακταφυγή και ασφάλεια στον συνάνθρωπό μας αυτό το παλιό και ανεπανάληπτο "alter ego", αλλά και φοβούμαστε τους ανθρώπους ακόμη και τους οικιακούς ημών, κατά την αψευδή μάλιστα επισήμανση του Χριστού: "και εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού" (Ματθ, 10, 36).
Θανατηφόρο αυτό το έλκος της ψυχής. Αυτός ο νόμος της ζούγκλας, που εφαρμόζεται από όλες τις τάξεις της Κοινωνίας, μηδέ της Εκκλησίας εξαιρουμένης… ο τυφλός νόμος του παρακράτους, της κλίκας, της ρουφιανιάς, και μάλιστα πολλάκις υπό τον μανδύα της επικίνδυνης αγιοφάνειας και του αβάτου…
Γι’ αυτό έχομε και τις απανωτές κρίσεις, τα σκάνδαλα και τα κρυφολογήματα, τα παρασκήνια και τις παρασυναγωγές. Και ο λαός να πλανάται και οι "Ειδικοί" και φαρισαίοι να τους παρουσιάζουν την όντως Κόλαση και ζούγκλα ως Παράδεισον και τους εαυτούς τους ως "αγίους" και σωτήρες! Τα θηρία τα σαρκοβόρα της ζούγκλας ως αρνάκια και κατάλευκα περιστέρια! Πρόκειται για μεταμορφωμένους θανατηφόρους διαβόλους, που έχουν το σατανικό θράσος να μας παρουσιάζονται και ως άγγελοι φωτός (Β’ Κορινθ. 11,14).
Αλληλοφαγωμός στην ζούγκλα των θηρίων. Αλληλοφαγωμός και αλληλοεξόντωσις στην ζούγκλα (κοινωνία) των ανθρώπων. Μια θηριώδης κατάστασις, που οδηγεί στα δράματα και στην εξαφάνισή μας. Γι’ αυτό πάντοτε, και μάλιστα σήμερα, ο απόστολος Παύλος θα μας φωνάζει: "Ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη υπ’ αλλήλων αναλωθήτε" (Γαλ. 5,15)
Η θεραπεία του έλκους αυτού της ψυχής είναι στην χάρη του Θεού και στην θέληση μας, φθάνει να δούμε τα χάλια μας ως ζούγκλα και να φτιάξουμε τον αληθινό Παράδεισό μας, για τον οποίον μας έπλασε ο Θεός.
