Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΛΕΣΣΑ
Για τους γνωρίζοντες καλά την πολιτική του κ. Παπανδρέου η επίσκεψή του, χωρίς χρονοτριβή, ως πρωθυπουργός, στην Κύπρο δεν ήταν έκπληξη. Η μετάβασή του στη Κων/πολη προηγουμένως έγινε υπό την ιδιότητα του υπουργού των Εξωτερικών για τη σύνοδο της Διαβαλκανικής Συνεργασίας και καμία σχέση δεν είχε με την παρουσία του στην Κύπρο. Σκοπός της κίνησής του αυτής, ήταν, αφ’ ενός η αναβάθμιση του ρόλου της χώρας και αφ’ ετέρου να παρουσιασθεί στη Λευκωσία ως συμπαραστάτης της στην προσπάθεια του κ. Χριστόφια και μάλιστα τώρα, που με τον κ. Ταλάτ προσπαθούν να βρούν έναν κοινό παρονομαστή και μια προσέγγιση για την επίλυση του Κυπριακού.
Ως εκ τούτου ο κ. Παπανδρέου θα ‘πρεπε να μην απουσιάζει και να ‘δειχνε το ενδιαφέρον του για εναρμονισμένη πολιτική και τον συντονισμό των ενεργειών Αθηνών και Λευκωσίας, όσον αφορά τη στάση τους στην απόφαση της Ε.Ε. τον Δεκέμβριο για την πορεία της Τουρκίας. Ο κ. Παπανδρέου δεν θα μπορούσε να εμφανιζόταν αντίθετος με τις δεδηλωμένες αντιλήψεις του ως προς την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε. Οταν είχε αναλάβει υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Σημίτη και μετά την προσέγγισή του με τον Τζεμ, μετεστράφη η άποψη της Αθήνας και στη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι τον Δεκέμβριο του ’99, εδόθη το πράσινο φως υπέρ της ένταξης της Τουρκίας. Το "αντάλλαγμα" της Αγκυρας ήταν η συμφωνία της να παραπεμφθούν οι διαφορές μας για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο στο Δ.Δ. της Χάγης μέχρι τέλους του 2004. Στη διαδρομή του χρόνου η Τουρκία κωλυσιεργούσε για την υπογραφή του συνυποσχετικού, μέχρι που ήρθε η κυβέρνηση της Ν.Δ. και τον Δεκέμβριο του 2004 απεμπόλησε αυτό το δικαίωμα.
Οπως υποστηρίζεται στην Αθήνα ή μη πλήρης ένταξη της Τουρκίας ως μόνιμου μέλος της ΕΕ, αλλά η σύνδεσή της με μια νεφελώδη ειδική σχέση, θα είναι επιζήμια για τα συμφέροντα της Ελλάδος.
Εμείς γινόμαστε διαπρύσιοι κήρυκες στο να μπει η Τουρκία ως πλήρες μέλος στην Ε.Ε. υπό την προϋπόθεση να συμμορφωθεί με τα Ευρωπαϊκά πρότυπα και να εκπληρώσει απέναντι στην Ε.Ε. και στην Κύπρο τις υποχρεώσεις, που έχει αναλάβει με το "πρόσθετο πρωτόκολλο", ως τον Δεκέμβριο του 2009, για το άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων στην Κύπρο, την οποίαν ακόμη δεν αναγνωρίζει ούτε ως κράτος, ούτε ως μέλος της Ε.Ε. Την ένταξη με ειδική σχέση υποστηρίζουν η Γαλλία και Γερμανία για δικούς τους λόγους, η δε Σουηδική Προεδρία διάκειται ευμενώς επηρεάζουσα αρκετές από τις χώρες των "27" που θέλουν να πέσει στα μαλακά.
Λέγεται ότι αν κατορθώσουμε και μπει στην Ε.Ε. τηρουμένων των συμφωνηθέντων, θα ‘χουμε λύσει το θέμα του Αιγαίου χωρίς πόλεμο. Εκτός τούτου θα φρενάρουμε και τον Τουρκικό επεκτατισμό στη Θράκη. Εκεί θα παιχθεί το παιχνίδι, όπου η Τουρκία χρησιμοποιεί τον Μουσουλμανικό πληθυσμό ως Τουρκικό. Σε πρώτο στάδιο μεταχειρίζεται πολιτιστικούς ομίλους, χορευτικούς συλλόγους κ.λπ. αυτοπροσδιοριζόμενους ως Τουρκικούς. Προσφεύγουν σε δικαστήρια και διεθνείς οργανισμούς για την αναγνώρισή τους και το επιτυγχάνουν. Εν καιρώ θα περάσουν σε άλλο επίπεδο μέχρις ότου ωριμάσουν οι συνθήκες και διαμορφωθούν Βαλκανικές ανακατατάξεις μειονοτήτων. Τότε θα ζητήσει η Τουρκία πολιτιστική αυτονομία, που θα καταλήξει σε πολιτική αυτονομία. Εχουμε το προηγούμενο του Κοσόβου. Εκεί θα εκδηλωθεί η εκδικητική της τάση, από την οποίαν ουδέποτε απέσχε και δεν χρειάζεται τον πόλεμο γιατί οι διεθνείς τάσεις, όπως διαμορφώνονται τελευταία, καταλήγουν ν’ αποδίδουν δικαιώματα στις μειονότητες.
Η συγκεκριμένη πολιτική, που εκδηλώνεται εν προκειμένω είναι κανόνας να μην κοινολογείται από επίσημα κυβερνητικά χείλη και καλό θα ‘ναι οι διάφοροι, που είναι έξω απ’ τα πράγματα, εδώ και στην Κύπρο, να σιωπούν. Επομένως εμείς με τους Κύπριους πρέπει να εναρμονισθούμε μέχρι τον Δεκέμβριο για κοινή συμπόρευση.
Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτό το μικρό χρονικό διάστημα χρειάζεται πολλή δουλειά με στόχο τη λύση της κρίσης και όχι τη διαιώνισή της, που πάντα αποβαίνει εις βάρος μας.
