Ο ΝΟΕΜΒΡΗΣ μπήκε με βροχές, αέρηδες και λίγα χιόνια στις Μαδάρες. Υπάρχουν και διαλείμματα με σύντομες λιακάδες. Τέρμα, λοιπόν, κι η απόσυρση, τέρμα κι η υποψηφιότητα Αβραμόπουλου. Η Ν.Δ. μοιάζει σήμερα με φουρτουνιασμένο πέλαγος (φωτ. 1). Κανείς δεν ξέρει αν θα «γαληνέψει», μετά την εκλογή του/της νέου/ας προέδρου, ή οι εκλογές αυτές θα αποτελέσουν προοίμιο για μελλοντικές εσωκομματικές μπόρες και καταιγίδες. Κι αυτό επειδή στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα αυτό που κυριαρχεί ακριβώς είναι ποιο θα είναι το εκλεκτορικό σώμα, και πόσοι τελικά θα προσέλθουν στην ψηφοφορία. Βλέπετε, υπάρχει κι ο φόβος της χαμηλής ή καθόλου συμμετοχής.
… ΑΓΝΟΟΥΜΕ πόσα χρήματα ξοδεύτηκαν για να αναπαλαιωθεί η καθολική εκκλησούλα SAN ROCCO στην Σπλάντζια (φωτ. 2). Το θλιβερό είναι ότι το κομψότατο αυτό οίκημα μάλλον παραμένει ημιτελές και χωρίς πιθανόν να είναι σε θέση να επιτελέσει τον ρόλο που του επιφυλάξαμε. Ίσως το ταμείον -της συνέχισης του έργου- να είναι μείον(!), ίσως να συμβαίνει κάτι άλλο. Η εικόνα πάντως που αυτό παρουσιάζει σήμερα, δεν είναι και η καλύτερη για τους ξένους μας που αναρωτιούνται τι «πράγμα» ακριβώς είναι αυτό;
… Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ (φωτ. 3, λατομείο Καντάνου) τα λέει όλα: η καταστροφή από το λατομείο είναι δυσανάλογα μεγάλη με τον περιβάλλοντα χώρο. Η διαθρυλούμενη αποκατάσταση έτσι, μάλλον φαίνεται να είναι απίθανη και αδύνατη. Ελπίζουμε πως το δημοτικό συμβούλιο της Καντάνου να τηρήσει την απόφασή του για τη μη επέκταση της λατομικής ζώνης. Αλήθεια τι αποκατάσταση να κάνει κανείς σε ένα «σεληνιακό» τοπίο, όπως αυτό; Και στο κάτω – κάτω, αν ανάπτυξη σημαίνει να καταστρέφουμε ανεπανόρθωτα τη φύση γύρω μας, τότε εμείς προσωπικά είμαστε φανατικά υπέρ της φύσης: που δεν έχει φωνή να διαμαρτυρηθεί.
(Στ.Γ.Κ.)
