ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
Γράφει ο π.
ΣΤΥΛ. ΘΕΟΔΩΡΟΓΛΑΚΗΣ
Χαιρετίζουμε την έκδοση του νέου βιβλίου του π. Ιγνατίου "Στα μονοπάτια του πόνου" που με πολλή χαρά πήραμε στα χέρια μας, με μια γλυκύτατη αφιέρωση του πολυσέβαστου και αγαπητού μας συγγραφέα.
Ο τίτλος του βιβλίου, αλλά και το περιεχόμενό του, βύθισαν τη σκέψη μας στα βάθη των αιώνων, στον ωκεανό της σοφίας, του αθάνατου ελληνικού κλασικού πνεύματος που επιγραμματικά μας βεβαιώνει ότι "πόνου χωρίς ουδέν ευτυχεί".
Σε τούτη την αρχαιοπρεπή αναδρομή, η ματιά μας, έπεσε και στον ευαγγελικό μακαρισμό "μακάριοι οι πενθούντες ότι αυτοί παρακληθήσονται".
Υστερα θυμηθήκαμε τον ιατρικό ορισμό ότι ο πόνος είναι το καλύτερο μέσο άμυνας του οργανισμού μας.
Προειδοποιεί ώστε να λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα με την υπόδειξη ιατρού και να αποφεύγονται επιβλαβείς επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό.
Εχουμε την αίσθηση ότι ανάλογη είναι η σημασία του πόνου και για τη σωτηρολογική μας καταξίωση, το μεγάλο κεφάλαιο της σωτηρίας μας.
Ο πόνος των πονηρών λογισμών, της σκληροκαρδίας και της αναγλησίας μας.
Ο πόνος της αδιαφορίας μας για εκείνους που βρίσκονται και ζουν έξω από τον εγωκεντρικό μας περίβολο,
Αυτός ο πόνος είναι, που κτυπά την πόρτα της συνείδησής μας και ανοίγει τη διάθεση της μετάνοιας, που είναι η απαρχή της λύτρωσης και της σωτηρίας μας.
Οι σκέψεις μας αυτές επιμαρτυρούνται από τον χαρισματικό μας συγγραφέα, ο οποίος θεωρεί τον πόνο "σύμφυτο του ανθρώπου" αλλά και τη γενικότερη πορεία του ανθρώπου πορεία πόνου και οδύνης. "Εν τω κόσμω θλίψην έξετε… παρεδόθημεν τη φθορά… συνεζεύχθημεν τω θανάτω και πολλές αι θλίψεις των δικαίων και στενή και τεθλιμένη η οδός".
Ολα αυτά, που όπως επισημαίνονται από τον π. Ιγνάτιο είναι υπαρκτά, ανθρώπινα πράγματι τρομοκρατούν, θεανθρώπινα όμως διαλύονται. "Θαρσείτε, εγώ νενικήκα τον κόσμον"
"Ιδου δέδωκα υμίν εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκοπίων".
Οσον αφορά τα αίτια της υπάρξεως του πόνου δεκτές και ευλογημένες όλες οι εκδοχές που καταγράφονται από τον σοφό συγγραφέα καθώς και η ερμηνεία, που με πληρότητα δίδεται σε κάθε εκδοχή.
Φυσικά η μεταφυσική ελπίδα όπως επίσης καταγράφεται στο βιβλίο αποτελεί την αφετηρία της εκπαραθύρωσης του πόνου από τη ζωή και την ύπαρξή μας γιατί ο πόνος δεν έχει οντολογική υπόσταση.
"Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν" λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ο οποίος γνώρισε και έζησε τον πόνο όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή του.
Μην ξεχνούμε ότι η δόξα του Θεού φανερώνεται πίσω απο τους πόνους και τις οδύνες μας. Η απάντηση του Χριστού στο ερώτημα γιατί ο τυφλός γεννήθηκε τυφλός είναι "ίνα φανερωθεί εν αυτώ η δόξα του Θεού". Εξάλλου ο δικός μας σταυρός δεν είναι βαρύτερος και πλέον οδυνηρός από το σταυρό του Χριστού.
Τέλος ο συγγραφέας επισφραγίζει το έξοχο σύγγραμμά του για τον πόνο με τη θεολογία της εκκλησίας μας για τον ίδιο τον πόνο, το κακό, την αμαρτία και το θάνατο.
Αυτά αναπνέουν ζουν και επηρεάζουν αρνητικά έως και θανατοκεντρικά τον άνθρωπο ενεκα της ελευθερίας και του αυτεξουσίου του ανθρώπου που ο Θεός παραχωρεί, σέβεται, αναγνωρίζει και τιμά.
Είναι προφανές ότι η ευθύνη δεν είναι του Θεού, είναι του ανθρώπου, είναι δική μας.
Πέρα όμως από αυτά συμμεριζόμαστε όλους τους πονεμένους του κόσμου.
Ιδιαίτερα συμπονούμε και συμπάσχουμε με τις μανάδες που ζουν το δράμα των θανατηφόρων ατυχημάτων στα παιδιά τους και ευχόμαστε να βρίσκουν ανακούφιση και παρηγοριά κάτω από τη στοργή, την έγνοια και την αγάπη του Θεού για όλους μας.
Και πάλιν και πολλάκις χαιρόμαστε και καμαρώνουμε το βιβλίο “Στα μονοπάτια του πόνου” και τιμούμε με όλο μας το σεβασμό και όλη μας την αγάπη τον συγγραφέα.
Είναι εργασία πράγματι επίπονη, αλλά και επίκαιρη και κατεξοχήν σήμερα αναγκαία, καθόσον μπορεί να λειτουργήσει όχι μόνον κατασταλτικά αλλά και προληπτικά.
Να μετανοούμε, να εξομολογούμαστε, να λειτουργούμαστε και να κοινωνούμε.
Ετσι προοδεύουμε στον αγιασμό και την χάρη του Θεού, απομακρυνόμαστε από τον πόνο του κόσμου και του αιώνα τούτου και ζούμε την χαρά του Θεού, την "ευλογημένη βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος" όπου "ουκ έστιν πόνος ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητη".
"Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε"
Το βιβλίο του π. Ιγνατίου ανοίγει για όλους μας αυτό το δρόμο.
Ευχετήρια προτροπή μας: "Πορευθέντες στα μονοπάτια του πόνου".
