Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr
ΤΑ ΠΡΩΤΑ χιόνια πέσανε όπως και κάθε χρόνο/ πάνω στα Όρη τα Λευκά στέσανε πάλι θρόνο! Από τον και μαντιναδολόγο της στήλης, τον Ηλία Σταματάκη, η μαντινάδα. Σαν συνέχεια ή μάλλον σαν σχόλιο στα που έγραψα, προχθές, στα τρία πρώτα "πεταχτά".
ΤΑΔΕ έφη Αλμούνια, τη μία μέρα. Τάδε έφη Αλμούνια την άλλη. Τάδε έφη Αλμούνια την παράλλη. Ούτε ο Ζαρατούστρα του Νίτσε να ήταν. Αμάν πια, μας κούφανε με τις δυσοίωνες προβλέψεις του για την οικονομία μας και τις κόντρα παρατητήσεις του. Τι τον κόφτει;
ΠΡΙΝ από 45 τόσα χρόνια ούτε κατά διάνοιαν υπήρχε περίπτωση να συντάξει η όποια ελληνική κυβέρνηση προϋπολογισμό. Από δωδεκατημόριο σε δωδεκατημόριο πηγαίναμε. Με την έννοια αυτή έχουμε κάνει θεαματικές προόδους.
ΕΛΛΑΔΑ χώρα των δανεικών. Ελλάδα χώρα των ιδανικών. Ελλάδα χώρα των ιδανικών δανεικών. Κυρίως αυτό.
ΠΟΙΑ είναι τα ιδανικά δανεικά; Τα δανεικά κι αγύριστα βεβαίως, βεβαίως. Μ΄αυτά πορευόμαστε απ’ το 1821 μέχρι σήμερα στη λεωφόρο των δανεικών ιδανικών.
ΚΙ ΟΜΩΣ στη δημοκρατία όλοι δικαιούνται να ομιλούν. Με την έννοια αυτή δικαιούται και ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας να κάνει λόγο για λογιστικά τερτίπια. Κι ας έριξε το κόμμα του το καράβι στην ξερά.
Ο ΑΓΩΝΑΣ μεταξύ Ντόρας Μπακογιάννη – Αντώνη Σαμαρά συνεχίζεται με την παρουσία όλο και λιγότερων θεατών. Συνεχίζεται πάντως. Για να μη νομίζετε ότι διακόπηκε.
ΤΟ ΔΙΚΙΟ του ο εργαζόμενος μπορεί να το διεκδικήσει (λέμε τώρα) χρησιμοποιώντας το όπλο της απεργίας. Μπορεί, όμως να διεκδικήσει το δίκιο του και ο άνεργος; Και με ποιο όπλο; Ή μήπως αυτός δεν έχει δίκιο;
ΑΙ ΕΚΤΑΚΤΟΙ περιστάσεις γεννώσι τας εκτάκτους φύσεις και αι συνήθεις τας συνήθεις. Αλλοίμονον δε εις τον άνθρωπον της γαλήνης, όστις εγεννήθη εν τρικυμία. Και εις τον άνθρωπον της τρικυμίας, όστις εγεννήθη εν γαλήνη. Ο πρώτος ασφυκτιά, ο δεύτερος πνίγεται". Από τη "Χρυσή Διαθήκη" του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ Μιχαήλ και Γαβριήλ αύριο, τ’ Αγίου Νεκταρίου μεθαύριο. Χρόνια πολλά, λοιπόν, σ’ όλους όσοι και όσες γιορτάζουν. Στους Μιχάληδες και τις Μιχαέλες, στους Γαβρίληδες και στις Γαβριέλες, στου Άγγελους και στις Αγγέλες, στους Νεκτάριους και στις Νεκταρίες. Δεν είναι και λίγοι, ζωή να ‘χουν. Στρατός ολόκληρος!
ΚΑΘΕ βράδυ ο όσιος Ησύχιος ήταν πολύ κουρασμένος. Όταν τον ρώτησε ο ηγούμενος από πού προέρχεται η κούραση, απάντησε: "Έχω τόσες εργασίες να κάμω κάθε μέρα. Έχω δύο γεράκια που πρέπει να τα τιθασσεύσω, δύο λαγούς που πρέπει να τους γυμνάζω, ένα δράκοντα που πρέπει να φυλάγω, ένα λιοντάρι που πρέπει καθημερινά να μάχομαι κι έναν άρρωστο που πρέπει να περιποιούμαι." "Τι σημαίνουν όλ’ αυτά;" τον ρώτησε ο ηγούμενος. Ο Ησύχιος απάντησε: "Τα δύο γεράκια είναι τα μάτια μου που πρέπει να τα φυλάγω για να μην δουν κανένα κακό. Οι δύο λαγοί είναι τα πόδια μου που πρέπει να τα κρατώ για να μην πάρουν τον δρόμο της αμαρτίας. Ο δράκοντας είναι η γλώσσα μου που πρέπει διαρκώς να την δεσμεύω. Το λιοντάρι είναι η καρδιά μου που πρέπει μ’ αυτήν να μάχομαι κι ο άρρωστος είναι το σώμα μου που πρέπει να το φροντίζω και να το περιποιούμαι γιατί εκεί κατοικεί η ψυχή μου".
“… Έψαξα τους προγόνους μου σ’ άλλους αιώνες./ Η πρωινή βροχή θυμήθηκε τραγούδια/ που λέγανε ύστερα’ από τη σπορά./ Υπάρχουν ακόμη τα τύμπανα του καλαματιανού χορού./ Υπάρχουν ακόμη τα τύμπανα που χωρίζουν τους ανθρώπους/ σε ζωντανούς και σε νεκρούς.”.
Απ’ το ποίημα "Ομοταξίες" του Γιάννη Φίλη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
