Ακόμη δεν επτωχεύσαμε, αλλά… επιτηρούμεθα

Η οικονομία δεν είναι μόνο αριθμοί. Είναι και πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ζητούσε, να γίνουν εκλογές, σαν να ?θελε να βγάλει το φίδι απ? την τρύπα, μια άχαρη κακοτράχαλη και στριφνή επιχείρηση αυτή της διαχείρησης της οικονομίας.
Μετά τρεις μήνες απ? την ανάληψη της εξουσίας, το μεγάλο πρόβλημα για τον κ. Παπακωνσταντίνου παραμένει, πως θα εξυγιάνει τα οικονομικά, χωρίς τη βλάβη της μεσαίας τάξεως και των αδυνάτων. Η κακοδαιμονία μας είναι η παραβίαση των κανόνων χρηστής διαχείρισης της δημόσιας οικονομίας και το ενυπάρχον ένεκα της φύσεώς μας χρέος, που ?χει δημιουργηθεί από την επιδοματική νοοτροπία του κομματισμού. Αποτέλεσμα τούτου είναι η μηδενική παραγωγή και ο δανεισμός, για να καλυφθούν οι σπατάλες του δημόσιου τομέα, ο οποίος δείχνει απροθυμία ή αδυναμία να εισπράξει τους φόρους.
Τα ταμεία κατήντησαν πίθος των Δαναΐδων. Το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων πάει για τοκοχρεολύσια, για μισθούς, συντάξεις, επιχορηγήσεις σε ταμεία, σε επιχειρήσεις που πέφτουν έξω και σε απίθανες επιτροπές που δεν παράγουν τίποτα. Δεν βρίσκουμε τον βηματισμό μας στο θέμα της ανταγωνιστικότητας. Αντί να έρχονται κεφάλαια για επενδύσεις, φεύγουν. Εισάγουμε 10 και εξάγουμε 3. Ακούμε όλο για χρέη, ελλείμματα, στενότητα ρευστότητας, πληθωρισμό. Ξανάνοιξαν τεφτέρια με βερεσέδια και αρχίζουμε να συνηθίζουμε στην ιδέα ότι πρέπει να ετοιμαζόμαστε ν? αντιμετωπίσουμε τα χειρότερα. Πάνω σ? όλα μέρος των ευθυνών φέρει και ο τραπεζικός παρεμβατισμός, που καλλιεργεί το πλαστικό και πιστωτικό χρήμα με προσφορές κάθε μορφής κεφαλαίων υπό την προστασίαν της κεντρικής εξουσίας. Επειδή επεκράτησε το δόγμα: Σε δανείζω με υψηλότερο τόκο, διότι αναλαμβάνω το ρίσκο της αδυναμίας σου, να με αποπληρώσεις.
Έτσι με πρόσχημα τα ελλείμματα μας επιβάλλουν οι Βρυξέλλες να εφαρμόσουμε αντεργατικές πολιτικές και μας εξαναγκάζουν σε δανεισμό από πιστωτικά ιδρύματα με υψηλούς τόκους, από εκείνα, που έχουν γεμίσει τα ταμεία τους με ζεστό χρήμα των Ευρωπολιτών.
Όμως χωρίς ουσιαστική βοήθεια των εταίρων μας, δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Για να πετύχουμε κάτι χρειάζεται να δείξουμε σ? αυτούς ειλικρίνεια και ότι τολμούμε, αφού καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει φιλία μεταξύ των εταίρων στην Ε.Ε., ούτε και από λύπηση θα βάλουν το χέρι στην τσέπη, να μας πληρώνουν, που όπως λένε οι Γερμανοί, “έχουμε επιδοθεί σε μια υψηλή κατανάλωση”. Έτσι οι καιροσκόποι εκμεταλλευόμενοι κάθε περίπτωση, προχωρούν σε ρευστοποιήσεις και ποδηγετούν τον Τύπο, να μας σφυροκοπεί, παρουσιάζοντάς μας ως κράτος υπό πτώχευσιν.
Ήταν υποκριτική και προβοκάτσια Γερμανών δημοσιογράφων η άποψη, ότι πρέπει να ερωτηθούν οι ιθύνονες του Ευρωγκρούπ, αν πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει απ? την Ευρωζώνη. Διαδίδουν απ? τα ΜΜΕ, ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, ότι “ο ένας κλέβει τον άλλον” και ότι “όλοι συμφωνούν, ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα, που όμως, όταν αυτά αγγίζουν τα συμφέροντά τους, ψάχνουν να βρουν εξαιρέσεις”. Για να αναγκασθεί μια Μέρκελ να στηλιτεύσει τέτοιες ενέργειες, σημαίνει ότι το “λάθος” είναι ανεπίτρεπτο, που ενδεχομένως να ?φερνε ταραχές με στόχο το ταρακούνημα, ή την αποσταθεροποίηση της Ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής.
Πάντως για να φύγει ένα μέλος, ή η Ελλάδα από το ευρώ, κάτι που δεν προβλέπεται, όπως λένε οι γνωρίζοντες, θα πρέπει ή να το επιδιώξει μόνη της, αναλαμβάνοντας τυχόν επιπτώσεις, ή αν συνασπισθούν μερικοί ή η πλειοψηφία του Γιουρογκρούπ, να διαλύσουν το σύστημα και να φτιάξουν κάποιον οικονομικό συνασπισμό άλλης μορφής. Τέτοια πράγματα είναι αδιανόητα, αλλά αν ποτέ τεθεί υπ? όψιν παρόμοια διεργασία, συνεπάγεται χρονοβόρες ενέργειες με άγνωστα αποτελέσματα και με γενικότερες οικονομικές συνέπειες στο Ευρωπαϊκό Ενωτικό οικοδόμημα.
Υποβλήθηκε στην Κομισιόν από τον Παπακωνσταντίνου το πρόγραμμα σταθερότητος, που συζητείται χθες – σήμερα. Αν εγκριθεί, θα ?ναι μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης Παπανδρέου. Αν όμως απορριφθεί, αυτό θα σημάνει αφ? ενός αναθεώρησή του με πιο σκληρά μέτρα και με επακόλουθο την αύξηση του κόστους δανεισμού για τη χώρα μας.