Θετικό το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση και χορηγεί ιθαγένεια σε μετανάστες δεύτερης γενιάς που πληρούν προϋποθέσεις. Ενα νομοσχέδιο που όμως συγκεντρώνει τα πυρά όχι μόνο δεξιάς – ακροδεξιάς, αλλά και αριστερών κομμάτων! “Οχι ιθαγένεια σε ξένους” λένε ξενοφοβικά οι μεν, “νομιμοποίηση όλων” ζητούν απόλυτα οι δε. Δυστυχώς σ? αυτή τη χώρα έχουμε χάσει το μέτρο. Οι μεν πρώτοι αναμενόμενο να αντιδρούν. Οι δε δεύτεροι όμως;
Επιπλέον θα ήταν χρήσιμο να άλλαζαν τα δεδομένα και όλη η Ευρώπη να μοιραζόταν ισότιμα το πρόβλημα. Αντέχει η Ελλάδα να φιλοξενήσει όλους τους κατατρεγμένους του κόσμου; Οχι μόνον εκείνους που έρχονται από την Ανατολή αλλά και αυτούς τους οποίους μας επιστρέφουν μέσω… τσάρτερ οι άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Η αντιμετώπιση του ρατσισμού μήπως περνάει μέσα από μια άλλη ματιά της σκληρής σύγχρονης πραγματικότητας;
Γ. ΛΥΒ.
Επίτιμος πρωθυπουργός;
“Ξέχασε, μάλλον, να διορίσει τον γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου” σκέφτηκα, για τον κ. Μητσοτάκη. Αφορμή γι? αυτή τη σκέψη μου έδωσε ο ίδιος με την πρωτοβουλία του να προτείνει ονόματα για την κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Στα καλά καθούμενα. Ή με την πολιτική φιλοδοξία να μην είναι, πλέον, επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας αλλά επίτιμος… πρωθυπουργός!
Μ.
Eυθύβολα και μη…
Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: nek@haniotika-nea.gr
To σωμάρι…
Εάν δε ζήσεις έστω και μια φορά την ταλαιπωρία της ουράς -και τους λόγους για τους οποίους έχει δημιουργηθεί αυτή- σε μια δημόσια υπηρεσία όπως π.χ. το ΙΚΑ, δεν έχεις ζήσει τίποτα! Για γέλια και για κλάματα! Κωμικοτραγικές καταστάσεις σε ένα καλτ σκηνικό με πολλούς πρωταγωνιστές όπου όλα μπορεί να συμβούν! Ή σχεδόν όλα! Μια μοναδική εμπειρία ζωής που θα σου μείνει -το μόνο σίγουρο- αξέχαστη…
Βέβαια, όσο “καλή” κι αν είναι αυτή η εμπειρία, δεν την αντέχεις πάνω από δυο φορές!
Λες “δεν γίνεται να υπομένω συνεχώς ωσάν τον όνο την όλη κατάσταση”, η οποία είναι ικανή να σε βγάλει κυριολεκτικά από τα ρούχα σου!
Αρχίζεις και χάνεις την ψυχραιμία σου και τελικά βρίσκεις τον εαυτό σου να ωρύεται κατά πάντων φτάνοντας στο τελικό στάδιο, στην κορύφωση – επωδό όπου συμπεραίνεις με σύμφωνους -στα όσα έχεις πει- όλους τους παρευρισκόμενους δίπλα σου, ότι “καλά να πάθουμε με αυτούς που μας κυβερνούνε”!… κι έτσι ξεθυμαίνεις! Και ξανά υπομένεις το βασανιστήριο της… γραφειοκρατίας και της ανοργανωσιάς του ελληνικού δημοσίου!
Ξανά παρακολουθείς όλους τους ταλαίπωρους γύρω σου που στο ίδιο καζάνι βράζετε και σιωπάς… Περιμένεις… και περιμένεις, σκεφτόμενος όλο τον χρόνο που ?χει φύγει, ενώ εσύ έχεις περάσει από 2, 3, 4 διαφορετικούς υπαλλήλους (αυτό σημαίνει 2, 3, 4, διαφορετικές ουρές) για να μαζέψεις υπογραφές! Κι ενώ η ζωή συνεχίζεται, εσύ περιμένεις τη σειρά σου!
Στο μεταξύ έχεις γνωρίσει και τον γέροντα των 80 χρόνων ο οποίος τρέχει μαζί σου πάνω – κάτω κι εκείνος για υπογραφές, ο οποίος έχοντας φιλοσοφήσει τη ζωή, όταν τελικά για άλλη μια φορά συνειδητοποιεί ότι “τελειωμό δεν έχουνε τα βάσανα του κόσμου” και… οι υπογραφές που χρειάζονται πάνω στα χαρτιά του για να λάβει τα 30 κ…ευρώ που δικαιούται, φωνάζει εκτός εαυτού ότι δεν αντέχει άλλο αυτό το βασανιστήριο αφού του λείπεται ακόμη κάποια υπογραφή!
Στο μεταξύ έχεις “ζήσει” κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα εκεί μέσα! Αγχώνεσαι μην και δεν προλάβεις να φτάσεις εγκαίρως στη δουλειά σου… η ώρα περνάει… θες να ξαναφωνάξεις μα δεν ωφελεί!
“Είναι σα να κτυπάς το σωμάρι αντί για το γάιδαρο” σκέφτεσαι, έστω κι αν βλέπεις ότι κι αυτό το ίδιο το σωμάρι, κάποιο φταίξιμο τό ?χει…
