Κύριε διευθυντά,
το Σάββατο βράδυ προς Κυριακή ξημερώματα, όση βροχή δεν έριξε έναν ολόκληρο χειμωνιάτικο μήνα, την έριξε μέσα σε λίγες ώρες. Τα πλημμυρικά φαινόμενα που πραγματοποιήθηκαν στο Ακρωτήρι, ήταν έντονα και δημιούργησαν αρκετά προβλήματα.
Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες τη Δευτέρα το πρωί. Η τοποθεσία είναι στα «Λακούδια», του Μουζουρά. Δείχνουν πολύ παραστατικά, το ύψος, τον όγκο του νερού και τη ζημιά που δημιούργησε. Σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Μόνο που από εκεί δεν περνάει κανένα μεγάλο ρέμα, ερχόμενο από το αεροδρόμιο! Ποτέ δεν περνούσε. Είναι η δεύτερη φορά που συμβαίνει αυτό, μέσα σε λίγα χρόνια και αφού έγιναν οι προεκτάσεις του αεροδρομίου. Το ευτύχημα είναι ότι οι εκτάσεις αυτές πλημμύρισαν νύχτα, που δεν υπήρχαν εργαζόμενοι άνθρωποι εκεί, διότι πιθανόν να είχαμε και θύματα. Πριν λοιπόν υπάρξουν θύματα και μεγαλύτερες ζημιές στις εκεί περιουσίες των Μουζουριανών, καλό θα είναι, οι του Δήμου Ακρωτηρίου, να ψάξουν γιατί συμβαίνει αυτό, και κατόπιν, να διορθώσουν το πρόβλημα που σίγουρα υπάρχει.
Με εκτίμηση.
ΠΑ. ΝΙΚΟΣ
npgls.blogspot.com
Η “Εταιρεία Θεάτρου Κρήτης” (Ε.ΘΕ.Κ.)
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ είναι συνυφασμένο με την ψυχοσύνθεση του Κρητικού λαού και την ιστορία της Κρήτης. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Κρήτη έχουμε την αξιολογότερη ελληνική “αναγεννησιακή περίοδο” (17ος αι.), εφάμιλλη μάλιστα (τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη θεατρική λογοτεχνική παραγωγή) εκείνης της Ευρώπης. Αλλά, και νεότεροι Κρήτες λογοτέχνες (Ν. Καζαντζάκης, Π. Πρεβελάκης κ.ά.) λάμπρυναν -και λαμπρύνουν- την ελληνική λογοτεχνία με θεατρικά τους έργα.
ΣΧΕΤΙΚΑ, λοιπόν με το θέατρο στην Κρήτη, μια πολύ αξιόλογη έκδοση του Δ.Ν. Καρτάκι, νευρολόγου – ψυχιάτρου και πρώην επιστημονικού δ/ντή του Θ.Ψ.Π. Χανίων, είδε το φως πρόσφατα (2009). Τίτλος του βιβλίου, “Εταιρεία Θεάτρου Κρήτης” (Ε.ΘΕ.Κ.)[Ίδρυση – Δράση – Μετεξέλιξη]. Συνέκδοση, Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων και Εταιρείας Θεάτρου Κρήτης… Με ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό από παλιές “πρώτες” παραστάσεις, με σχετικές κριτικές έγκυρων τότε κριτικών, με άρθρα βασικών συντελεστών της ίδρυσης του Θεάτρου, αλλά και ντόπιων παραγόντων και λογίων της εποχής, με πλήθος Πρακτικών Συνελεύσεων κ.λπ., ο κ. Καρτάκις και η κα Μ. Λαμπουσάκη, με τη βοήθεια και των κ. Ξανθινάκη Αντ. (φιλόλογο) και Γ. Σεργάκη (επιμέλεια έκδοσης), προσφέρουν στο κοινό των Χανίων -και όχι μόνο- την “ιστορία” του Θεάτρου στην Κρήτη, από τη δεκαετία του 1970 και εντεύθεν.
Η ΕΚΔΟΣΗ, εκτός από το καθαρά θεατρικό ενδιαφέρον της, παρουσιάζει αντίστοιχα και ιστορικό, μια και αποτελεί μια απέραντη και υπέροχη “τοιχογραφία” προσώπων και δράσεων ενός χρονικού: του χρονικού δημιουργίας ενός απ΄τους ωραιότερους θεσμούς της Κρήτης, της “Εταιρείας Θεάτρου Κρήτης”. Με τις όποιες κατοπινές μετεξελίξεις του… Ένας πραγματικός εκδοτικός άθλος και μια πολύτιμη συλλεκτική έκδοση για κάθε βιβλιοθήκη και κάθε θεατρόφιλο.
(Στ.Γ.Κ.)
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ! Τουλάχιστον ο καιρός ξαναβρήκε τον εαυτό του. Ο χειμώνας των χαρτιών έγινε και χειμώνας της καθημερινότητας. Είδε κι έπαθε για να γυρίσει το πράγμα, αλλά το θέμα είναι ότι τελικά γύρισε.
ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ μέρες δεν θα ?χουμε; Ακου να δεις ερωτήσεις, φίλε μου! Στο ξεκρέμαστο. Στο εντελώς ξεκρέμαστο.
ΚΑΙ ΚΑΛΑ τις εξετάσεις του Α? εξαμήνου, έστω μ? ένα πενταράκι, κι αυτό με ερωτηματικό, τις πέρασε η κυβέρνηση. Για να δούμε τι θα κάνουμε στα ανά μήνα πρόχειρα διαγωνίσματα και στις εξετάσεις του Β? εξαμήνου τον Ιούνιο! Οταν δεν θα ?ναι στους βαθμολογητές ο Χοακίμ Αλμούνια…
ΑΛΑΤΙ ΨΙΛΟ, αλάτι χοντρό / έχασα την αξιοπιστία μου, / ψάχνω να την βρω. Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό, / έχασα την αξιοπιστία μου / ψάχνω να την βρω. Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό / έχασα την αξιοπιστία μου / ψάχνω να την βρω… Καλά το καταλάβατε. Η Ελλάδα, δια του υπουργού της των Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου είναι που τραγουδεί το γνωστό τραγουδάκι, παίζοντας το επίσης γνωστό παιχνιδάκι.
ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΕΧΡΙ τον Ιούνιο! Τότε θ? αναλάβει τα σκήπτρα της ελληνικής οικονομίας ο μέχρι τότε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Λουκάς Παπαδήμος και όλα θα βρούνε τον δρόμο τους. Δικός μας και δικός τους. Η απόλυτη επιλογή.
ΠΡΟΧΘΕΣ ΤΟ βράδυ δεν είχαμε διακοπή ρεύματος! Ας γράψουμε μια καλή κουβέντα για την ΔΕΗ, λοιπόν! Οχι με το παραμικρό να της την πέφτουμε!
Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ βγαίνει ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Σωτήρης Χατζηγάκης και να παριστάνει τον κήνσορα! Δημοκρατία έχουμε θα μου πείτε. Ο καθένας δικαιούται δια να ομιλεί. Στην κυριολεξία ο καθένας.
ΝΑ ΠΑΝΕ ΓΙΑ τρία χρόνια στην έρημο. Εκεί να μείνουν τρώγοντας ακρίδες και μέλι άγριο. Και βεβαίως προσευχόμενοι. Στον τέταρτο, έχοντας χαμηλά το κεφάλι, να επιστρέψουν. Τότε, ίσως, να θέλει να τους ακούσει ο λαός. Σιβυλλικός ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος; Δεν το νομίζω! Εγώ, τουλάχιστον, κατάλαβα καλά τα που μου είπε.
ΧΑΝΩ ΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ μου, χάνεις την καρέκλα σου, χάνει την καρέκλα του. Χάνουμε τις καρέκλες μας, χάνετε τις καρέκλες σας, χάνουν τις καρέκλες τους… Και καλά να κλαίμε, κλαίτε, κλαίνε, εμείς, εσείς, αυτοί, οι δήμαρχοι! Να κλαίω, κλαίεις, κλαίει, εγώ, εσύ, αυτός, ο αντιδήμαρχος του δήμου Ακρα Κόσμου;
“ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΝΑ δίδης πολλήν προσοχήν εις τας θεωρίας· η ιστορία των πραγμάτων είναι πολύ διαφορετική των θεωριών, αίτινες αυτό τούτο αποδεικνύουσιν: ότι δεν υπάρχει θεωρίας ανάγκη, όπου τα πράγματι λαλούσι, και λειτουργούσιν ομαλώς και κανονικώς”. Από την “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΕΝΑ ΠΡΩΙ η Ξανθίππη, η γυναίκα του Σωκράτη, άνοιξε μαζί του μια συζήτηση που κατέληξε σε φιλονικία. Ο Σωκράτης υποχώρησε και έφυγε δίχως να μιλήσει. Η Ξανθίππη όμως άναψε πιο πολύ. Τρέχει, λοιπόν, αρπάζει έναν κουβά νερό και του το αδειάζει στο κεφάλι, την ώρα που περνούσε απ? το παράθυρο. Ο Σωκράτης έγινε, βέβαια μουσκίδι, δεν έχασε όμως την ψυχραιμία του και είπε κοιτάζοντας ψηλά προς τον ουρανό. “Επρεπε να το φανταζόμουνα ότι ύστερα από τις βροντές θα ακολουθούσε η βροχή!”
“… Στου κύκλου τα γυρίσματα θε να γυρίσω πίσω, / να ξαναδώ το σπίτι μας που λαχταρά η καρδιά μου. / Κι αν μάθεις, μάνα, θλιβερό κι αβάσταχτο μαντάτο, / πως τούτο δω το άχαρο και το πικρό το χώμα / δέχτηκε το κουφάρι μου κι έκρυψε το κορμί μου / μην κλάψεις δάκρυα πικρά και μη μοιρολογήσεις, / μον φώναξε τους φίλους μου, κάλεσε τους δικούς μου / και στρώσ? τους τάβλα για να φαν? σαν να ?ναι πανηγύρι”…”.
Από το ποίημα “Ο μισεμός” του Ανδρέα Αυγερινού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
