Δεν εξηγείται αλλιώς αυτό το μένος, που έδειξαν οι Ευρωπαίοι εναντίον μας. Φαίνεται πώς ανησυχούν μήπως οι χώρες τους γίνουν σαν την Ελλάδα, την “κακομαθημένη του νότου” αφού οικονομικά, πολιτικά και θεσμικά βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα απ’ αυτήν.
Φοβούνται μήπως, το αποτέλεσμα, καρπός συγκεκριμένων δικών τους ενεργειών και προσπαθειών στην καταλυτική οικονομική κρίση, προσβάλλει το ιδεολογικό προφίλ της Ε.Ε. Τους διαπερνά ρίγος, γιατί ξέρουν, ότι υπηρέτησαν το μεγάλο κεφάλαιο, έγιναν πρωταγωνιστές και κήνσορες της δημόσιας ζωής αυτών, που αξιολόγησαν με επικριτική διάθεση και τους ανάγκασαν, να εκποιήσουν τον δημόσιο πλούτο τους στους ιδιώτες. Τώρα που βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση πρέπει να τους βοηθήσουν. Να τους συνδράμουν, γιατί αν τους αφήσουν έρμαιους θα τους παρασύρουν κι αυτούς σαν ντόμινο.
Παρά ταύτα είναι υποκριτικό και ανέντιμο, να μας έχουν βάλει στη “μπούκα”, να μας σφυροκοπούν και να υφιστάμεθα, βοηθούσης και της διεθνούς δημοσιογραφίας, ταπεινώσεις και προσβολές δυσφημίζοντάς μας για ελλείμματα και υπερκαταναλωτισμό, πράγμα για το οποίον δεν είμαστε μόνοι υπεύθυνοι και οι μοναδικοί στις χώρες της Ευρωζώνης. Ο κ. Παπακωνσταντίνου ανέλαβε τιτάνειο έργο να τους πείσει, ότι πρέπει να πάψουν να μας θεωρούν μαύρο πρόβατο, ότι τα πειράματα τύπου “απογραφής” είναι παρελθόν και ότι θ? αγωνισθούμε, ν? αποκαταστήσουμε όχι μόνο χρηστή χρηματοοικονομική διαχείριση, αλλά να εδραιώσουμε την αξιοπιστία μας και την ειλικρίνειά μας.
Το παράδοξο είναι, ότι αγανακτούμε, δικαίως ή όχι, γι? αυτό το κράτος, που ζούμε, αλλά το ανεχόμαστε και η εξουσία για την οποίαν εξοργιζόμαστε, έρχεται στιγμή, όπου την επιβραβεύουμε, νομιμοποιώντας την με την ψήφο μας. Είναι μια ιδιατερότητα της ελληνικής κοινωνίας. Ετσι είμαστε εμείς οι Ελληνες, αυτοί, όπως μας γνωρίζει όλη η Ευρώπη και έτσι πιθανώς να μείνουμε, να μην αλλάξουμε νοοτροπία. Είμαστε μεσογειακός λαός και όχι άριοι ή ό,τι άλλο, ούτε βρισκόμαστε στην πολιτική βαθμίδα των Γότθων, Βησιγότθων και Οστρογότθων και όλων αυτών των βόρειων φυλών, που πήραν τον ελληνικό πολιτισμό κι έμαθαν να μας βρίζουν.
Ο στόχος της οικονομικής και ηθικής αποδόμησης της χώρας μας με σενάρια κυκλοφορούντα δια των Ευρωπαϊκών ΜΜΕ περί ενδεχομένης πτώχευσης της Ελλάδος, είναι να στείλουν μηνύματα και προς τους άλλους της ίδιας καταστάσεως στην Ευρωζώνη, ότι η Ελλάδα ενδεχομένως να γίνει η κερκόπορτα αποσταθεροποίησης του ευρώ. Φοβούνται ότι η Ευρώπη θα μπει σ? έναν φαύλο κύκλο, διότι θα μεταφερθεί το πρόβλημα και σ? άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, που δοκιμάζονται από ελλείμματα και υψηλό χρέος, γι? αυτό θ? αναγκασθούν να μας βοηθήσουν.
Ο επικεφαλής του Δ.Ν.Τ. για την Ευρώπη κ. Μπέλκα, εδήλωσε ότι “η Ελλάδα πρέπει να λύσει το πρόβλημα μόνη της”, αλλά συμπλήρωσε ότι: “Εμείς είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια”, και έσπευσε να τονίσει ότι: “Το Δ.Ν.Τ. μπορεί να χρηματοδοτήσει μια χώρα της Ευρωζώνης μέχρι του ποσού των 20 εκατομ. δολαρίων”. Δεν το κάνει, βέβαια από συμπόνοια! Η δουλειά του είναι και την κάνει όπως του λένε. Ομως ο κ. Παπανδρέου ήταν κατηγορηματικός, στη συνέντευξη των 100 ημερών, ότι δεν θα προσφύγουμε στο Δ.Ν.Τ. Ηταν βέβαιος για τα θετικά σχόλια του Θαπατέρο και της Μέρκελ και ότι το Σχέδιο Σταθερότητας και Ανάπτυξης του κ. Παπακωνσταντίνου, θα γινόταν αποδεκτό από την επιτροπή και το Εκοφίν, ως καλά σχεδιασμένο, πράγμα που επιβεβαιώθηκε χθες στις Βρυξέλλες.
Πήραμε, λοιπόν μια ανάσα για ν? αλλάξει το κλίμα από τ? αρνητικά δημοσιεύματα, τις πιέσεις και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, να δούμε τι θα κάνουμε με το χρονοδιάγραμμα ως τα μέσα Ιουνίου, που μας έδωσαν, να προσπαθήσουμε ν? αποδώσουν τα μέτρα, χωρίς να χρειασθεί να ληφθούν άλλα πρόσθετα, το λεγόμενο “πλαν μπι”. Είναι αρκετός χρόνος και πρέπει να χρησιμοποιηθεί επωφελώς, χωρίς καθυστερήσεις και κωλυσιεργία, όπως έγινε το πρώτο τρίμηνο από τις εκλογές, που καταναλώθηκε σε πολιτική διαχείριση της οικονομίας και δεν μπήκε το μαχαίρι στο κόκαλο, εξαρχής.
