Ουάσιγκτον
Η ήττα στη Μασαχουσέτη και η απώλεια της απόλυτης πλειοψηφίας στη Γερουσία, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τον Μπάρακ Ομπάμα που βλέπει τη δημοτικότητά του να πέφτει ταχύτερα από οποιονδήποτε άλλο πρόεδρο, με εξαίρεση τον Τζέραλντ Φορντ.
Η σύντομη περίοδος που οι Δημοκρατικοί πίστεψαν ότι μπορούσαν να «περάσουν» ό,τι ήθελε, αφού ήλεγχαν τον Λευκό Οίκο και είχαν άνετη πλειοψηφία στη Βουλή και τη Γερουσία, έφτασε στο τέλος της.
Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας Economist, οι ήττες σε Μασαχουσέτη, Νιου Τζέρσεϋ και Βιρτζίνια, οδηγούν μια σειρά Δημοκρατικών βουλευτών και γερουσιαστών στο να αποσυρθούν από τώρα αντί να αντιμετωπίσουν τους ψηφοφόρους στις εκλογές για την ανανέωση του Κονγκρέσου.
Τρεις στους τέσσερις ψηφοφόρους στις εκλογές της Μασαχουσέτης, προπύργιο των Δημοκρατικών, ψήφισαν Ρεπουμπλικάνους με την προσωπική παρέμβαση του Ομπάμα να αποδυκνείεται αναποτελεσματική.
Σύμφωνα με τον Economist, κύριο πρόβλημα για τον Αμερικανό πρόεδρο είναι οι προτάσεις του για τη μεταρρύθμιση της υγείας.
Οι περισσότεροι ψηφοφόροι είναι ικανοποιημένοι με την υγειονομική τους περίθαλψη και δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν περισσότερους φόρους ή να δουν τα οφέλη τους να περιορίζονται προς όφελος μιας ανασφάλιστης μειοψηφίας.
Ένα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα, που συνδέεται με το πρώτο, είναι το μεγάλο κυβερνητικό έλλειμμα, το οποίο θα επιβάρυνε ακόμα περισσότερο η μεταρρύθμιση της υγείας.
Στις 27 Ιανουαρίου, στο διάγγελμά του προς τον Αμερικανικό λαό, ο Μπάρακ Ομπάμα θα πρέπει να δώσει απαντήσεις τόσο για τη μείωση του ελλείμματος όσο και για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την ώρα που το ποσοστό ανεργίας παραμένει στο 10%, με άλλες εκτιμήσεις να την ανεβάζουν μέχρι και στο 17%. Το ποσοστό των ανέργων μακράς διαρκείας είναι το υψηλότερο από τότε που ξεκίνησε η συλλογή στοιχείων, το 1948 και όλοι φοβούνται ότι η ανάκαμψη θα είναι μακρά, αργή και
οδυνηρή.
Aνοιγμα στους Ρεπουμπλικάνους
Τα νέα δεδομένα που προέκυψαν από την εκλογή του Ρεπουμπλικανού Σκοτ Μπράουν στην εξουσία, επιβάλουν πλέον στους Δημοκρατικούς την αναζήτηση συμφωνιών με τους Ρεπουμπλικάνους. Oπως αναφέρεται στο άρθρο του Economist, ο Ομπάμα χρειάζεται τους Ρεπουμπλικανούς περισσότερο από ό,τι τον χρειάζονται εκείνοι. Για να πάρει αυτό που θέλει, πρέπει να μάθει να τους δίνει περισσότερα από όσα θέλουν. Για να αποσπάσει, για παράδειγμα, την ψήφιση ενός νόμου για το κλίμα, πρέπει τους δώσει πιο πολλή πυρηνική ενέργεια. Για να τους έχει μαζί του σε ένα (χλιαρό) πρόγραμμα για την υγεία, πρέπει να προχωρήσει σε έλεγχο των δαπανών.
Σε αντίστοιχη θέση είχε βρεθεί και ο Μπιλ Κλίντον το 1994, όταν μια σειρά νόμων που εξόργισαν πολλούς Δημοκρατικούς (μεταρρύθμιση κοινωνικού κράτους, συμφωνίες για το ελεύθερο εμπόριο), του έδωσαν τη δυνατότητα να επανεκλεγεί χάρη στη στήριξη των Ρεπουμπλικάνων.
