Όταν ο Μπαρόζο της Πορτογαλίας έκανε απογραφή νόμιζε κανείς ότι θα βάλει την Πορτογαλία σε μια σειρά?
Την χαντάκωσε όμως και εμείς εκεί γύρω στο 2004 είχαμε ένα παράδειγμα προς αποφυγή.
Σήμερα, οι Πορτογάλοι αναφέρονται στην Ελλάδα ως παράδειγμα προς αποφυγή και σπεύδουν προτού μπλέξουν?
Έχει μεσολαβήσει ο Μπαρόζο της Ελλάδας που έχει πλέον δει το κύρος του πολτοποιημένο και τους συνεργάτες του να αλληλογρονθοκοπούνται που δεν αποστάτησαν?.
Ο σημερινός πρωθυπουργός, και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς φαίνεται να αντέχει και να ανθίσταται στις πιέσεις, πάντα με τεράστιο κόστος σε ευρώ.
Μα επιτυχία σήμερα δεν είναι η καλή διαγωγή απέναντι στην αριστερά που πάντα θα κείται στην λαθολογία.
Επιτυχία δεν είναι η ηπιότητα και η μαλακότητα και η ανεκτικότητα.
Αυτοί που δεν πληρώνουν φόρους, άμεσα, είναι τώρα στην γύρα και απαιτούν αφορολόγητα ποσά γιατί η δραστηριότητα (η επιχείρηση τους) δια της οποίας επέλεξαν να βιοπορισθούν «είναι σκληρή» και ας μετρήσει επιτέλους κάποιος τις εργατοώρες που αφιερώνουν, την κατασπατάληση πόρων και χημικών γιατί έτσι νομίζουν. (Δεν ήταν ο Ζίβκωβ που πήγε στον Προμαχώνα σύντροφοι, αλλά ένας τέλειος μάνατζερ της ανοικτής αγοράς, και καταφέρατε να εκθέσετε την χώρα στο όνομα ιδιοτελούς και περιοδικού σας συμφέροντος).
Επιτυχία είναι η χώρα να ξαναγίνει το αστέρι του 2004.
Να, μπορεί να δημιουργήσει νέο πλούτο ανατρέποντας τον καταμερισμό που έχει επιβάλει τον πρωτογενή και τον τριτογενή τομέα ως αποκλειστικότητα της Ελλάδας.
Να μπορέσει να εγγυηθεί ένα κράτος πρόνοιας μακριά από τους λυμεώνες μεσάζοντες και τους επιστημονικούς συνεργάτες τους.
Να εγγυηθεί παιδεία, με εκπαιδευτικούς άλλης γενιάς, και όχι συνολική παραπαιδεία.
Να δώσει επαγγελματική προοπτική στη νεολαία εκτός του κράτους και της αυτοαπασχόλησης.
Να εγγυηθεί ασφάλεια εσωτερική και εξωτερική (? το μπλόκο της Μελούνας!!!)
Πρέπει η χώρα να αιφνιδιάσει τους «φίλους της» εντός και εκτός των τειχών και να αρθεί υπεράνω των εμποδίων των επαγγελματιών του κλαυθμυρισμού.
Αν χρειαστεί βοήθεια ας την αναζητήσει εκτός συστήματος, είναι πρόεδρος ενός παγκόσμιου οργάνου, που ανοίγει δρόμους. Έχουμε πόλεμο? μήπως είναι ένας που δεν το αναγνωρίζει;
ΙΦ
Μήπως;
Μήπως ο διπλός προσδιορισμός της αύξησης τιμής αγοράς των τσιγάρων ήταν κατασκευασμένος προκειμένου να “περάσει” με ικανοποίηση η “μικρή αύξηση” που βεβαίως δεν είναι μικρή; Μήπως;
Μ.
6 ή 7 δήμοι;
Έξι ή επτά θα είναι οι δήμοι στο Νομό Χανίων; Ερώτημα εν ενεργεία τούτο. Το “οξυγόνο” της πόλης πάντως θα ελαττωθεί εάν δεν συνενωθεί τούτη με το Δήμο Νέας Κυδωνίας. Είναι αδίκημα, δηλαδή; Να σταματά η πόλη… στον Κλαδισό. Οι ζωντανοί χώροι των Αγίων Αποστόλων πρέπει να αποτελέσουν οργανικό Τμήμα του νέου, μεγάλου Δήμου Χανίων. Διαφορετικά μεταξύ άλλων, ας μην γκρινιάζουμε για την “ηγεμονία” των ανατολικοκρητικών!
Μ.
Ο πιο αδύναμος κρίκος
Όσο προχωρεί ο καιρός, η θέση της χώρας μας στην διεθνή πραγματικότητα όλο και περισσότερο θυμίζει ένα παλιό τηλεπαιχνίδι με την Έλενα Ακρίτα στο «Mega», τον «πιο αδύναμο κρίκο» την στιγμή της αποχώρησης ενός παίχτη από τον κύκλο με «ξαφνικό θάνατο». Μέσα σε σενάρια για αναζήτηση τρόπων παραμονής της χώρας στο παιχνίδι, η σκληρή γερμανική θέση ότι δεν πρόκειται να δοθεί βοήθεια στην Ελλάδα, οδηγεί τις υπόλοιπες βόρειες χώρες της Ευρωζώνης να δοκιμάσουν τα νεύρα των Γερμανών θέτοντας στο Βερολίνο το δίλημμα αν θα ενισχύσει τον αδύναμο κρίκο ή αν θα τον αφήσει να «σπάσει» οδηγώντας το ευρώ σε περιπέτειες. Την ίδια ώρα, οι «αγορές» δεν πείθονται ότι θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα που θέτει το τεράστιο χρέος μας και η δυσπιστία που διατηρούν και οι εταίροι μας μεγαλώνει κάθε μέρα τον κίνδυνο χρεοκοπίας. Η κυβέρνηση συστήνει ψυχραιμία και επεξεργάζεται σενάρια τα οποία, παρότι διαψεύδονται, μιλούν για αύξηση του ΦΠΑ, για φόρο στα καύσιμα και άλλα εφεδρικά μέτρα ενώ η μείωση μισθών και συντάξεων θεωρείται για τον πρωθυπουργό σενάριο? «γκραν γκινιόλ» περισσότερο κι από την χρεοκοπία. Σε αυτό το μαύρο σκηνικό προστίθεται και η παραλλαγή συγκυβέρνησης από τα δυο μεγάλα κόμματα, η οποία προτείνεται ως ο μοναδικός τρόπος εφαρμογής των σκληρών μέτρων που θα υποδειχθούν για βγάλουν την χώρα από την άβυσσο του χρέους και την ανυποληψία. Ταυτόχρονα βέβαια είναι και ένας τρόπος αμνήστευσης της Δεξιάς από τις ευθύνες της για το έσχατο σημείο του ξαφνικού θανάτου στο οποίο η τριάδα Καραμανλής, Αλογοσκούφης, Παπαθανασίου έφερε τον τόπο.
ΑΕΣ
Απορία
Κύριε διευθυντά
Λές κι έπιασε τρέλλα τους αγοραστές των ελληνικών ομολόγων με το εξωφρενικό επιτόκιο 6,2%. Ετρεξαν οι τραπεζίτες και κάλυψαν το ποσό. Από 5 δισ. ευρώ που ζητήσαμε 25 μας προσέφεραν. “Δώσε κι εμένα μπάρμπα”. Μα ποιοι βλάκες θά ?βαζαν τα λεφτά τους, να τα χάσουν, σε μια “ψόφια” οικονομία, όπως μας έχουν προβακάρει οι τοκογλύφοι; Αρα εκείνοι ξέρουν καλύτερα ότι ούτε για πτώχευση πάμε και ότι η οικονομία μας και η ανάπτυξη θ’ ανακάμψει. Καλύτερα να επιδιώκαμε το δάνειο με χαμηλότερο επιτόκιο κι ας μην καλυπτόταν ολόκληρο, παρά που υπερκαλύφθηκε. Λογικά είναι να πανηγυρίζουμε για την υπερπροσφορά, αλλά γιατί πήραμε 8 από τα 5, που ζητήσαμε, ας βγει κάποιος να το δικαιολογήσει.
Χρη. Πλε.
ΡΗΣΕΙΣ-ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ
? “Τα γεγονότα έρχονται σ’ εμάς, δεν πάμε εμείς σ΄ αυτά”. (G?nter Anders, Γερμανός δοκιμιογράφοςκαι φιλόσοφος, 1902-1992
[-Ναι, αλλά τί γίνεται, όταν οι μεγαλοεργολάβοι των ΜΜΕ δημιουργούν επί τούτου… γεγονότα της αρεσκείας τους; Ή, παρουσιαζουν μόνον αυτά που συμφέρουν;]
? Η κα Άννα Διαμαντοπούλου δήλωσε πως, για να επιτευχθεί ο εξορθολογισμός των θέσεων των εκπ/κών πρέπει να ισχύσουν δύο βασικές αρχές: «Πρώτα ο μαθητής» και δεύτερον «πρωταγωνιστής στην τάξη, ο εκπαιδευτικός». (24-1-10)
[-Μιλάμε για εξορθολογισμό θέσεων εκπαιδευτικών ή “θέσεων” του ΥΠΕΠΘ, σε θέματα Παιδείας;]
? «Ξέρω την αγροτιά, ξέρω τους ανθρώπους, τις ανησυχίες τους, τα προβλήματά τους, αλλά, τέλος πάντων, τι να κάνουμε αυτή τη στιγμή που βρισκόμαστε σε έναν οικονομικό, κηρυγμένο πόλεμο». (Θ. Γιαννόπουλος, βουλευτής της Ν.Δ., στον Αθήνα 9,84 (24/1/10)
[-Όλοι δείχνουμε να… ξέρουμε την αγροτιά, τους ανθρώπους και τις ανησυχίες τους. Μάλλον, δεν τους ξέρουμε, γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν απλά… ανησυχίες, αλλά αγωνίζονται για την επιβίωσή τους. Κι αυτό φαίνεται να διαφεύγει (πάντα) από τους πολιτικούς καριέρας.]
(Στ.Γ.Κ.)
