Ο βραχνάς των μπλόκων

Ούτε η κυβέρνηση ούτε και ο ελληνικός λαός αμφισβητεί τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει ο αγροτικός κόσμος. Παρά ταύτα βλέπουμε, ότι οι περισσότερες κινητοποιήσεις των αγροτών λαμβάνουν χώρα χειμωνιάτικα, εξεγειρόμενοι κατά της κυβερνήσεως, όταν μάλιστα αυτή συμβαίνει να διάγει τους πρώτους μετεκλογικούς μήνες της θητείας της, βγάζοντας τα τρακτέρ και κλείνοντας τους δρόμους. Ο,τι έγινε τον Ιανουάριο 2005 με τα μπλόκα στην κυβέρνηση Καραμανλή, το ίδιο και τώρα, να πλήξουν την κυβέρνηση Παπανδρέου. Τον υπόλοιπο καιρό οι κινητοποιήσεις τους έχουν επικοινωνιακό χαρακτήρα.
Είναι αλήθεια, ότι δεν υπήρξε συντεταγμένη και αποτελεσματική αγροτική πολιτική τα περασμένα χρόνια. Λύσεις δινόντουσαν περιστασιακά. Κι έρχονται τώρα οι αγρότες να διεκδικήσουν σειρά αιτημάτων σε περίοδο ισχνών αγελάδων. Δεν συμμερίζονται τις προθέσεις της κυβερνήσεως, που σκοπεύει να τους λύσει σταδιακά και θεσμικά τα προβλήματα της αναδιάρθρωσης της παραγωγής, την υποστήριξη της αγροτικής βιομηχανίας για την ανάπτυξη της γεωργίας, όχι στρεβλά και περιστασιακά. Θέλουν να λυθούν όλα τώρα, όσο κρατούν σε ομηρεία, τις συγκοινωνίες, οδικές, σιδηροδρομικές και θαλάσσιες, το εμπόριο και τους συμπολίτες τους, που δοκιμάζονται και αγανακτούν για τις μετακινήσεις τους.
Είναι αλήθεια ότι την αναδιάρθρωση της αγροτικής πολιτικής, που θα ‘φερνε πλούτο στη χώρα, έπρεπε να την έχουν ξεκινήσει οι αρμόδιοι εδώ και χρόνια. Θα άλλαζαν ριζικά οι συνθήκες καλλιεργειών, θα βελτιωνόταν το εισόδημά των και θα καταλάβαιναν, ότι δεν μπορεί να στηρίζονται στις επιδοτήσεις, που επέτρεπαν μικρές ή μεγάλες κομπίνες στους “αετονύχηδες”. Τα γνώριζε αυτά η πολιτεία, αλλά δεν τολμούσαν τις διαδικασίες, να κάνουν αγροτική εκστρατεία και να συνειδητοποιήσουν οι αγρότες, ότι πρέπει ν’ αλλάξουν πολλά και πιο πολύ η νοοτροπία τους.
Είναι αλήθεια, ότι η γεωργική πολιτική ζει και κινείται επί δεκαετίες στο “θερμοκήπιο” και ήταν θέμα των κυβερνώντων, ν’ ανοίξει την όρεξη των αγροτών να πάνε πάρα πέρα και ν’ αναπτύξουν βιολογικές καλλιέργειες που αποδίδουν υψηλής ποιότητας προϊόντα, λόγω κλίματος στη χώρα μας, περιζήτητων στις πλούσιες χώρες της Ευρώπης. Και δεν το ‘καναν οι πολιτικοί, διότι αυτή η πρακτική αποδίδει αποτελέσματα μακροπρόθεσμα χωρίς να παράγει πολιτική και διότι οι πολιτικοί μας είχαν κοντόφθαλμη προοπτική μιας τετραετίας.
Είναι αλήθεια, ότι στερούμεθα εθνικής αγροτικής πολιτικής. Γιατί; Διότι υποβάθμισαν τα ελληνικά προϊόντα. Εισάγουν π.χ. ελιές κατωτέρας ποιότητος από μια χώρα με 0,5 ευρώ το κιλό, τις ελληνοποιούν και τις πωλούν πάνω από 5 ευρώ. Ετσι “σκαρτεύει” το ελληνικό προϊόν και γίνεται μη ανταγωνιστικό. Ποιος φταίει; Ρωτήστε αυτούς, που διέλυσαν τους αγροτοσυνεταιρισμούς και τους μεγαλοεισαγωγείς.
Είναι, τέλος, αλήθεια, ότι δεν υπάρχει ενιαία εκπροσώπηση, ότι οι αγροτοσυνδικαλιστές συγκρούονται, άλλοι με αγώνες πραγματικούς και άλλοι με υπόβαθρο “σφραγίδες”, υπερασπιζόμενοι πρώτα οικονομικές διεκδικήσεις και κατόπιν διαρθρωτικές αλλαγές που επιδιώκει να πετύχει η κατά γενικήν ομολογίαν γνωρίζουσα τα προβλήματα των αγροτών κ. Μπατζελή καλύτερα, όσο λίγοι.
Ετσι φαίνεται ότι υπάρχει αδιέξοδο εν όψει. Η κυβέρνηση, αιφνιδιάστηκε αφ’ ενός, διότι δεν περίμενε τέτοια κλιμάκωση, τουλάχιστον ως προς τις οικονομικές απαιτήσεις, αφού δεν είχε να δώσει, και αφ’ ετέρου απ’ την επιμονή των αγροτών, να μην κάνουν πίσω. Παρά το γεγονός, ότι το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ ήταν κοντά στις προσδοκίες τους προσαρμοσμένο στα όρια της ΕΕ ο αγροτικός κόσμος αντιμετωπίζει με δυστροπία τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, λόγω της συσσώρευσης δυσπιστίας από μη εκπλήρωση υποσχέσεων προηγουμένων κυβερνήσεων και δεν πείθονται, ότι και οι τωρινές υποσχέσεις θα ‘χουν άμεση αποτελεσματικότητα.
Πάντως η κυβέρνηση αποκλείει δυναμική παρέμβαση θάταν καταστροφικό, γι’ αυτό πρέπει να βρεθεί ένας κοινός παρανομαστής και να γίνει αλλαγή πλεύσεως, ώστε να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των αγροτών με το πνεύμα της λογικής και ν ‘ απαλλαγεί η χώρα απ’ το βραχνά των μπλόκων.