ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ με αδιάπτωτο και αδιάλειπτο ενδιαφέρον την, εδώ και δέκα μέρες, διαμάχη αγροτών και πολιτικής ηγεσίας του τόπου. Ο πόλεμος είναι πια «πόλεμος νεύρων», και όποιος αντέξει. Σχεδόν κάθε χρόνο, τέτοια περίπου εποχή, οι αγρότες κατεβάζουν τα τρακτέρ τους κλείνοντας τους δρόμους. Αίτημά τους, τα παλαιότερα… αιτήματα που δεν ικανοποιήθηκαν, αλλά και καινούργια που γεννάει ο χρόνος. Και πάντα, δυστυχώς, έχουμε φαινόμενα “κοινωνικού αυτοματισμού”: δηλαδή, με το κλείσιμο δρόμων (και συνόρων φέτος) προκαλείται ένα ντόμινο συγκρούσεων με άλλες κοινωνικές ομάδες εργαζομένων.
ΠΑΓΙΟ το φαινόμενο. Και αλίμονο σε εκείνους που θα βρεθούν στο “δρόμο” όσων, ας πούμε, κάνουν κατάληψη κτηρίων, οργανισμών, πεζοδρομίων ή αποκλείουν δρόμους. Γονείς, ασθενείς, απλοί ταξιδιώτες, έμποροι κ.λπ. βρίσκονται κι αυτοί στο… δρόμο. Έτσι, έχουμε την παράλογη πραγματικότητα κάθε φορά που απεργεί μια κοινωνική ομάδα, ένα άλλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας να νεκρώνει, αφού ο εκάστοτε διαμαρτυρόμενος κλάδος αδιαφορεί για το τι επακολουθεί στους υπόλοιπους εργαζόμενους! Τον δε λογαριασμό των πάσης φύσεως ζημιών, καλούμαστε εκ των υστέρων να πληρώσουμε εμείς οι υπόλοιποι.
***
ΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ είναι ένα ζήτημα με τις γνωστές στρεβλώσεις του: εγγενείς και θεσμικές (αθεράπευτες δυστυχώς) αδυναμίες δεκαετιών, που ξεκινούν από την παραγωγή των προϊόντων μέχρι την κατανάλωση. Αλλά και ποιοι πραγματικά δικαιούνται επιδότηση των αγροτικών προϊόντων τους από την Ε.Ε. (πραγματικοί κατ΄ επάγγελμα αγρότες) και ποιοι τελικά την παίρνουν! Πιο απλά, πού πήγαν (πού πάνε ακόμη) τόσα χρήματα της Ε.Ε. για τη -δήθεν- βελτίωση των αγροκαλλιεργειών, την ανανέωση ή και αλλαγή τους. Επιδοτήσεις που φυσικά δεν αποτελούν «πίθο των Δαναΐδων». Κάποτε (το 2013) θα στερέψουν, και τότε…
ΕΝ ΠΑΣΗ περιπτώσει, αυτό που αναδεικνύεται από τις ισχυρές αγροτικές κινητοποιήσεις, δεν είναι μόνον η μαχητικότητα των νέων αγροτών. Είναι κι ο λόγος τους. Οι νέοι συνδικαλιστές αγρότες (που βλέπουμε στα κανάλια-στα μπλόκα) έχουν πειστικό λόγο, δυνατή σκέψη, επιχειρήματα, επιμονή στον αγώνα τους, και πάνω απ΄ όλα εκείνο το πάθος για το δίκαιό τους. Απέχουν πολύ απ΄ τον «αγροτο-συνδικαλιστικό λόγο» των παλαιότερων που δεν έκρυβαν την κομματική τους προέλευση. Μακάρι οι νέοι αγρότες να διαθέτουν και τη διπλωματία να σταματούν εκεί που πρέπει έναν αγώνα, μη σπαταλώντας άσκοπα τις δυνάμεις τους.
(Στ.Γ.Κ.)
Πότε θα
το δούμε;
ΥΠΑΡΧΕΙ ένα τμήμα γης που βγάζει στη θάλασσα, κάτω από το παλιό ξενοδοχείο «Ξενία» (φωτό), που παραμένει περιφραγμένο, αφότου έκλεισε το «Ξενία». Είναι έρμαιο των καιρών και της φουρτούνας. Κάποτε θα έσφυζε από ζωή τα καλοκαίρια, μιας και δεχόταν τους «ένοικους» του ξενοδοχείου στην πισίνα του. Που λιμνάζει τώρα από βρόμικα νερά και σκουπίδια. Πλήρης εγκατάλειψη, πλήρης αναξιοποίηση…
ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ μια «νεκρή ζώνη» μέσα στην πόλη, χωρίς να μας λέει κανείς τι πρόκειται να γίνει μ΄ αυτόν. Ο Δήμος Χανίων που αξιοποίησε την πλατεία Τάλω, πώς άραγε σκοπεύει να χειριστεί και τον χώρο αυτόν; Εκτός κι αν ανήκει στα Ακίνητα του Δημοσίου και δεν του παραχωρήθηκε ακόμη, οπότε… Ούτως ή άλλως όμως, είναι κρίμα να παραμένει αυτός (ο χώρος) «νεκρός», λίγα μόλις μέτρα μακριά από το λιμάνι και την παλιά πόλη.
(Στ.Γ.Κ.)
Δημαρχείο και αντιδημαρχείο
“Εξαιρετικό δημαρχείο φτιάχνουν στην Παλαιόχωρα. Το παλιό “Λιβυκό” μετατρέπεται σε ένα σύγχρονο κτήριο” είπαμε στον δήμαρχο Καντάνου Ευτύχη Δασκαλάκη χθες το πρωί, συναντώντας τον στη Νομαρχία. “Ναι πράγματι” συμφώνησε για να συμπληρώσει: “ό,τι πρέπει για αντιδημαρχείο”. Εδώ και καιρό η διαμάχη για τις έδρες και την επικράτεια των νέων δήμων που θα προκύψουν από τον “Καλλικράτη” έχει ξεκινήσει. Δήμαρχοι και… παράγοντες από όλα τα σημεία του νομού δίνουν την μάχη παρασκηνιακά και κάτω από το τραπέζι για να περάσει το δικό τους, για να γίνει αυτό που θα ευνοήσει τον “τόπο” (σ.σ. όπου τόπος τις περισσότερες φορές το προσωπικό τους συμφέρον). Τουλάχιστον εκεί, στο Σέλινο, το μόνο πρόβλημα είναι η έδρα γιατί στο θέμα της χωροθέτησης τα πράγματα θεωρούνται δεδομένα.
Γ.ΚΩΝ.
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
Κύριε πρόεδρε,
Ο διάσημος Οικονομολόγος Νομπελίστας καθηγητής Γιόζεφ Στίγκλιτς (σε άρθρο του στην βρετανική εφημερίδα «The Guardian» (26/1), μεταξύ άλλων κολακευτικών, δήλωσε και τα εξής για τον κ. Γ. Παπανδρέου, τον πρωθυπουργό της χώρας μας: «Η Ευρώπη θα έπρεπε να βοηθήσει έναν τέτοιο ηγέτη, αντί να κάνει τη ζωή του πιο δύσκολη»!
… Αστειεύεστε; «Το παιδί δεν κάνει για πρωθυπουργός», που έλεγε και ο ημέτερος κ. Επίτιμος. Αλλά, μάλλον απ΄ ό,τι φαίνεται κάνει και καλοκάνει για «ηγέτης». Ίσως περισσότερο από κάποιους άλλους κοινούς πολιτικάντηδες.
ΕΡΜΟΛΑΟΣ
