Γράφει η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΝΑΝΑΔΑΚΗ – ΠΑΠΑΔΕΡΟΥ*
Δεν με ξαφνιάζει πια η Μαρινέλλα Βλαχάκη ως πνευματικός δημιουργός. Γιατί τώρα γνωρίζω τη βαρύτητα της σκέψης της, την ευαισθησία της ψυχής της, τη λιτότητα του λόγου της.
Γιατί τώρα γνωρίζω ότι είναι ένα πολυτάλαντο άτομο, με πίστη στα οράματα της ψυχής της και με την ικανότητα να μετατρέπει το όνειρο σε πράξη ζωής.
Γέμισε πάλι τις ώρες της σιωπής μου με τα όντως “Πολύτιμα” λιγόλογα αλλά τόσο περιεκτικά σε νοήματα ποιήματά της, που απεικονίζουν στιγμές πολύτιμες, πολλές φορές πικρές, της ζωής μας, περασμένες ή μελλούμενες. Υπάρχει ένα διαρκές παρόν σε έννοιες και εικόνες στα γραπτά της Μαρινέλλας Βλαχάκη το οποίο βρίσκουμε και στη νέα συλλογή ποιημάτων της “Τα Πολύτιμα”.
Όπως:
“Αγρυπνίες”
Τις νύχτες
όταν τα παιδιά μου ήτανε μικρά
τα κρατούσα στην αγκαλιά μου.
Πότε το ένα, πότε το άλλο.
Τώρα
τις νύχτες
γράφω ποιήματα
πότε για τον ένα, πότε για τον άλλο.
Ατμόσφαιρα τρυφερής κατασταλαγμένης ζέστας, που τη βρίσκουμε σε μικρές, αλλά τόσο ακριβές στιγμές της ζωής μας. Ποιήματα – προσευχές της κάθε μάννας για τα παιδιά της.
Στην ποίησή της κυριαρχεί μια κρυμμένη φιλοσοφική σκέψη, η οποία εκφράζεται με μεταφορές:
“Έρωτας”
Αποβραδίς βροχή καταρρακτώδης
έκαμε να λάμψουν τα κεραμίδια της σοφίτας μου.
Οι υδρορροές μπούκωσαν, υγρασία φούσκωσε τους τοίχους.
Η βροχή σταμάτησε.
Άντε πάλι απ’ την αρχή μερεμετίσματα.
Ο έρωτας έρχεται σαρωτικός ως καταιγίδα καταλαγιάζει όμως το ίδιο γρήγορα και “Άντε πάλι από την αρχή μερεμετίσματα”
“Έπεα πτερόεντα”
“Η συνεδρίαση τελείωσε.
Σαρώνει ο αέρας φράσεις – προτάσεις.”
Δίχως σχόλια γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι τα γραφόμενα είναι η αλήθεια.
“Βωμός”
“Στο όνομα του αυτονόητου στερηθήκαμε
και στερήσαμε λόγια και στιγμές, πολύτιμες.”
Λόγια που δεν ειπώθηκαν, κενά γεμάτα προσμονή που δε γεμίσανε, στιγμές πολύτιμες που χάθηκαν γιατί τα θεωρήσαμε “αυτονόητα”.
“Τα πολύτιμα”
“Ένα πεπόνι σα γήινη σφαίρα
μου έφεραν χαρούμενοι οι φίλοι μου
και γίνηκε με μιας, το σπίτι μου μποστάνι!
Τι θαρρείς;”
Τη ζωή μας την ομορφαίνουν τα απλά πράγματα, οι τρυφερές χειρονομίες, τα αληθινά. Σκόρπιες πινελιές και σκόρπιες σκέψεις για τα Πολύτιμα της Μαρινέλλας που είναι και δικά μας. Θα τελειώσω όμως τη σύντομη αναφορά μου με την ευχή να έχουμε όλοι στο νού μας την προτροπή της Μαρινέλλας στο ποίημα:
“Σημείο στίξης”
“Να θυμάσαι, μέσα στο θαυμαστικό βρίσκεται κι η τελεία”.
Θα το θυμάμαι Μαρινέλλα ή τουλάχιστον θα προσπαθήσω.
*Φιλόλογος
