ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΤΗΛΙΕΡΑΚΗ
Η κυβέρνηση, επιχειρεί, σε μια δύσκολη και κρίσιμη καμπή για τη χώρα, να προχωρήσει σε θεσμικές αλλαγές, τις οποίες οι προηγούμενες κυβερνήσεις έσπρωχναν για δεκαετίες κάτω από το χαλί. Ο πρωθυπουργός ανέλαβε τη διακυβέρνηση του σκάφους “Ελλάς” σε συνθήκες άκρως αντίξοες. Ανέλαβε να το περάσει ανάμεσα στις Συμπληγάδες Πέτρες, ανάμεσα στην οικονομική κρίση και τις ελλαδικές παθογένειες, μετασκευάζοντας, συνάμα, εν πλω το σάπιο σκαρί του.
Και μάλιστα εν μέσω κοινωνικών αντιδράσεων και ομαδικών πυρών από διεθνή μέσα ενημέρωσης και από χρηματοδοτικούς οίκους, υπό τις πιέσεις ευρωπαίων εταίρων και με υπαρκτό τον κίνδυνο ανταρσίας του πληρώματος.
Το ρίσκο που έχει αναλάβει αυξάνεται ακόμα περισσότερο με το να είναι στο περιθώριο η κομματική οργάνωση του Κινήματος, ήτοι στα χαρτιά τα απλά μέλη και τα μικρομεσαία στελέχη, και σε θεατές οι πολίτες που εγκρίνουν τις επιχειρούμενες αλλαγές. Και το χειρότερο είναι ότι έχει εγκαταλειφθεί η λαϊκή βάση του κινήματος στο έλεος πικραμένων στελεχών που τώρα βλέπουν σώγαμπρους να καταλαμβάνουν τις θέσεις για τις οποίες μάζευαν κομματικά ένσημα. Με αποτέλεσμα η κομματική οργάνωση να αποτελείται, ουσιαστικά, από αξιωματούχους, που τα συμφέροντα πολλών εξ αυτών είναι διαπλεκόμενα  και συντηρούμενα από τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης. Η εφαρμογή δε του κυβερνητικού προγράμματος να στηρίζεται, πρωτίστως, στους μηχανισμούς της κρατικής εξουσίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται και η προβολή του στη διάθεση των βαρόνων των μίντια. Κοντολογίς, η επιτυχία του έργου και η ανεξαρτησία της κυβέρνησης εξαρτάται από αυτούς που είναι και μέρος του προβλήματος και τα συμφέροντα τους θίγονται από τις θεσμικές αλλαγές.
ΥΠΟ ΤΑ ΠΥΡΑ
ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΗ ΤΥΠΟΥ
Η θέση της κυβέρνησης γίνεται ακόμα δυσχερέστερη, γιατί βάλλεται όχι μόνο η αξιοπιστία της χώρας αλλά και το σχέδιο με το οποίο επιχειρεί να τη βγάλει από την τρέχουσα οικονομική και κοινωνική κρίση. Δεν αποκλείεται δε, ένας από τους λόγους, πέραν της κερδοσκοπίας και των πιέσεων για τα ανοικτά εθνικά θέματα, να είναι ότι το σχέδιο της κυβέρνησης έχει αναδιανεμητικά χαρακτηριστικά και συνοδεύεται παράλληλα με θεσμικές αλλαγές. Οπότε σε περίπτωση επιτυχίας του, είναι πολύ πιθανό να υιοθετηθεί και να προταθεί από τη Διεθνή Σοσιαλιστική στα μέλη της, της οποίας πρόεδρος είναι ως γνωστό ο Γ. Παπανδρέου. Να αποτελέσει, δηλαδή, μια εναλλακτική πρόταση στο σχέδιο εξόδου από την οικονομική κρίση τόσο σε αυτό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όσο και σε εκείνο που εφαρμόζουν πολλές κυβερνήσεις δυτικών χωρών.
ΦΟΥΛΑΡΟΥΝ
ΤΟ ΡΕΖΕΡΒΟΥΑΡ
ΤΟΥ ΣΑΡΑΒΑΛΟΥ 
Προφανώς προσπαθούν, με αυτό το σχέδιο να αποτρέψουν την αμφισβήτηση των απαξιωμένων δομών της οικονομίας, ανάγοντας τα αίτια της κρίσης αποκλειστικά στην κακή διαχείριση και την αδηφάγο απληστία των διαχειριστών του κεφαλαίου, ιδίως των  Golden boys μετατρέποντας τα σε αποδιοπομπαίο τράγο. Δεν αντιμετωπίζουν, δηλαδή, τα αίτια αλλά τα συμπτώματα της κρίσης. Έτσι αρκούνται στο να φουλάρουν με καύσιμα το ρεζερβουάρ (το τραπεζικό σύστημα) της οικονομίας, να σφίγγουν κάποιες βίδες (κανονισμούς) και άλλες να ξεσφίγγουν, περιμένοντας να κινηθεί η ξεχαρβαλωμένη ατμομηχανή της κοινωνίας. Και για να μην κατέβει δε ο κόσμος από το τρένο, τον βομβαρδίζουν με αισιόδοξες προβλέψεις ότι θα συνεχιστεί το ταξίδι της στημένης ευημερίας, προκειμένου να συνεχίσει το μεγάλο κεφάλαιο να κερδοφορεί αδιάλειπτα, πουλώντας ελπίδα, σε βάρος της σημερινής και των επόμενων γενεών αλλά και της φύσης.
 “ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ
ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ”
Ο Γιώργος Παπανδρέου παλεύει, λοιπόν, κάτω από αυτές τις συνθήκες, μόνος με την κυβερνητική ομάδα. Έτσι εγείρεται το εύλογο ερώτημα, έως πότε θα αντέξει και έως πότε το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» θα κάνει τον ψόφιο κοριό. Ως εκ τούτου δεν έχει άλλη λύση από το να κάνει άμεσα αυτό που έπρεπε να είχε κάνει αμέσως μετά την εκλογή του στην προεδρία του κινήματος, να επανιδρύσει την κομματική οργάνωση για να έχει, μεταξύ άλλων, ένα γερό λαϊκό στήριγμα στην προώθηση των θεσμικών αλλαγών. Με την επανίδρυση της θα δώσει στη νεολαία και στους ενεργούς πολίτες τη δυνατότητα να συμμετάσχουν στη λειτουργία και τη δράση της. Όχι μόνο για να στηρίξουν τις θεσμικές αλλαγές, λειτουργώντας αρχικά σαν αντίβαρο στους προσωπικούς μηχανισμούς που την έχουν καπελώσει, αλλά και για να σχηματίσουν ασπίδα προστασίας της κυβέρνησης από τα διαφαινόμενα παιχνίδια στον χώρο των μίντια. Δεδομένου ότι τα στελέχη που ελέγχουν αυτούς τους μηχανισμούς έχουν δεχθεί ένα διπλό πλήγμα, από τη μια δεν πήραν κυβερνητική θέση και από την άλλη χάνουν το «καύσιμο» που κινεί τους πελατειακούς τους μηχανισμούς.
 ΔΕΝ ΕΧΕΙ
ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ
ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΤΟΧΩΝ ΤΟΥ
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο πρωθυπουργός δεν έχει άλλα περιθώρια να αδιαφορεί για την κομματική οργάνωση. Δεν έχει την πολυτέλεια να ανεχθεί τη διατήρηση προσωπικών μηχανισμών ούτε και να στηριχθεί στα μαζικά μέσα ενημέρωση, όπως συνέβη επί της δεύτερης πρωθυπουργίας του Κ. Σημίτη. Επίσης οι σημερινές περιστάσεις δεν του επιτρέπουν να κάνει αυτό που έκανε το 1981 ο πατέρας του. Τότε, που ο Αντρέας Παπανδρέου, αμέσως μετά που κέρδισε τις εκλογές, άνοιξε διάπλατα τις πόρτες του κινήματος και μπήκαν οι τσαννακογλείφτες της εξουσίας. Τα μέλη της διπλασιάστηκαν και η έως τότε συντριπτική πλειοψηφία των μελών που παρέμενε αμετακίνητη στις αρχές και τις θέσεις της 3ης Σεπτεμβρίου μετατράπηκε σε μικρή μειοψηφία. Τα μέλη που τη συγκροτούσαν έμειναν στο περιθώριο και αδρανοποιήθηκαν, έως ότου οικιοθελώς και σταδιακά αποχώρησαν από την οργάνωση. Όμως ετούτη τη φορά δεν θα τρέξουν να ανέβουν στο τρένο οι τσαννακογλείφτες της εξουσίας όπως το 1981, γιατί τώρα ξέρουν ότι η αγελάδα δεν έχει γάλα για να αρμέξουν αλλά ούτε και ο γελαδάρης θα τους αφήσει. Θα ανέβουν λοιπόν αυτοί που ενδιαφέρονται για το σήμερα και το αύριο του τόπου.
 ΕΥΝΟΪΚΗ Η ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ
Η επανίδρυση του κινήματος είναι πλέον μονόδρομος, όσο και αν αυτό αρχικά φαίνεται παράτολμο στην τρέχουσα συγκυρία. Οι συνθήκες είναι άκρως ευνοϊκές. Δεν είναι υπερβολική η εκτίμηση ότι είναι παρεμφερείς με εκείνες της εποχής της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα τα κόμματα, όπως και τα τότε προδικτατορικά κόμματα, είναι απαξιωμένα αλλά και χρεωμένα, τα μεν με τη δικτατορία και τα δε με τα αδιέξοδα της χώρας. Σήμερα οι πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα αίτια των αδιεξόδων που βιώνουν στην καθημερινότητά τους έχουν τη ρίζα τους στις εγγενείς παθογένειες του πολιτικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης. Είναι πολιτικά ευαισθητοποιημένοι από τη μια εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, των άμεσων ή έμμεσων πιέσεων και πυρών που δέχεται η κυβέρνηση από το εξωτερικό και από την άλλη θέλουν τις θεσμικές αλλαγές, γιατί τα όνειρα και τα σχέδιά τους για το μέλλον συντρίβονται από τις μυλόπετρες των πελατειακών σχέσεων και του αποξενωμένου κράτους από την κοινωνία.
ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ
Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
Ο Γιώργος Παπανδρέου θα πρέπει άμεσα να κάνει αυτό που έκανε ο πατέρας του το 1974, να καλέσει τους πολίτες, τους ενστερνιζόμενους τις αρχές και τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ, να οργανωθούν στη βάση της αυτοοργάνωσης. Να τους καλέσει να ενταχθούν στο κίνημα, του οποίου όμως η οργανωτική δομή και λειτουργία ανταποκρίνεται στα σημερινά δεδομένα της χώρας και στις επιταγές της εποχής. Είναι, δηλαδή, αποκεντρωμένη, απομαζικοποιημένη  και ελαστική αλλά και κατοχυρώνει τη δημοκρατική λειτουργία των οργάνων και την οριζόντια επικοινωνία. Σε ένα κίνημα που αφουγκράζεται την κοινωνία, ενσωματώνει το διαφορετικό και εκφράζει τις ανάγκες των πολιτών. Σε ένα κίνημα που αναγνωρίζει και ενθαρρύνει την εξατομικευμένη προσφορά και ευθύνη των μελών και στελεχών του, αλλά και εμπλουτίζεται από τις ιδέες, τις απόψεις τους και ισχυροποιείται από την ενεργητικότητά τους.
 ΙΣΧΥΡΗ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις σίγουρα θα κερδίσει τη νεολαία και τους γνοιασμένους πολίτες για το μέλλον του τόπου, δίνοντας τους τη δυνατότητα της ενεργούς συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων και ανάληψης δράσεων. Έτσι θα έχει μια ισχυρή κομματική οργάνωση που θα στηρίξει τις θεσμικές αλλαγές. Παράλληλα θα αντικρούσει τις αιτιάσεις βουλευτών περί αρχηγικού κόμματος αλλά και θα αποκαταστήσει την ισορροπία ανάμεσα στα κοινοβουλευτικά και κομματικά στελέχη, ως αυτή  του προ του 1985. Ακόμα θα θωρακίσει το ΠΑΣΟΚ απέναντι στις πολιτικές ανακατατάξεις που κάποιοι μαγειρεύουν και έμμεσα προαναγγέλλουν, με πρωτοχρονιάτικα μηνύματα, αγνοώντας ότι οι εξελίξεις έχουν ξεπεράσει τα βουλευτικά φέουδα και δεν επιτρέπουν τέτοια πολιτικά παιχνίδια, ως φάνηκε στη Β? Αθηνών κατά την εκλογή Σαμαρά στη προεδρία της ΝΔ και την παρούσα αυτονόμηση των αγροτών.  
ΝΑ ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΕΙ
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Εν κατακλείδι, τώρα πρέπει ο Γιώργος Παπανδρέου να τολμήσει την επανίδρυση του κινήματος. Τώρα που έχει την τράπουλα στα χέρια του (ιδίως το χαρτί της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες), που το κύρος του είναι αναβαθμισμένο, που τέλος έχει νωπή τη λαϊκή εντολή και τη λαϊκή στήριξη. Του προσφέρεται μια ανεπανάληπτη ευκαιρία να κεφαλαιοποιήσει το μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο που έχει στην τρέχουσα συγκυρία, μετουσιώνοντάς το σε ένα ισχυρό πολιτικό φορέα. Μόνο με ένα ριζικά ανανεωμένο ΠΑΣΟΚ έχει την ευκαιρία να κερδίσει το στοίχημα των θεσμικών αλλαγών και μια θέση στην ιστορία αλλά και τη διεθνή αναγνώριση ως ο εμπνευστής ενός εφικτού υποδείγματος εξόδου από την κρίση με ανθρώπινο πρόσωπο. Ακόμα και εάν δεν το κερδίσει, θα έχει δημιουργήσει ένα ισχυρό κόμμα με νέους ανθρώπους το οποίο θα του εξασφαλίσει μια δεύτερη ευκαιρία. Διαφορετικά αν αφήσει τα κομματικά πράγματα ως έχουν, μην περιμένει ότι τα στελέχη του «βαθύ ΠΑΣΟΚ» θα αλλάξουν μυαλά, πρακτικές και θα απαλλαγούν από δουλείες. Έτσι και αλλιώς θα τα έχει απέναντι του, εκτός και αν εγκαταλείψει την πολιτική των ανατροπών για να κερδίσει τη στήριξη τους. Τότε σίγουρα θα χάσει το στοίχημα της κοινωνικής αλλαγής, και δεν θα έχει θέση στον «πάγκο», αλλά στις κερκίδες ως θεατής της ζωής του κινήματος και της πολιτικής του τόπου.
 
dimkantilierakis@gmail.com