Γράφει ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΖΑΧΑΡΗΣ
Τρέχουν και δεν φτάνουν οι κυβερνώντες στην Ευρώπη προκειμένου να δικαιολογήσουν τη δεινή θέση της Ελλάδας και να αποσπάσουν στην καλύτερη περίπτωση ανοχή.
Ο πρωθυπουργός δίνει τη μία συνέντευξη μετά την άλλη μαζί με τον υπουργό Οικονομίας, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, στην προσπάθειά τους να αποσπάσουν την εύνοια των υπόλοιπων Ευρωπαίων αναφορικά με τα μέτρα που λαμβάνονται επί του παρόντος για την υπερπήδηση της κρίσης.
Όλα έγιναν τόσο γρήγορα και τόσο ξαφνικά, που λες πως μάλλον δεν ήξεραν τι τους περιμένει σαν αναλάμβαναν τη διακυβέρνηση της χώρας. Εκτός και αν στο ΠΑΣΟΚ γνώριζαν αλλά προεκλογικά σώπαιναν μέχρι να κερδίσουν τις εκλογές. Αν όμως ήξεραν, με ποιο τρόπο σκέφτονταν πως θα ξεπεραστεί η κρίση; Γιατί δεν το αποκάλυπταν και από πριν που όλοι σήκωναν τα χέρια ψηλά και λούφαζαν όταν από την Ευρώπη χτυπούσε καμπανάκι; Γιατί η στάση της σημερινής κυβέρνησης σε καμία περίπτωση δεν δείχνει ότι ήταν προετοιμασμένη στις σαρωτικές επιθέσεις των ευρωπαίων εταίρων. Τουναντίον σπεύδει εσπευσμένα να υπεραμυνθεί των δικαιωμάτων της Ελλάδας, αψηφώντας σχεδόν τις υποχρεώσεις που επί τόσα χρόνια θα έπρεπε να είχαν επισημανθεί. Το βάρος βέβαια αυτό το ρίχνουν στην προηγούμενη κυβέρνηση.
Γιατί όταν δανείζεσαι πρέπει και να τα επιστρέφεις, όταν ζητάς βοήθεια, θα πρέπει να βρεις τον τρόπο να ανταποδώσεις. Προς το παρόν πάντως, η χώρα βρίσκεται σε άμυνα. Και η ευρωζώνη δέχεται επικρίσεις.
Ο πρωθυπουργός ξεκαθαρίζει από το Νταβός: «υπάρχει επίθεση κατά της Ευρωζώνης για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους και για την επίθεση αυτή χρησιμοποιήθηκαν χώρες, όπως η Ελλάδα». Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα υπόσχεται μεταρρυθμίσεις: «Το έλλειμμα θα μειωθεί φέτος κατά 4 μονάδες και στο τέλος του 2012 θα έχει πέσει κάτω από το 3%.
Παλεύουμε για την οικονομία και τελικά θα τα καταφέρουμε. Προχωρούμε σε βαθιές αλλαγές, οι οποίες ενδεχομένως να είναι επώδυνες για πολλούς, αλλά είμαστε σίγουροι ότι οι Έλληνες είναι αποφασισμένοι να στηρίξουν το πρόγραμμά μας, κι αυτό το βλέπω κάθε φορά που περπατάω στους δρόμους».
Αλήθεια, πόσο ρόδινα είναι τα πράγματα για την Ελλάδα με δεδομένη την δύσκολη οικονομική κατάσταση που έχει κόψει τα επενδυτικά φτερά των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων; Πόσο εφικτή είναι η μείωση του ελλείμματος λίγους μήνες μετά εν μέσω ανύπαρκτης ρευστότητας και κατάρρευσης της αγοράς από τις ακάλυπτες επιταγές και τα πολλαπλά φαινόμενα κερδοσκοπίας; Τι είδους τονωτική ένεση θα δοθεί όταν από όλες τις πλευρές το μόνο που ακούς είναι δυσφορία για την επικρατούσα κατάσταση;
Και καλύτερα ας μην μπούμε στο παιχνίδι των κάλπικων στοιχείων για το έλλειμμα κάτι που έγινε από την προηγούμενη κυβέρνηση, σύροντας την χώρα μας στα διεθνή δικαστήρια λόγω απόκρυψης των πραγματικών στοιχείων?Τα περιθώρια για παραποιήσεις και κόλπα έχουν οριστικά στενέψει. Πέρα από την στενή επιτήρηση, η Ελλάδα μαζί με την Ισπανία και την Ιρλανδία είναι οι πιο αρνητικά πολυσυζητημένες ευρωπαϊκές χώρες. Τα δημοσιεύματα εξακολουθούν να είναι καταπέλτης και οι επικρίσεις σφοδρές.
Την ίδια στιγμή ο υπουργός Οικονομίας, Γιώργος Ππακωνσταντίνου, παλεύει από την πλευρά του, ομολογώντας όμως παράλληλα: «Πληρώνουμε την αναξιοπιστία των παρελθόντων ετών. Μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου η νέα κυβέρνηση δεν είχε άλλη επιλογή πέραν της κοινοποίησης στις Βρυξέλλες της πραγματικής οικονομικής κατάστασης της χώρας, της οποίας το δημοσιονομικό έλλειμμα υπερέβαινε το 12%». Νούμερα και αριθμοί που αποκαλύπτουν το μέγεθος της αφερεγγυότητας του ελληνικού κράτους. Πως μετά απ΄όλα αυτά να μας εμπιστευθούν οι ευρωπαίοι εταίροι; Και φωνάζουμε για τα αρνητικά δημοσιεύματα. Και το ελληνικό φιλότιμο πληγώνεται. Τι έκαναν όμως επί τόσο καιρό; Πως συμπεριφέρονταν οι προηγούμενες κυβερνήσεις απέναντι σε μια κατάσταση που λίγο ως πολύ θα αποκάλυπτε κάποια στιγμή το μέγεθος του προβλήματος; Όλοι γνωρίζουμε με τι αδιαφορία καταχρόνταν τα χρήματα του δανεισμού και σε ποιες τσέπες πήγαιναν.
Ο μόνος που δεν ωφελήθηκε ήταν ο λαός. Που και αυτός όμως δεν αντέδρασε επαφιόμενος στα ψίχουλα που του έριχναν. Οι εποχές όμως άλλαξαν. Και ο πέλεκυς είναι βαρύς από τους εταίρους. Σε αμυντική θέση πλέον οι κυβερνήσεις από΄δω και στο εξής. Σε άμυνα για την κατοχύρωση των στοιχειωδών δικαιωμάτων. Γιατί πλέον από τις πολλές υποχρεώσεις, δεν θα περισσεύει ούτε ένα ευρώ για σπατάλη.
Ας όψονται οι προηγούμενες κυβερνήσεις με τις καιροσκοπικές πολιτικές. Ας είναι καλά όλοι όσοι έβαλαν σε περιπέτειες μια χώρα που μέχρι τώρα ζούσε στην ανεμελιά και το «δε βαριέσαι». Και ας τρέχουν τώρα πίσω από τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη για την εξασφάλιση περιθωρίων ανοχής. Και ας κάνουν πως δεν ήξεραν τι μας περίμενε όταν λίγους μήνες πριν ήταν όλοι τους λαλίστατοι αναφορικά με την μελλοντική πορεία της χώρας. Είναι ανώφελο.
