ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ
Αγαπητοί φίλοι,
ένας χρόνος πέρασε και φτάσαμε στην κοπή της πίτας του καινούργιου χρόνου. Ήταν μια πολύ όμορφη γιορτή αλλά αυτό που είχε μεγαλύτερη αξία και σημασία, ήταν τα 7 παιδιά, νικητές του Φιλοτελικού Διαγωνισμού, που ήλθαν να πάρουν τα δώρα τους. Είναι αλήθεια ότι ο φιλοτελισμός βρίσκεται σε μία δύσκολη… καμπή. Δεν θέλω να πω… “κρίση” γιατί έχουμε τόσα και τόσα άλλα που μιλούμε για κρίση. Και λέω καμπή γιατί δεν είναι η πρώτη φορά, και παρ’ όλα αυτά ο φιλοτελισμός δεν… πέθανε. Και ούτε πρόκειται. Χαιρόμαστε βέβαια ιδιαίτερα, όταν παιδιά αποφασίζουν να… μπουν στην παρέα μας, γιατί εμείς οι παλιότεροι κάποια μέρα θα… βγούμε, και πρέπει να υπάρχει συνέχεια. Θα κάνουμε και άλλο διαγωνισμό με πολλά δώρα, αλλά επιθυμία μας είναι τα 7 παιδιά να γίνουν 14…
Και επί τη ευκαιρία θα ‘θελα να πω, ότι και οι γονείς μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο σ’ αυτή την προσπάθεια. Σίγουρα θα κάμουν καλό. Παιδιά που θα ‘θελαν κάτι να ρωτήσουν για τον φιλοτελισμό, που χρειάζονται τα πρώτα γραμματόσημα, για την αρχή, μια τσιμπίδα, ένα φακό, ας με πάρουν τηλέφωνο. Σίγουρα θα βρεθεί κάτι για το καθένα.
Να είστε πάντα καλά.
Γεώργιος Ιακωβίδης
Ο Γ. Ιακωβίδης γεννήθηκε το 1852 στα Χύδηρα της Λέσβου. Σπούδασε στη Σμύρνη και από μικρός έδειξε ενδιαφέρον για την τέχνη και ιδιαίτερα για την ξυλογλυπτική.
Το 1870 με τη βοήθεια του Χατζηλουκά, συνεργάτη του θείου του, αποφάσισε να σπουδάσει γλυπτική στην Αθήνα. Γράφτηκε στο Σχολείο Τεχνών της Αθήνας – την αργότερα Σχολή Καλών Τεχνών. Δάσκαλος του ο ζωγράφος Νικ. Λύτρας και ο Λεωνίδας Δρόσης. Αποφοίτησε με άριστα το 1877, ενώ είχε ήδη αρχίσει να διακρίνεται για το ζωγραφικό του ταλέντο.
Το 1877 με υποτροφία του Ελληνικού Κράτους αναχώρησε για το Μόναχο, για να συνεχίσει τις σπουδές του, στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Δάσκαλοί του οι διακεκριμένοι ζωγράφοι Λίντενσμιτ, Φον Μαξ και Φον Λοφτς.
Το 1883 αποφοίτησε από τη Σχολή του Μονάχου, αλλά έμεινε και εργαζόταν εκεί για 17 χρόνια. Δημιούργησε δικό του εργαστήριο και Σχολή ζωγραφικής θηλέων, και οι διακρίσεις άρχισαν να διαδέχονται η μία την άλλη. Χρυσό μετάλλιο στην Αθήνα, Βραβείο Παρισίων, Βραβείο τιμής στην Βρέμη, χρυσό μετάλλιο στο Μόναχο, χρυσό στο Παρίσι κ.λπ.
Το 1889 πέθανε η σύζυγός του Άγλα. Το γεγονός αυτό σημάδεψε τη ζωή του, και λέγεται πως σταμάτησε να ζωγραφίζει χαρούμενα παιδικά θέματα.
Το 1990 ανέλαβε πρώτος διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης στην Αθήνα. Μετά τον θάνατο του δασκάλου του Νικ. Λύτρα, ανέλαβε χωρίς μισθό τη θέση του Καθηγητού ελαιογραφίας στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Για την προσφορά του αυτή, του απονεμήθηκε ο “Χρυσός Σταυρός των Ιπποτών”.
Το 1910 του ανατέθηκε η διεύθυνση του Σχολείου Καλών Τεχνών. Έφυγε το 1930, και πέθανε το 1932.
Ο Γ. Ιακωβίδης έχει αφήσει μεγάλο ζωγραφικό έργο, περί τους 200 ελαιογραφικούς πίνακες που σώζονται στα μεγαλύτερα Μουσεία της Ευρώπης και Αμερικής, στην Πινακοθήκη Αθηνών, αλλά και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές. Διακρίθηκε ως ζωγράφος παιδικών σκηνών, προσωπογραφίες και ανθογραφίες. Από τα πιο γνωστά έργα του είναι: Η Παιδική Συναυλία, Ο Παιδικός Καυγάς, Ο Κακός Εγγονός, το Σκουλαρίκι, τα Πρώτα Βήματα, η Μητρική Στοργή, το Κτένισμα της Εγγονής και πολλά άλλα.
Νικηφόρος Λύτρας
Ενας απο τους μεγαλύτερους ζωγράφους και δασκάλους της ζωγραφικής του 19ου αιώνα. Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου, και πρωτοπόρος στην διαμόρφωση της διδασκαλίας των Καλών Τεχνών στην Ελλάδα.
Γεννήθηκε στον Πύργο Τήνου το 1832, γιος ενός λαϊκού μαρμαρογλύπτη. Ο πατέρας μετέδωσε στο γιο του τη μεγάλη αγάπη του προς την καλλιτεχνία, και αυτός εξέπληξε με το πλούσιο ταλέντο του, όσους έτυχε να τον γνωρίσουν.
Το 1850 πήγε στην Αθήνα και γράφτηκε στο Σχολείο των Τεχνών. Εκεί σπούδασε ζωγραφική με σπουδαίους δασκάλους, όπως τον διευθυντή της Σχολής Λ. Θείρσιο, τους αδελφούς Μαργαρίτη, και τον Ιταλό Τζεκκολι. Ο Θείρσιος συγκινημένος από το πρώιμο φούντωμα της καλλιτεχνικής ιδιοφυΐας του Νικ. Λύτρα, τον πήρε υπό την ιδιαίτερη και πατρική προστασία του, και τον καθοδήγησε με επιτυχία στον δρόμο της μεγάλης καριέρας. Αποφοίτησε το 1856 και ανέλαβε να διδάξει το μάθημα της στοιχειώδους γραφής στο ίδιο ίδρυμα. Το 1860 με υποτροφία του βασιλιά Όθωνα, πήγε στο Μόναχο για να σπουδάσει στη Βασιλική Ακαδημία των Καλών Τεχνών. Μέσα σ? αυτή τη Σχολή, και με δάσκαλό του τον Κ. Φον Πιλοτυ, ο Νικ. Λύτρας έριξε στερεές ρίζες για την κατοπινή του εξέλιξη. Το 1865 λίγο πριν αναχωρήσει για την Ελλάδα, συνάντησε τον φίλο του Νικ. Γύζη, που μόλις είχε φθάσει στο Μόναχο για να σπουδάσει και αυτός κοντά στον Πιλοτυ. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ο Λύτρας διορίστηκε καθηγητής στο Σχολείο Καλών Τεχνών, στην έδρα ζωγραφικής, την οποία κατείχε 38 χρόνια. Το 1873 παρέα με τον Γύζη, έκαμε ένα τρίμηνο ταξίδι στη Σμύρνη και τη Μικρά Ασία, όπου πλούτισε το ταλέντο του με ισχυρές και φωτεινές εντυπώσεις. Το 1876 μαζί με τον Γύζη αναχώρησε και πάλι για το Μόναχο και το Παρίσι. Παντρεύτηκε την Ειρήνη Κυριακίδη, και τον επόμενο χρόνο γεννήθηκε το πρώτο από τα έξι παιδιά του. Ο Ν. Λύτρας δούλεψε ευσυνείδητα ως ζωγράφος και καθηγητής, και οι σημαντικότεροι καλλιτέχνες της νεότερης Ελλάδας, υπήρξαν μαθητές του. Τα πρώτα χρόνια ασχολήθηκε με την Ιστορική Ζωγραφική, Ελληνική Μυθολογία, και Ιστορία. Έργα του: “Ψαριανό μοιρολόι”, “Το παιδί που στρίβει το τσιγάρο”, “Η Αναμονή”, “Τα Άνθη του Επιταφίου”, “Ο Γαλατάς”, “Τα κάλαντα” κ.λπ. Το 1903 παρασημοφορήθηκε με τον “Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος”. Πέθανε το καλοκαίρι του 1904.
Κοπή πίτας – Φιλοτελικός Διαγωνισμός
Την Κυριακή 24.1 στο Αρκάδι με αρκετούς επισκέπτες κόψαμε την πίτα μας.
Μεγάλη μας χαρά, οι νικητές του Διαγωνισμού μας:
– Σπανουδάκης Γεώργιος, Πανηγυράκη Αννίτα
– Παπαδάκης Χάρης, Οικονομίδου Λίτσα
– Οικονομίδης Δημήτριος, Τσακάκη Εύα και
– Κουκλάκη Χαρά, που ήλθαν να πάρουν τα δώρα τους. Συγχαρητήρια.
Το κεντρικό Ταχυδρομείο που προσέφερε πολλά δώρα, αλλά και για την άψογη συνεργασία μας, ευχαριστούμε θερμά.
