Eυθύβολα και μη…

Αν “τα πάντα εν σοφία εποίησε”, τότε δεν θα πρέπει να παραπονούμαστε για τίποτα και για κανένα στραβό κι ανάποδο απ? όσα συμβαίνουν! Να τα δεχόμαστε όλα ως έχουν! Απλά να κάνουμε υπομονή και ίσως να προσπαθούμε για την όποια καθ? ημάς καλυτέρευση χωρίς να έχουμε την απαίτηση να ευοδωθεί η προσπάθεια μας σώνει και καλά!
Πρέπει να αποδεχθούμε ότι όλα όσα είναι να συμβούν, θα συμβούν αφού ακόμα και η όποια δική μας παρέμβαση θα είναι κι αυτή… εκπορευόμενη άνωθεν!
Εισαγωγικά όλα τα παραπάνω και συνεχίζω:
Ποιος ο λόγος να φωνάζουμε, να τσακωνόμαστε και να χαλιόμαστε;
Απάντηση καμία!
Εχοντας λοιπόν όλα τα παραπάνω κατά νου, σήμερα θα… αναλωθώ με κάποια απ? όσα συμβαίνουν σε τούτον τον κόσμο, τούτες τις ημέρες, τα οποία μου ?χε γραμμένα η μοίρα να τα αναφέρω απ? εδώ, ημέρα Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου του σωτηρίου έτους 2010…
“Άθελά”(!) μου να μιλήσω για πράγματα που για κάποιους είναι σημαντικά και γι? άλλους ασήμαντα!
Οπως όμως κι αν τα χαρακτηρίσει κάποιος, τελικά είναι μια πραγματικότητα που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει!
Γι? αυτό πρέπει να τα αποδεχθούμε, να συμφιλιωθούμε με όλα εκείνα που μας τρομάζουν! Πρέπει να υπομείνουμε τα όσα μας πλασάρουν, τα όσα μας υποβάλουν, τα όσα μας καταπιέζουν, τα όσα μας υποδεικνύουν!
Πώς; Μα απλά κατανοώντας ακόμα και τα ακατανόητα και από ?κει να συνεχίσουμε τη ζωή που μας έλαχε! Κι είτε πάμε προς τα αριστερά είτε προς τα δεξιά είτε ευθεία τραβήξουμε είτε γυρίσουμε προς τα πίσω είτε κάνουμε ζικ – ζακ να έχουμε κατά νου ότι σε αυτήν τη ζωή όλα είναι πιθανόν να συμβούν!
Οπως για παράδειγμα να παρακολουθούμε επί μέρες ένα νέο σήριαλ όπως αυτό του διαζυγίου της τηλεπερσόνας Ελένης ή το άλλο της αποχώρησης της 16χρονης Ηβης από το Χ – Factor! Να μην έχουμε ακόμη ως κράτος βρει ποιο είναι το αληθινό έλλειμμα και τι τέλος πάντων χρωστούμε ως κράτος! Ο λαός να μη ξέρει πού το χρωστάμε και γιατί το χρωστάμε, έστω κι αν είναι αυτός που στο τέλος πάντα το πληρώνει!
Είπαμε, όμως, ότι “όλα μπορεί να συμβαίνουν”! Πάνω σε αυτό το αξίωμα έχουν κτιστεί ολόκληρες αυτοκρατορίες και έχουν ειπωθεί και αλλά και τώρα λέγονται παραμύθια τα οποία θα εξακολουθήσουν να λέγονται όσο θα υπάρχει εκείνο το κοινό που θα είναι πρόθυμο να τα ακούει!