Του ΚΩΝ/ΝΟΥ Κ. ΚΝΙΘΑΚΗ
Ο πρώτος ή ένας από τους πρώτους Ελληνες που πίστευε πως η γη είναι “στρογγυλή” μια θεωρία που επιβεβαιώθηκε ύστερα από δύο χιλιάδες χρόνια, ήταν ο αρχαίος Ελληνας φιλόσοφος και μαθηματικός Πυθαγόρας.
Αυτός και οι οπαδοί του, που ονομάσθηκαν Πυθαγόρειοι, πίστευαν επίσης στη μετεμψύχωση, ότι δηλαδή η ψυχή του πεθαμένου περνά στη ψυχή ενός άλλου νεογέννητου ανθρώπου.
Ο Πυθαγόρας γεννήθηκε στη Σάμο, στα 584 π.Χ. οι γονείς του ήταν αριστοκράτες και μορφώθηκε από τους καλύτερους δασκάλους της εποχής εκείνης.
Οταν μεγάλωσε ο Πυθαγόρας έγινε ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές της Ελλάδος. Δεν μπορούσε ωστόσο να υποφέρει τον τυραννικό ρόλο του βασιλιά του Πολυκράτη, και μετανάστευσε στη νότιο Ιταλία που ήτανε τότε γνωστή, ως Μεγάλη Ελλάδα.
Εγκαταστάθηκε στον Κρότωνα, συγκέντρωσε τριγύρω του όλους τους Ελληνες διανοούμενους και σχημάτισε μια φιλοσοφική σχολή που πήρε το όνομά του.
Οι Πυθαγόρειοι πίστευαν στην απλότητα, την ανοχή, την υπακοή και την αυτοπειθαρχία στην καθημερινή ζωή και διέθεταν πολύν χρόνο για τη μελέτη των αριθμών. Πίστευαν επίσης στη μαγεία. Η Σχολή και ιδιαίτερα ο Πυθαγόρας πλούτισαν τις γνώσεις του κόσμου στην αστρονομία, τα μαθηματικά και τη φιλοσοφία.
Στον Πυθαγόρα ανήκει η τιμή ότι ανεκάλυψε και απέδειξε δύο θεμελειώδεις αναλογίες της γεωμετρίας. Μία απ’ αυτές είναι το 47ο Ευκλείδιο θεώρημα που αφορά τα ορθογώνια τρίγωνα. Το θεώρημα αυτό είναι το εξής: Το τετράγωνο της υποτεινούσης είναι ίσο προς το σύνολο των τετραγώνων των δύο άλλων πλευρών.
Το άλλο θεώρημα αποδεικνύει ότι το σύνολο των τριών γωνιών ενός τριγώνου ισούται με δύο ορθές γωνίες. Η λύση είναι αρκετά απλή όταν αποδειχθούν όλες οι απαραίτητες προϋποθέσεις, αλλά η απόδειξή του φανερώνει ότι ο Πυθαγόρας ήταν λαμπρός θεωρητικός.
Είναι χαρακτηριστικό ότι δύο χιλιάδες χρόνια πριν από τον Κολόμβο, ο Πυθαγόρας προσπάθησε να αποδείξει ότι η γη είναι στρογγυλή. Σε μια εποχή που ο κόσμος πίστευε σε μύθους, λάτρευε είδωλα και ήταν σκλάβος των προλήψεων, αυτός μπόρεσε να δώσει ορθή εξήγηση για το ηλιακό μας σύστημα. Οι θεωρίες του Πυθαγόρα ξεχάστηκαν, αλλά ύστερα από πολλούς αιώνες, τις ξαναθυμήθηκαν άλλοι μεγάλοι φιλόσοφοι και έτσι απεδείχθη ότι η γη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της.
Η Σχολή του Πυθαγόρα προσείλκυσε μορφωμένους ανθρώπους από όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά ταυτοχρόνως και το μίσος των απλοϊκών που έβλεπαν με καχυποψία αυτούς τους μορφωμένους αριστοκράτες. Σημειώθηκε μια πολιτική εξέγερση και οι Πυθαγόρειοι σφάχθηκαν και κάηκαν στη στοά όπου συγκεντρώνονταν.
Η ιστορία δεν αναφέρει αν ο Πυθαγόρας συμμερίσθηκε την ίδια τύχη με τους περισσότερους οπαδούς του ή αν κατόρθωσε, όπως πιστεύουν μερικοί ιστορικοί, να διαφύγει στο Μεσοπόντιο, μια πόλη της αρχαίας Ελλάδος, πριν αρχίσει η σφαγή.
Δεν έχει όμως σημασία αν ο Πυθαγόρας πέθανε τότε ή αν έζησε ως το βαθύ γήρας.
Γιατί οι βιογραφίες των μεγάλων ανδρών αποδείχνουν ότι το μεγαλείο δεν μετριέται με τα πολλά χρόνια, ούτε με πόσα πλούτη μάζεψε ο άνθρωπος ή πόσες χώρες κατέκτησε, αλλά με το πόσο βοήθησε τον πολιτισμό να προχωρήσει μπροστά. Μερικοί από τους μεγαλύτερους άνδρες έζησαν λίγο, χτυπημένοι από τη φτώχεια, αλλά τα ονόματά τους θα τα θυμάται πάντα η ανθρωπότης, ενώ οι πολυεκατομμυριούχοι και οι κατακτητές ξεχνιούνται.
