ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ειδικοί στα οικονομικά. Γι΄ αυτό, δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε τι ακριβώς παίζεται πίσω απ΄ τις πλάτες ημών των απλών πολιτών μιας χώρας του ευρώ, αλλά και Ελλήνων. Κανείς μας, πριν μόλις λίγα χρόνια, δεν θα πίστευε πως η χώρα θα βρισκόταν στο χείλος της χρεοκοπίας, και μάλιστα με ιλιγγιώδεις ρυθμούς! Κανείς μας, σήμερα, δεν μπορεί να υπολογίζει τι του επιφυλάσσει η επόμενη μέρα. Αν δεν θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Και οι φήμες να δίνουν και να παίρνουν.
ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ πως σχεδόν καθημερινώς έχουμε στήριξη -τουλάχιστον φραστική- από τα πρωτοκλασάτα στελέχη της Ε.Ε., χωρίς όμως αυτό να αλλάζει σε τίποτε το παιχνίδι των κερδοσκόπων που έστησαν πανηγύρι σε βάρος της οικονομίας μας. Δανειζόμαστε με πανάκριβα επιτόκια που σημαίνουν τριγμούς σε όλα τα οικονομικά μας μεγέθη. Έτσι, το οποιοδήποτε “Πρόγραμμα Σταθερότητας”-με οποιαδήποτε κυβέρνηση- να θεωρείται πια ως προπέτασμα καπνού για ό, τι πρόκειται να ακολουθήσει. Είμαστε στο μάτι του κυκλώνα ενός άγριου νομισματικού παιχνιδιού, αλλά και της απρονοησίας μας.
ΠΟΛΛΟΙ υποθέτουν πως μια λελογισμένη πτώση του ευρώ σε σχέση με το δολάριο, θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα στο εξαγωγικό εμπόριο της Ε.Ε. Άλλοι βλέπουν την κατάσταση ως έναν πρόλογο “μιας προαναγγελθείσης χρεοκοπίας” αδύναμων χωρών, κι άλλοι ως μια σπάνια ευκαιρία για μια εκ βάθρων αναγέννηση της χώρας.
ΒΕΒΑΙΑ, πολλοί πολιτικοί μας θα λένε “στερνή μου γνώση, να σ΄ είχα πρώτα”. Διότι, μέτρα “διαρθρωτικά” που θα έπρεπε να είχαν παρθεί εδώ και δεκαετίες, πρέπει να ληφθούν εσπευσμένα και να εφαρμοσθούν αμέσως. Δυστυχώς, μας καλόμαθαν στο να είμαστε μια αλόγιστη “καταναλωτική κοινωνία”, χωρίς όμως ταυτόχρονα να παράγουμε ανάλογα προς εξαγωγή προϊόντα. Αυτή η αντινομία- ενισχυμένη από τη διαχρονική διαφθορά πολιτικών, Δικαιοσύνης και δημόσιας Διοίκησης, κληρονομούμενη δε από το ένα κόμμα στο άλλο- επιβαρύνει ανεπανόρθωτα την όλη κατάσταση.
ΓΙ ΑΥΤΟ αγόμαστε και φερόμαστε από “Οίκους Αξιολόγησης” που έχοντας το “πάνω χέρι” οργιάζουν αποσκοπώντας στη μέγιστη κερδοφορία πελατών τους! Μόνο με κοινή συναίνεση και πολύ μεγάλη προσπάθεια για ουσιαστικές και εκ βάθρων διαθρωτικές αλλαγές, μπορούμε να ελπίζουμε, έστω αμυδρά, σε μια υγιή μακροχρόνια ανάκαμψη της οικονομίας μας. Και μακάρι το διάγγελμα του κ. Πρωθυπουργού να εισακουστεί και να αποδώσει…
(Στ.Γ.Κ., stcloris@yahoo.gr))
Ληστεία
για 50 ευρώ!
Κύριε διευθυντά,
είδηση στο χθεσινό αστυνομικό δελτίο: Ληστεία στα Χανιά για πενήντα (50) ευρώ! Να το διατυπώσει κανείς ίσως διαφορετικά πρέπει: Ληστεία για εξασφάλιση των αναγκαίων ειδών διατροφής για επιβίωση.
Μια ματιά γύρω μας, σε γωνιές και πλατείες της πόλης ενισχύει μια τέτοια άποψη.
Ανθρωποι εξαθλιωμένοι, απελπισμένοι αναζητούν διέξοδο. Δεν την βρίσκουν. Γιατί όχι μια ληστεία;
Ωρα για σοβαρό προβληματισμό. Ομως από ποιους και πότε;
Με εκτίμηση
Χ.
ΚΚΕ: ως συνήθως!
ΕΥΘΥΣ αμέσως, μετά τη συνάντησή της με τον κ. Γ. Παπανδρέου (2-2-10), η κα Α. Παπαρήγα δήλωσε (τα αναμενόμενα): «Δεν είμαστε διατεθειμένοι να δώσουμε τη συναίνεσή μας και να στηρίξουμε τα αντιλαϊκά, αντεργατικά, αντιαγροτικά μέτρα, στο όνομα της κρίσης και προς εξυπηρέτηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και της συνακόλουθης κερδοσκοπίας». Η κα γ. γ. του ΚΚΕ υποστήριξε ότι στόχος όλων αυτών των πιέσεων είναι να ληφθούν πιο αντιλαϊκά μέτρα, σημειώνοντας πως το χειρότερο είναι ότι γίνεται μια προσπάθεια να μετατραπεί ο λαός σε έναν λαό ηττημένο, απογοητευμένο και φοβισμένο, ώστε να δεχθεί ασυζητητί τα μέτρα που έρχονται.
ΑΛΗΘΕΙΑ, γιατί άραγε όλα στην πρακτική του «κόμματος του λαού» να ερμηνεύονται αποκλειστικά και μόνο κάτω από το πρίσμα του δίδυμου πόλου (άσπρο – μαύρο, λαός – πλουτοκρατία, αυτοί – εμείς, «πέντε κόμματα – δυο πολιτικές»); Ούτως ή άλλως, ως θεσμικό κόμμα στη Βουλή το ΚΚΕ, πόσα νομοσχέδια ψήφισε ή δεν ψήφισε στη μακροχρόνια θητεία του που να ευνοούσαν ή να μη ευνοούσαν, ας πούμε, τους υπάλληλους της Βουλής, με τις παχυλές αμοιβές τους; Στ΄ αλήθεια πιστεύει η κα Παπαρήγα ότι η βελτίωση των θεσμών της χώρας που επιδιώκει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι «θεσμολαγνεία»; Και πως, κάθε προσπάθεια σ΄ αυτήν την κατεύθυνση, δεν θα συντελέσει στο ξεπέρασμα της κρίσης; Στο κάτω-κάτω, τι έχει να αντι-προτείνει σ΄ αυτό, ως εφικτή πολιτική λύση, πλην της «αντεπίθεσης» που κατά κόρον μας συμβουλεύει;
Στ.Γ.Κ.
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
Κύριε πρόεδρε,
Ο κ. Π. Λαφαζάνης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, οριοθέτησε έτσι -στο Κανάλι 1 του Πειραιά (2/2)- τα όσα συμβαίνουν στο κόμμα:
«Δεν είναι διέξοδος να αλληλοσπαραζόμαστε. Δεν δίνει καμία αξία και καμία προοπτική».
Με λιτότητα και σαφήνεια, ιδού το δράμα ενός κόμματος στο οποίο επένδυσε παλαιότερα πολλά ο ελληνικός λαός. Κρίμα!
ΕΡΜΟΛΑΟΣ
