Γράφει ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΖΑΧΑΡΗΣ
Συμπαράταξη στη νέα εθνική προσπάθεια, με νέα μέτρα και αποφάσεις για την οικονομική μας τύχη, ζήτησε στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός.
Η χώρα βρίσκεται στο κέντρο κερδοσκοπικών παιχνιδιών, τόνισε, υπενθυμίζοντας ότι είναι εθνικό χρέος η ακύρωση όλων των προσπαθειών μέσω των οποίων επιδιώκεται να οδηγηθεί η χώρα στο γκρεμό. «Η κυβέρνηση», είπε είναι αποφασισμένη να λάβει όλα τα μέτρα για να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη. «Οφείλουμε να δράσουμε άμεσα και αποφασιστικά», ανέφερε χαρακτηριστικά. Νέα μέτρα λοιπόν στο προσκήνιο: Πάγωμα των μισθών και προσλήψεων για το 2010, αύξηση φόρου στα καύσιμα και στα όρια συνταξιοδότησης. Στόχος, τα έσοδα και η καταπολέμηση του ελλείμματος. Όλα αυτά λίγους μόνο μήνες αφότου ο κ. Παπανδρέου είχε δηλώσει πως θα βρεθούν λεφτά προκειμένου να ενισχυθούν οι μικρομεσαίες τάξεις και τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Τι εννοούσε άραγε ο πρωθυπουργός όταν έλεγε πως θα καλυτερεύσει η κατάσταση των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων; Μήπως αυτό θα επιτευχθεί με την αύξηση φόρων που επικαλύπτονται τεχνηέντως με ρητά του τύπου «οι ισχυρότεροι θα συνεισφέρουν περισσότερα και παράλληλα οι αδύναμοι θα προστατευθούν περισσότερο», με βασικό προτεινόμενο επιχείρημα «την προσπάθεια της κυβέρνησης να σταματήσει την πορεία της χώρας προς τον γκρεμό»; Ή μήπως μετατρέποντάς μας σε παραγωγικές μηχανές μέχρι τα 80, θα καταστεί δυνατό η χώρα να μαζέψει τα ασυμμάζευτα σε λίγα μόνο χρόνια; Και να σκεφθεί κανείς ότι αυτές οι δηλώσεις γίνονται πριν από την περαιτέρω επιβολή σκληρότερων μέτρων που επιθυμεί η Κομισιόν σε περίπτωση που δεν αποδώσουν τα πρώτα. Όλοι μπορούμε να φανταστούμε τι θα συνέβαινε αν εφαρμόζονταν πιο αυστηρά μέτρα σε μια χώρα που έχει συνηθίσει να ξεφεύγει από τις κάθε είδους «δαγκάνες». Όλοι αντιλαμβανόμαστε τις συνθήκες διαβίωσης σε έναν τόπο όπου η καχεκτικότητα των οικονομικών έχει οδηγήσει σε απίστευτες περιπτώσεις κερδοσκοπίας και εξαπάτησης. Ήταν που ήταν δραματική η κατάσταση, θα χειροτερεύσει περαιτέρω αν χρειαστεί το χέρι να μπει βαθιά στην τσέπη. Αυτό δεν το αντιλαμβάνονται άραγε οι κυβερνώντες; Δεν προβλέπουν τις κοινωνικές συγκρούσεις που θα ξεσπάσουν, καθώς πολλά κοινωνικά στρώματα δεν θα μπορέσουν να αντέξουν απέναντι στις νέες διαμορφωμένες συνθήκες; Ή μήπως θεωρούν ότι με διαγγέλματα παρόμοιου τύπου θα πείθουν κάθε φορά τον καθένα να καταθέτει τον οβολόν του προς χάριν του εθνικού συμφέροντος; Τα πράγματα δυσκολεύουν σε μεγάλο βαθμό. Οι κοινωνικές ανισότητες πολλαπλασιάζονται όσο εξαγγέλλονται νέα μέτρα, όσο δεν δίδονται παροχές προς τους μικρομεσαίους και τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Γιατί πράγματι, αυτό που ακούμε και από τον τωρινό πρωθυπουργό είναι θυσίες και πάλι θυσίες, κάτι που ακούγαμε και από τον απερχόμενο Κώστα Καραμανλή. Τα προβλήματα είναι σίγουρα πολλά, το περιβόητο «νοικοκύρεμα» όμως πως θα γίνει; Και πότε επιτέλους ο λαός θα κατορθώσει να ξεφύγει από την μιζέρια της Ψωροκώσταινας και να αισθανθεί πως πλέον η ζωή του εναρμονίζεται με την ζωή των υπολοίπων Ευρωπαίων αναφορικά με τις οικονομικές απολαβές και γενικότερα την διαβίωση; Ο πρωθυπουργός δε λέει αν η χώρα βγει κάποτε από το τέλμα. Δεν εγγυάται για το μέλλον, απλά ενημερώνει για την τωρινή κατάσταση και εξαγγέλλει πως σύντομα θα έρθει στη Βουλή νομοσχέδιο για την εισοδηματική πολιτική, που θα αντιμετωπίζει θέματα σχετικά με τα υψηλά εισοδήματα στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και ότι οι αυξήσεις που θα δοθούν δεν θα κινούνται πέραν της μισθολογικής ωρίμανσης?Υπογραμμίζοντας από τη μια ότι «ο ίδιος και η κυβέρνηση θα κάνουν κάθε τι δυνατό να συμπαρασταθούν στον αδύναμο, να στηρίξουν τη μέση ελληνική οικογένεια και τη νέα γενιά», προειδοποιεί από την άλλη ότι «δεν υπάρχουν περιθώρια για απεργίες, στάση εργασιών και μπλόκα». Τι σημαίνει όμως αυτό αν όχι σκλήρυνση της στάσης απέναντι στα λαϊκά στρώματα; Κοινώς, «αφήστε στην άκρη τα παράπονα και ελάτε να σώσουμε την χώρα!» Ή καλύτερα, όπως ο ίδιος τονίζει, «πρέπει να δώσουμε τη μάχη όλοι μαζί», αφού προηγουμένως έχει «προτρέψει» τους χαμηλόμισθους να «πέσουν αμαχητί», χωρίς διαμαρτυρίες και ενστάσεις για την κατάστασή τους. Τώρα, πως θα σωθεί η χώρα με καταβεβλημένους και γεμάτους προβλήματα πολίτες που θα ξέρουν ότι ανά πάσα στιγμή θα πέσουν θύματα καταστολής, γιατί «δεν υπάρχει χρόνος για μπλόκα και στάσεις εργασίας», αυτό είναι άλλο θέμα. Μάλλον ο πρωθυπουργός έχει κατά νου πως όλοι μας θα δεχτούμε να στερηθούμε προς χάριν του κοινού καλού?Μα αν έχει αυτή την ιδέα, καλό θα είναι να του φύγει γιατί διακυβέρνηση χώρας εν μέσω γενικευμένης σιωπής, δεν γίνεται! Εξάλλου, θα το ξαναπώ: «ποιος δημιούργησε τα χρέη και τα ελλείμματα; Ο λαός; Ποιος ή ποιοι κατάφεραν να φτάσουν τη χώρα σε αυτό το σημείο εν έτη 2010; Κάποιοι έμαθαν τον κόσμο να ζει όπως ζει. Κάποιοι δίδαξαν εδώ και δεκαετίες την αναξιοκρατία, το βόλεμα και τον ωχαδερφισμό. Είναι δυνατόν να έρχονται τώρα και να απαιτούν θυσίες «για να σωθεί η χώρα» και σε καμία περίπτωση διαμαρτυρίες; Και όμως? Συμβαίνουν και αυτά στη χώρα της αφερεγγυότητας και της αδιαφάνειας. Συμπαράταξη στη νέα εθνική προσπάθεια, ζητάει ο πρωθυπουργός. Τα περισσότερα κόμματα συναινούν σιωπηρά ή φανερά. Αναγνωρίζουν πως υπάρχει πράγματι σοβαρή κρίση. Πως είναι αδύνατο να βρεθούν σωσίβια με διαμαρτυρίες και πορείες. Αυτή είναι και η τελευταία τους ομολογία πριν το κραχ. Που αποκαλύπτει την ενοχή τους επί σειρά ετών.
