Αγαπητέ μου Νικολή
έπρεπε να σε κλάψω
κι απόκειας έκρινα σωστό
δυο λόγια να σου γράψω
Και με τα λόγια μου αυτά
να σ? αποχαιρετήσω,
κι απού τα βάθη τση καρδιάς
να σε ευχαριστήσω…
Ενα κομμάτι μάλαμα
έκρυβες στην καρδιά σου
κι ήταν πολλά κι αμέτρητα
τα προτερήματά σου
Νικόλα μου με συγχωρείς
– δεν κάνω κοπλιμέντα-
μ? άρεσει νάναι λογική
η κάθε μου κουβέντα
Τόξερα πως οι Γερμανοί
σου σκότωσαν τον κύρη
κι ότι ?χες στο κονάκι σου
τον πόνο μουσαφίρη.
Κατέχω πως μεγάλωσες
με κόπους και στερήσεις
κι επήγες στην Εκκλησιαστική
σχολή για να φοιτήσεις
Κι ύστερα τ? αποφάσισες
να φύγεις στην Αθήνα
και μια καινούργια εποχή
για σένα εξεκίνα
Κι εδούλεψες ακούραστα
με πείσμα και με πάθος
κι εγίνες Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ
κι Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
Κι οι χρόνοι εδιαβαίνανε
με το μυαλό στην Κρήτη…
και μας εβάστας συντροφιά
απ? την TV στο σπίτι
Και την αλήθεια μου ?λεγες
με πείσμα και με πάθος
και όλοι σ? αγαπούσανε
φίλε μου κατά βάθος
Σ? είπανε ασυμβίβαστο
μα ?γω κατέχω μόνο
πως αγωνίστηκες σκληρά
για το δικό μας πόνο.
Ηθελες την Ελλάδα μας
καμάρι στην Ευρώπη…
Να μην υπάρχουνε φτωχοί
και δυστυχείς αθρώποι
Και εκατάφερες πολλά
μέσα από το “ΚΑΡΦΙ” σου,
γιατ? είχες άστρο λαμπερό
στα βάθη τση ψυχής σου
Καλοσυνάδα μπόλικη
είχες εις την καρδιά σου,
κι ήσουνα άνθρωπος απλός
– γεια σου Νικόλα γεια σου-
Κι εβοηθούσες τσοι φτωχούς
χωρίς κανείς να ξέρει…
γιατί δεν ήθελες ποτέ
κιανείς να υποφέρει
Μα εφάγανέ σε οι γιατροί
και πήραν τη ζωή σου
μα στσι Μαδάρες φτερουγά
αλάβωτη η ψυχή σου
Και τώρα εκείνη θα πετά
στα μήκη και στα ύψη
μα ?μεις κι η Κρήτη αλάκερη
θα ζούμε μες στη θλίψη
Ο νέος χρόνος θα ?φτανε
όμως πριχού πατήσει
ο παλαιός εσκέφτηκε
στα μαύρα να μας ντύσει
Μιάμιση μέρα ήθελε
να μπει ο νέος χρόνος
και το χαμπέρι το κακό…
ήρθε… μαζί κι ο πόνος
Δεκέβρης μήνας ήτονε
κι άκουσα σημαντήρια
πένθιμα μέσα στσι γιορτές
και εις τα πανηγύρια
Βράδυ Τετάρτης θάτονε
στο εννιάμισυ το βράδυ
που η καρδιά μου από το φως
εμπήκε στο σκοτάδι
Κι έκλαψα φίλε μου καλέ
στον αποχωρισμό σου
κι εχάραξα στη μνήμη μου
μόνο το πρόσωπό σου…
… Να τόχω σαν εικόνισμα
εις τη δική μου σκέψη
κι ούτε… γιατρός να μη μπορεί
ποτέ να μου το κλέψει
Κι εδά συλλυπητήρια
πέμπω στη φαμελιά σου
στο σόϊ σου στη μάνα σου
αλλά και στα παιδιά σου
Πολλά συλλυπητήρια
στο Γιάννη Γαρεδάκη
απού σε είχε γι? αδελφό
Νίκο Κακαουνάκη
Το πιο στερνό αντίο μου
στον άρχοντα το γράφω
κι ετσά λογιώς ?ποχαιρετώ
τον ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ
Καλό ταξίδι Νικολή
μεγάλε Κισαμίτη
μα συ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΣ
ΘΑ ΤΗΝ ΤΙΜΑΣ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Βασίλειος Βομβολάκης
Λαϊκός Ποιητής
Βαφές Χανίων
