Το Νταβός των Παπανδρέου

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΛΕΣΣΑ
Το Νταβός το χειμερινό ελβετικό “θέρετρο”, όπου συνέρχονται οι αρχηγοί των κρατών σε διάσκεψη για ζητήματα οικονομικού κυρίως ενδιαφέροντος, γίνεται κάθε χρόνο σημείο αναφοράς σε ένα ιστορικό γεγονός, που σημάδεψε τα εθνικά μας θέματα στο Αιγαίο.
Είναι αλληλένδετο το Νταβός με τον Ανδρέα Παπανδρέου, όπου στην ψυχρή ατμόσφαιρα του Ιανουαρίου 1988 απέτυχε η υπογραφή του συνυποσχετικού με τον Τουργούτ Οζάλ για την προσφυγή στη Χάγη οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδος και καθιερώθηκε η ατάκα “mea culpa” και “μη πόλεμος”.
Τώρα, 22 χρόνια μετά, έρχεται ο υιός Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός, να συνδέσει κι αυτός τ’ όνομά του με το Νταβός, επιβεβαιώνοντας την ικανότητα και την επιδεξιότητα των Παπανδρέου, να προσελκύουν την προσοχή των ισχυρών του κόσμου και της διεθνούς δημοσιογραφίας. Το περιστατικό με τον δημοσιογράφο των “Financial Times” πού τον ακολουθούσε κατά πόδας στο διάδρομο και τον ρωτούσε με ιταμό τρόπο για την πορεία του ελληνικού Προγράμματος Σταθερότητος, έδειξε την ανωτερότητα του Ελληνα πρωθυπουργού. Ο κ. Παπανδρέου, παρ’ όλα τα προβλήματα και τις σκέψεις του για το φόρουμ, απαντούσε εύστοχα, ψύχραιμα και καθαρά, που αφόπλιζαν και τον πλέον κακοπροαίρετο “υπηρέτη” της δημοσιογραφίας. Αποτέλεσμα, ο δημοσιογράφος να διασυρθεί απ’ τους συναδέλφους του και πιεζόμενος από τύψεις, ν’ αναγκασθεί, να ζητήσει συγγνώμη, στέλνοντας και SMS στην ακολουθία του πρωθυπουργού.
Στη διάσκεψη, λοιπόν, του Νταβός ο κ. Παπανδρέου έγινε το πρόσωπο της ημέρας, λόγω του ελληνικού οικονομικού προβλήματος, για το οποίο όλοι αγωνιούσαν, να μάθουν τα περί φημων για χρεοκοπία της Ελλάδος και πως θ’ αντιμετώπιζαν την περίπτωσή της οι εταίροι της στην Ευρωζώνη, κυρίως αυτοί που διάκεινται εχθρικώς στο ευρώ, γιατί δεν τους αρέσει. Ο σκοπός της 40ης συνάντησης του πολιτικού, οικονομικού και επιχειρηματικού κόσμου στο Νταβός έγινε κάτω από το βάρος της οικονομικής κρίσης, για να εντοπισθούν τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν και πώς θα ξεπεραστούν αυτά τα οποία θέτουν σε κίνδυνο απ’ το κερδοσκοπικό παιχνίδι το μέλλον της Ευρώπης και την ισοτιμία του ενιαίου νομίσματος έναντι του δολαρίου.
Συζήτησαν κατ’ ουσίαν για τον προσδιορισμό προτεραιοτήτων, που πρέπει να εφαρμοσθούν, ώστε να επανακάμψει το οικονομικό σύστημα σε υγιείς ανταγωνισμούς. Αυτό ήταν και το σοβαρότερο πρόβλημα της χώρας μας, που ζει κάτω απ’ την καθημερινή μιζέρια και το έντονο προπαγανδιστικό παιχνίδι, των καιροσκόπων και κερδοσκόπων με στόχο το ευρώ.
Όμως, στο περιθώριο του φόρουμ, συνηθίζεται να γίνονται και συζητήσεις μεταξύ αρχηγών χωρών, ενδιαφερομένων για την εξεύρεση λύσεως επί χρονιζόντων προβλημάτων. Η πρόσφατη αλληλογραφία μεταξύ Ερντογάν και Παπανδρέου ήταν ο πρόδρομος ενός νέου ελληνοτουρκικού διαλόγου για την οριοθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνης, αφού οι συνεχείς διαβουλεύσεις εδώ και οκτώ χρόνια ουδέν απέδωσαν. Ο μεν Ερντογάν προβάλλει τις θέσεις του, ότι υπάρχουν και άλλα προβλήματα στο Αιγαίο, ο δε κ. Παπανδρέου δέχεται τη Χάγη μετά τη λήξη των διερευνητικών συζητήσεων υπό την προϋπόθεσιν τηρήσεως ενός χρονοδιαγραμμάτος. Προσπαθεί να παρασύρει την Αγκυρα σε μια διαδικασία που σε τελική ανάλυση θα οδηγήσει στη Χάγη. Εν προκειμένω ή θα επιμείνουμε, ότι η διαφορά είναι μόνον η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδος, ή θα είναι δύσκολο να αρνηθούμε τον διάλογο και θ’ αναγκαστούμε να νομιμοποιήσουμε και τις άλλες διαφορές, που μονομερώς μας επιβάλλει η Τουρκία και θέλει να τις βάλει στο τραπέζι. Τούτο είναι δίκοπο μαχαίρι γιατί κανείς δεν ξέρει αν μαζί με την υφαλοκρηπίδα συμπεριληφθούν και άλλα προβλήματα αφορώντα το νομικό καθεστώς του Αιγαίου και αν η κρίση των δικαστών της Χάγης θα είναι ανεπηρέαστη. Η Τουρκία του Ερντογάν και του Νταβούτογλου έχει καταφέρει ν’ αναδεικνύεται ως περιφερειακός ηγέτης με αυτοπεποίθηση, δυνατό στρατό και σταθερή οικονομία. Διερωτάται κανείς, που στηρίζεται ο Ερντογάν, όταν βάλει εναντίον του κ. Σαρκοζί. Είπε: “εντυπωσιαζόμαστε για την αντίδραση του Γάλλου προέδρου για την ένταξή μας, αλλά εμείς θα συνεχίσουμε και δεν θα σταματήσουμε, αν δεν πάρουμε το όχι και του τελευταίου εταίρου της Ε.Ε., ότι δεν μας θέλει”. Και τούτο παρά το ότι οι Τούρκοι στρατηγοί τον υπονομεύουν και του δημιουργούν κρίσεις, όπως και στον Οζάλ με το “Σισμίκ” τον Μάρτιο του ?88. Ας ελπίσουμε, ότι η νέα περίοδος συνεργασίας μετά το Νταβός του 2010 θα αναπτυχθεί ομαλώς και θα βρεθεί κοινή αποδεκτή λύση για την υφαλοκρηπίδα, για να μην πάμε στη Χάγη. Αισιοδοξία συγκρατημένη για αίσια αποτελέσματα…