Γράφει ο Σταυρουλάκης Αρτεμ. Κωνσταντίνος*
Η “Οικονομική κρίση” δεν είναι Οικονομική κρίση αλλά το περίβλημα μιας βαθιάς Διεθνούς Πολιτικής κρίσης…
Η “Ελληνική κατάρρευση” σε καμία περίπτωση δεν είναι Ελληνική, αλλά αποτελεί μέρος του περιβλήματος μιας Διεθνούς Παγκόσμιας κατάρρευσης των πολιτικών συστημάτων προς όφελος των Ολίγων Συμφερόντων.
Ας δούμε γιατί η οικονομική κρίση είναι απλά ένα σύμπτωμα της ασθένειας του Διεθνούς Πολιτικού Συστήματος και τίποτα άλλο… Κατά την πορεία της τεκμηρίωσης πρέπει να είναι καρφωμένο στο μυαλό μας ότι η ίαση επέρχεται με την αντιμετώπιση της ίδιας της ασθένειας και όχι των συμπτωμάτων της…
Να αναφέρω ένα παράδειγμα που χρησιμοποιώ συχνά διότι το θεωρώ χαρακτηριστικό…
Φαντασθείτε ότι όλος ο κόσμος είχε ετήσιο εισόδημα 20.000 το χρόνο… Τι ποσοστό των χρημάτων αυτών θα “έριχνε” στην αγορά; Δηλαδή πόσα από αυτά τα χρήματα θα χρησιμοποιούσε για να αγοράζει τα προς το ζην; Η απάντηση είναι όλα. Το 100% θα έπρεπε να το ρίξει στην αγορά ώστε να αγοράσει τα βασικά, να πληρώσει το ενοίκιο, τα φροντιστήριο, τις διακοπές του κ.τ.λ.
Τι γίνεται όμως αν τα χρήματα συνεχώς και αδιάλειπτα, συσσωρεύονται σε λίγους; Τι ποσοστό των χρημάτων αυτών θα καταλήξει στην αγορά; Η απάντηση είναι: πολύ λιγότερα. Θα δημιουργηθεί το λεγόμενο “Ανενεργό χρήμα”. Εδώ δίδεται και η απάντηση στην ερώτηση “Μα που στο καλό εξαφανίστηκαν τα λεφτά;”
Εδώ θα πρέπει να αναφερθούμε και σε μια άλλη πολύ σοβαρή παράμετρο..:
Δεν συσσωρεύεται μονάχα το χρήμα σε λίγους ανθρώπους, αλλά και σε λίγους τόπους….
Έτσι , όπως σωστά με πρήζει ο φίλος Μπάμπης, στην Ελλάδα το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών με την τραγική πορεία του αποδεικνύει ακράδαντα ότι η Ελλάδα δεν είναι τόπος συσσώρευσης του… Με λίγα λόγια η Ελλάδα ούτε το 95% των πολιτών της δεν είναι φορείς συσσώρευσης του χρήματος αλλά ούτε και ο ίδιος ο τόπος μας…!!
Και ερωτώ τώρα ? για να επανέλθω στο αρχικό ερώτημα:
– Όλη αυτή η κατάσταση είναι λάθος του συνόλου ή κάποιων Οικονομικών μονάδων, ή μήπως είναι λάθος Πολιτικών επιλογών; Η Πολιτική στην χώρα μας, αλλά κυρίως Διεθνώς, δεν ασχολήθηκε σοβαρά με την “Αναδιανομή του Πλούτου.” Δεν κατάλαβε ότι για να κυκλοφορεί χρήμα στην αγορά πρέπει να αποφεύγεται όσο το δυνατόν η συσσώρευση του Πλούτου σε λίγους. Και αριστερός να είσαι συμφωνείς με την αποφυγή τέτοιου σεναρίου συσσώρευσης -κυρίως για θεωρητικούς λόγους- αλλά και δεξιός να είσαι πάλι συμφωνείς γιατί θέλεις η αγορά να κινείται… Έπρεπε λοιπόν πολιτικά να είχε αποφευχθεί η συγκέντρωση του χρήματος σε λίγους…
Για αυτόν τον λόγο πιστεύω ότι η “Οικονομική κρίση” δεν είναι Οικονομική κρίση αλλά το περίβλημα μιας βαθιάς Διεθνούς Πολιτικής κρίσης…
Ας πάμε να ρίξουμε και το παραμύθι της Ελληνικής κατάρρευσης (Αναφέρομαι βέβαια για τις εποχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης..).
Είπαμε το πολιτικό σύστημα έχει διαβρωθεί… Έχει αμελήσει παντελώς τις μαγικές λέξεις: “Αναδιανομή του Πλούτου”.
Όταν αναφέρομαι σε αυτές τις λέξεις δεν εννοώ να είναι οικονομικά όλοι ίσοι, μα να υπάρχουν ισχυρές πολιτικές αντιστάσεις στις συσσωρεύσεις του πλούτου και κατ’ επέκταση μια ορθολογική διανομή του. Δηλαδή ανάλογα με την αξία του καθενός καθώς και ανάλογα με τις “αποφάσεις” μιας επιτηρούμενης αγοράς. Είμαι σίγουρος ότι κανένας άνθρωπος στην γη δεν αξίζει να έχει υπερεκατονταπλάσια επιχειρηματική αξία από τον διπλανό του. Σίγουρα μπορεί να έχει μεγαλύτερη, αλλά σε όλα υπάρχουν και κάποια όρια…
Και τώρα σας ρωτώ: Έστω ότι στην Ελλάδα είχαμε ή έχουμε, ή θα έχουμε -δεν παίζει σημασία- μια κυβέρνηση που ασχολήθηκε, ασχολείται ή θα ασχοληθεί σοβαρά με την αναδιανομή του πλούτου. Υπάρχει περίπτωση να την αφήσει η Διεθνής πολιτική σκηνή να προχωρήσει; Πες βρε αδερφέ πως ο Γιωργάκης (Αλήθεια το μάθατε πως άλλαξε ξανά το όνομά του από Γιώργος σε Γιωργάκης;) ξεκίνησε με σκοπό την δίκαιη διανομή του πλούτου. Υπάρχει πιθανότητα να τον αφήσουν να την κάνει; Ή μήπως θα τον αναγκάσουν να ξεχάσει όσα σκέφτηκε και να ασχοληθεί με την περικοπή μισθών και συντάξεων; Ή μήπως θα τον αναγκάσουν να αφήσει την ορθή πολιτική σκέψη και να ασχοληθεί μονάχα με εισπράξεις; (Από Πρωθυπουργός… Εισπράκτορας..!!.)
Εγκλωβισμένες Εθνικές πολιτικές λοιπόν.
Ναι αυτό συμβαίνει…
Και το χειρότερο είναι και το εξής:
Σας την βαράει π.χ. η πολιτική ενός κόμματος στην Ελλάδα. Κανένα πρόβλημα: Το ρίχνετε και μάλιστα με ευκολία (βλέπε Νέα Δημοκρατία). Άμα -βρε παιδιά -σας την βαρέσει η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης πώς την ρίχνετε; Αμ, εδώ σας θέλω… Για αυτόν τον λόγο την Εθνική Πολιτική της Ελλάδος την ονομάζω Εθνική Εγκλωβισμένη Πολιτική της Ελλάδος…
Είναι ξεκάθαρο ότι δεν είναι – έτσι απλά – Ελληνική η υπόθεση της συνεχούς καθοδικής πορείας στην χώρας μας, αλλά αποτελεί μέρος του περιβλήματος μιας Διεθνούς Παγκόσμιας κατάρρευσης των πολιτικών συστημάτων προς όφελος -βεβαίως βεβαίως- των Ολίγων Συμφερόντων.
Συμπέρασμα:
Με δεδομένο: α) την ύπαρξη Πολιτικού προβλήματος και όχι Οικονομικού και β) την Διεθνή και όχι Τοπική εμβέλεια του προβλήματος αυτού, δεν αισιοδοξώ για την επίλυσή του μέσα από ομαλές συνθήκες διότι ομαλές συνθήκες είναι και εγκλωβισμένες συνθήκες…
Πιστεύω πως τα Διεθνή Πολιτικά Αδιέξοδα δεν λύνονται με εγκλωβισμένες οικονομικές πολιτικές αλλά με Διεθνείς εξεγέρσεις του κόσμου.
Κι αν νομίζετε πως αυτό είναι δύσκολο και πολύ μακριά μας σας παρακαλώ απλά ας σκεφτείτε ένας Αλέξης τι έκανε σε όλη την Ευρώπη εκείνο τον Δεκέμβρη…
*Οικονομολόγος Πανεπιστημίου Μακεδονίας
