Γράφει η ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΠΟΛΟΥΔΑΚΗ
Ήρεμες, ζεστές
οι νύχτες,
Και κρατάμε για
τις ερωτευμένες
Την πιο πολύτιμη πίστη
Ανάμεσα σ? όλες:
Ελπίδα ζωής.
Πωλ Ελυάρ
Ένα παιδί μεγαλώνει, αναρριχάται και ζητά έναν κορμό να στηριχτεί. Να ξεδιπλώσει τα φύλλα του. Να ανθίσει. Γυρεύει το στήριγμα στους γονείς του, το βλέμμα που θα το επιβεβαιώσει, θα αποδεχτεί την ύπαρξή του.
Αυτό το βλέμμα χρειάζεται να απευθύνεται σε ολόκληρο το είναι του.
Όταν απευθύνεται σ? ένα τμήμα του εαυτού του ?πόσο καλός μαθητής είσαι? τότε το παιδί κομματιάζεται. Αισθάνεται ότι αγαπιέται μόνο όταν ικανοποιεί τις προσδοκίες των άλλων. Επενδύει σε αυτό που αισθάνεται ότι επιβεβαιώνεται. Στηρίζει τον εαυτό του σε αυτό. Δεν στηρίζεται πλέον. Γίνεται το ίδιο στήλη και φυτό που αναρριχάται. Πλέκεται γύρω από τον εαυτό του. Αποτελεί τον πυρήνα, τα στρώματα που τον περιβάλλουν και τον φλοιό μαζί. Νιώθει μόνος ή μόνη μεγαλώνοντας. Απουσιάζει η αίσθηση του ?μαζί?. Ο γονιός που τον αγαπούσε μόνο εάν έφερνε καλούς βαθμούς, δεν μπορεί να αποτελέσει το δεσμό του. Μένει μόνος όπως τότε. Που γύρευε την επιβεβαίωση για τον βαθύτερο είναι του. ?Θέλω να μ? αγαπάς ακόμα κι αν φέρνω κακούς βαθμούς?. Εάν την είχε δεν θα στρεφόταν γύρω από τον δικό του πυρήνα. Θα είχε τον πυρήνα του γονιού του. Θα τρεφόταν από εκείνον και θα έφτιαχνε ένα εαυτό κατοικημένο από ένα άλλο πρόσωπο, τον γονιό στην αρχή, τον φίλο αργότερα, τον σύντροφο στη συνέχεια.
Μεγαλώνοντας σχετίζεται με τους άλλους, διψώντας για εκείνο το βλέμμα που στερήθηκε. Που θα του δώσει τη δυνατότητα να βγει από το αυτιστικό κέλυφος. Απογοητεύεται βαθιά όταν ο άλλος δεν μπορεί να ανταποκριθεί σ? αυτό που ζητάει. Φοβάται ότι θα τον αγαπάει μόνο εάν προσαρμοστεί σε μια εικόνα. Δίνει τα πάντα σ? αυτή τη σχέση. Χάνει τον εαυτό του. Γυρεύοντας το βλέμμα που θα ενώσει τα κατακερματισμένα κομμάτια του εαυτού του, χάνεται στον λαβύρινθο της αναζήτησης μέσα από λάθος σχέσεις, αποτυχημένες καταστάσεις, απομάκρυνση από ανθρώπους που τον βοηθούν να δημιουργήσει ξανά τον εαυτό του.
Πολλές φορές αναρωτιέται τι είναι αυτό που θα τον βοηθήσει να βγει από την μοναξιά του, από το φόβο του για τους άλλους. Ποια είναι αυτή η κλωστή που θα ενώσει το βαθύτερο είναι του με τους άλλους. Που θα τον βγάλει από το αυτιστικό κέλυφος και θα τον οδηγήσει σ? ένα μαζί με τους άλλους. Σ? ένα μαζί όπου θα συνυπάρχει με εκείνους σε μια ουσιαστική σχέση.
Ο Θησέας δεν χάθηκε στον λαβύρινθο. Ίσως γιατί πίστεψε στην ικανότητα του να βρει τον δρόμο. Αξιοποίησε τη κλωστή που του δόθηκε. Πιθανά γιατί αποδέχτηκε το δώρο κάποιου. Αντιμετώπισε τον φόβο του και τον Μινώταυρο. Ενδεχομένως γιατί δέχτηκε να μην λυγίσει κάτω από βάρος της εσωτερικής σύγκρουσης και να δώσει τη μάχη του ενάντια σε αυτό που τον απειλούσε. Έφτασε έως το τέλος. Σίγουρα γιατί δέχτηκε κάποιον να τον περιμένει στο τέλος της διαδρομής. Η Αριάδνη δεν ήταν απλά ένα πρόσωπο για εκείνον Ήταν ένα σύμβολο που εξέφραζε την θέληση, την απόφαση να συναντήσει κάποιον βγαίνοντας από κει.
Τι είναι αυτό που θα ενώσει τον σύγχρονο άνθρωπο με δική του ανάγκη να βρει τον εαυτό του; Όλα τα προηγούμενα αλλά και η απόφαση του να ξεπεράσει τον Θησέα. Να αντέξει τη δική του έξοδο. Και βέβαια να μην ξεχάσει να αλλάξει τα πανιά. Για να χαρακτηρίζεται το ταξίδι του από ζωή.
*Πτυχ. και τ. εκπαιδευτικός Κοινωνικής Εργασίας ΑΤΕΙ,
ειδικός Ψυχικής Υγείας ειδικευμένη στην πρόληψη, στη συμβουλευτική και στη θεραπεία
