Χειμωνιάτικα χρώματα και μια σκέψη

ΤΑ ΧΑΝΙΑ, όπως και να τα δεις, όπως και να τα ζεις, με οποιαδήποτε εποχή και συγκυρία, είναι χάρμα οφθαλμών. Έστω κι αν τελευταία βρόμισαν, με την έλλειψη καθαριότητας στους δρόμους και τα πεζοδρόμιά τους. Επακόλουθο κι αυτό της οικονομικής κρίσης (ή μήπως κάποιου στοιχειώδους νοικοκυρέματος;).
Ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ συνδυασμός, χιόνια, φως, θάλασσα -σε μια χειμωνιάτικη μέρα- δεν σου προσφέρει μόνο μια ξεκούραστη εικόνα. Σε κάνει “αιώνιο εραστή” τους. Σε κάνει να αισιοδοξείς πως αυτός ο τόπος-η Ελλάδα μας-, στις πιο κρίσιμες στιγμές της ιστορίας, αποτίναζε πάντα την εικόνα της ασχήμιας. Ο λαός υιοθετεί αυτόματα τις κρυφές αρετές του: την ενδόμυχη αγάπη για την πατρίδα, την αυτοθυσία, την συνεισφορά, την υπομονή, την αλληλεγγύη. Λέει πως «μπόρα είναι, θα περάσει». Όσο κι αν δεν μας αρέσει- για το κακό που μας βρίσκει ως έθνος, δεν μας φταίνε πάντα οι “άλλοι”. Φταίμε πρωτίστως εμείς με τις αδυναμίες της φυλής μας. Άρα, εμείς θα πρέπει να δουλέψουμε για να “αναστηθούμε”, εμείς θα πρέπει να αποκαθάρουμε το πολιτικό μας σύστημα, εμείς θα πρέπει να μπλοκάρουμε τους σάπιους πολιτικούς, τους διαβρωτικούς μηχανισμούς, τις αναποτελεσματικές και στείρες πολιτικές των κομμάτων. Για να ξανάρθουν τα ευφρόσυνα χρώματα στη ζωή μας.