Δυσκολεύουν τα πράγματα στη χώρα. Μέτρα εξαγγέλλονται, περικοπές αναμένονται και υποσχέσεις για μείωση του ελλείμματος βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Οι δυσκολίες, όπως μας έχουν περιγράψει είναι πολλές και τα αποτελέσματα από την άσκηση της εν λόγω πολιτικής δεν θα φανούν παρά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Ανάμεσα στα μέτρα που πρόκειται να εφαρμοστούν είναι και η χρονική παράταση της εργασιακής κατάστασης, κοινώς η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Το εν λόγω μέτρο όμως θα επιφέρει πολλά προβλήματα: Πρώτα απ? όλα οι νέοι που θέλουν να εισέλθουν στην αγορά εργασίας, θα καθυστερούν σημαντικά. Με δεδομένη την αύξηση των συνταξιοδοτικών ορίων ηλικίας, δεν καταλαβαίνω με ποιο τρόπο οι νέοι θα βρουν τις κατάλληλες εργασιακές ευκαιρίες. Κατά δεύτερον, πως είναι δυνατόν η αποδοτικότητα να βρίσκεται στα ύψη σε ηλικίες άνω των 60-65 ετών; Αλήθεια, για τι είδους παράταση μιλάμε; Οι πρώτες αντιδράσεις για την εν λόγω απόφαση ήταν αναμενόμενες: «Οι δηλώσεις της κυβέρνησης περί ανάγκης αύξησης ορίων συνταξιοδότησης δημιουργούν ένα κλίμα αναστάτωσης και στις κατηγορίες ασφαλισμένων που ήδη έχουν υψηλά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης όπως είναι οι ασφαλισμένοι στον ΟΑΕΕ έως ότου δοθούν οι αναγκαίες διευκρινήσεις. Οι ασφαλισμένοι σήμερα επαγγελματοβιοτέχνες συνταξιοδοτούνται στο 60ο έτος ηλικίας με 35 χρόνια απασχόλησης και στο 65ο με τουλάχιστον 15 έτη απασχόλησης. Οι όποιες παρατάσεις εργασιακού βίου, θα πρέπει να διαπνέονται από πνεύμα δικαιοσύνης που εξισώνει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των ασφαλισμένων, σε εποχές δε όπου η ψυχολογία είναι ήδη βεβαρημένη θα πρέπει να αποφεύγουμε γενικόλογες δηλώσεις που ενδεχομένως δημιουργούν και αδικαιολόγητη ανησυχία», υπογραμμίζει ο πρόεδρος του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθηνών, Παύλος Ραβάνης. Και είναι σωστό αυτό, καθώς αυξάνονται κατακόρυφα οι υποχρεώσεις των ασφαλισμένων αλλά και τα εργασιακά όρια ηλικίας, με άμεσες επιπτώσεις στην παραγωγικότητα και την εργασιακή πρόοδο. Γιατί, χωρίς να θέλω να μειώσω την αποδοτικότητα στις μεγαλύτερες ηλικίες, δεν είναι το ίδιο παραγωγικός όταν εργάζεται κανείς στα 30 σε σύγκριση με τα 70. Δεν το βλέπουν αυτό άραγε στην κυβέρνηση; Δεν αντιλαμβάνονται τις ανάγκες των νέων που από αυτά τα μέτρα νοιώθουν πως απειλούνται εργασιακά; Ο πρωθυπουργός όμως επιμένει: «Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να πάρει όλα τα μέτρα, που χρειάζονται, για να αποτρέψουμε αυτό τον κίνδυνο. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο είναι απόλυτη προτεραιότητα να μειώσουμε το έλλειμμα, με αύξηση των εσόδων, με μείωση της σπατάλης, με περικοπή των δαπανών. Έχω ήδη δώσει ρητή εντολή να επιταχύνουμε αυτή την προσπάθεια. Ένα νομοσχέδιο, που προάγει τη δικαιοσύνη, διευρύνει τη φορολογική βάση, κατανέμει δίκαια τα φορολογικά βάρη, ελαφραίνει τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα. Δεν είναι δίκαιο να σηκώνουν όλο και περισσότερο βάρος οι μισθωτοί, οι συνεπείς επιχειρηματίες, οι συνεπείς επαγγελματίες». Συμφωνούμε απόλυτα. Ούτε όμως είναι σωστό να επιβαρύνονται οι μεγάλες ηλικιακά τάξεις, προκειμένου να εξοικονομήσει η χώρα χρήματα, ξεζουμίζοντας τους εργαζομένους. Και όταν μας λένε περικοπές, θα πρέπει να μας ξεκαθαρίσουν τι εννοούν. Περικοπές στις δαπάνες από ποιους και από πού; Μήπως περικοπές στις δαπάνες των υπουργείων που χρωστούν παντού; Μήπως μείωση των επιδομάτων και των πριμοδοτήσεων στους βουλευτές που και που δεν συμμετέχουν από πλευράς επιτροπών; Ή μήπως μείωση των μισθών, συντάξεων και επιδομάτων σε δικαστικούς, αστυνομικούς ή φορολόγηση των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων που ανά πάσα στιγμή μπορούν να εκβιάσουν με απολύσεις και άλλους είδους χαράτσια σε βάρος των εργαζομένων; Η αλήθεια είναι γνωστή. Εάν το κράτος «έβαζε χέρι» στις μεγάλες εισοδηματικά τάξεις, θα «χάλαγαν» πολλές συμφωνίες με την επίσημη πολιτική εξουσία που στηρίζεται σε αυτές. Εάν απειλούνταν τα συμφέροντα τραπεζών και μεγαλοβιομηχανιών, το κράτος θα βρισκόταν σε άλλου τύπου διλήμματα που σχετίζονται με την επιβίωσή του. Ας αφήσουν λοιπόν τα λόγια τα μεγάλα, και η κυβέρνηση αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα που στηρίζουν το κοινοβουλευτικό καθεστώς. Ας πουν τουλάχιστον τη μισή αλήθεια στο λαό ότι όχι απλά δεν μπορούν να προχωρήσουν σε ριζοσπαστικά μέτρα, αλλά και δεν το θέλουν. Θα μου πεις, αυτό θα σήμαινε κυνική ομολογία και αποκρυπτογράφηση των φιλοδοξιών τους. Τον λαό όμως τον ενδιαφέρει η ουσία και όχι οι αόριστες υποσχέσεις. Τον ενδιαφέρει η επιβίωσή του και όχι εξαγγελίες που δεν πρόκειται να υλοποιηθούν. Ας αφήσουν λοιπόν κατά μέρος τις βαρύγδουπες δηλώσεις και ας προχωρήσουν στις «επιτρεπτές» μεταρρυθμίσεις. Που άλλοι τις καθορίζουν. Ποιοι; Αυτοί που πολύ απλά τους δίνουν το δικαίωμα πότε και με ποιο τρόπο να τις εκτελούν.