Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΙΚΤΑΚΗΣ
Μας εκπλήσσει κάθε χρόνο το ημερολόγιο του μικρού όμορου νησιού των Αντικυθήρων. Το Συγκλιό μας που μέχρι το 1913 ήταν το νοτιότερο κομμάτι της μικρής Ελλάδας, της Ελλάδας της Μελούνας.
Στα δάχτυλα της μιας χειρός μετρώνται σήμερα οι δεκάδες των κατοίκων που παραμένουν γαντζωμένοι σε τούτον τον ξερόβραχο, ροβινσώνες στο πείσμα της εξέλιξης, της αστυφιλίας, της άνεσης.
Τα καλοκαίρια βέβαια οι Συγκλιώτες πολλαπλασιάζονται. Φθάνουν οι ξενητεμένοι από την Αθήνα, από τον Πειραιά από το Τσιρίγο, την Αυστραλία. Νοσταλγούν το φωτερό νησί, ξαναζούν τις παιδικές μνήμες.
Μα είναι και η μόδα του τουρισμού και οι εραστές της ερημιάς… Μα το χειμώνα;….
Ο βοριάς καίει τον αροδαμό, η θάλασσα ορμά στους βράχους και το εβδομαδιαίο πρόγραμμα του πλοίου «Βιτσέντζος Κορνάρος» δεν πραγματοποιείται πάντα. Προσπερνά κι αφήνει τους νησιώτες να προσμένουν άδικα στη μικρή προβλήτα. Αδύνατη η προσέγγιση στο δυνατό βοριά.
Εκδοτική δραστηριότητα από την κοινότητα Αντικυθήρων τα τελευταία χρόνια. Ενημερωτικά φυλλάδια πολλά. «Οι νόμοι των Αντικυθήρων» καλλιτεχνική ανάδειξη των καλλονών του νησιού κ.ά. Για το 2010 παρουσιάζεται «η καθημερινότητά μας…». Ηλιοκαμένοι ξωμάχοι, θαλασσοψημένοι ψαράδες, τραχείς βοσκοί παρελαύνουν από τούτην την επιμελημένη και δαπανηρή έκδοση.
Στο εξώφυλλο, μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία με αποβίβαση επιβατών στα Αντικύθηρα με βάρκα.
Ο Γενάρης είναι με τη Συγκλιώτισσα να κρατά το προσάναμμα και λεζάντα «Προετοιμασία για το άναμμα του φούρνου».
Στο Φλεβάρη ο γαϊδαράκος έχει μεταφέρει τον ηλικιωμένο στο αγροτικό ιατρείο για εξέταση της πίεσης. Νάτος, ακούμπησε τη μαγκούρα του στο έδαφος και σιγά ? σιγά προσπαθεί να κατεβεί.
Στο Μάρτη: «Περήφανη συμπατριώτισσα ανοίγει φύλλο»
Ο Απρίλης: «Κατεβαίνουν οι αποσκευές από το πλοίο με βάρκα»
Στο Μάη: Τρεις Αντικυθήριες κρατούν το ψωμί του πανηγυριού.
Ο Ιούνης παρουσιάζει ένα ηλικιωμένο με μια κηρήθρα στο χέρι. «Παραγωγή μελιού στα Αντικύθηρα».
Στον Ιούλιο ένα ζευγάρι γεωργών λιχνίζουν τον καρπό.
Ο Αύγουστος παρουσιάζει τον τρυγητό.
Το Σεπτέμβρη πατητές και θεατές χαίρονται που τα σταφύλια θα γίνουν μούστος και κρασί.
Οκτώβρης: Η μικρή βάρκα γέμισε μικρά ψάρια μα κι ένας οκαδιάρης σαργός επιδεικνύεται από τον ευχαριστημένο και χαρούμενο ψαρά.
Νοέμβρης: Καιρός για τ? όργωμα. Δύο γαϊδουράκια σηκώνουν το ζυγό. Τα υπομονετικά ζώα στέκονται για λίγο και ξεκουράζονται. Το ένα αγναντεύει το χάος, το άλλο τον τρόχαλο. Ο καλλιεργητής στέκεται σκεφτικός. Θα πετύχει η χρονιά που έρχεται;
Δεκέμβρης: Ο χρόνος κλείνει με μια γιαγιά που αρμέγει την προβατίνα της. Εκείνη υπομειδιά αντιδρώντας στο φακό ενώ του ζώου τα μάτια δείχνουν πλήρη αδιαφορία.
Εύγε στον πρόεδρο Διον. Προγουλάκη και στον γραμματέα Μ. Αγγελιουδάκη.
