Ο Ομαλός υποβαθμίζεται

Με αφορμή το εύστοχο άρθρο του εκλεκτού Α.Π., θέλω -αν και ξέρω πως μόνο «γραφικοί» γινόμαστε στο τέλος- να σημειώσω τα εξής:
Δυστυχώς στην πατρίδα μας ποτέ δεν διαφυλάττουμε ό,τι ωραίο και σπάνιο έχουμε.
Εμείς ως πολίτες! Ούτε, φυσικά, και οι κυβερνώντες είχαν την πρόβλεψη να το πράξουν με νόμους… Να υπάρχει δηλαδή ένα νομικό πλαίσιο για τόπους ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, ιστορίας, αρχαιολογίας, διατηρητέων μνημείων κ.λπ. και όροι αρχιτεκτονικής δόμησης… και να μην καταστρατηγούνται…!
Στον Ομαλό λ.χ. θα έπρεπε να επιτρέπεται η οικοδόμηση μόνο κτισμάτων παραδοσιακών, όπως αυτά που συναντούμε στην περιοχή και υποδειγματικά έχει αναπαλαιωθεί ένα τέτοιο κτίσμα (νομίζω από ξένους!).
Αν θέλουμε ο Ομαλός να διατηρήσει την ομορφιά του, το χρώμα του, τη μοναδικότητά του, άλλως ας αρχίσουν -το διαβλέπω- τα ξενοδοχεία και η αλλοπρόσαλλη αρχιτεκτονική πολυφωνία… με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Δεν λέμε όχι στα ξενοδοχεία, όμως όχι όπου θέλει ο καθένας, όπου έχει ένα χωράφι, αλλά με πρόβλεψη, σχέδιο, στον οικισμό. Με σεβασμό στην ιστορία και το «χρώμα» του τόπου.
Θυμηθείτε τον υπέροχο Σταυρό στο Ακρωτήρι ή την παράκτια περιοχή από Χανιά μέχρι Κολυμπάρι…
Όσο είναι καιρός λοιπόν, για ό,τι έχει απομείνει, πρέπει να παρθούν αποφάσεις και μέτρα.