Γράφει ο Γ. ΟΥΝΤΡΑΚΗΣ
Κλείστε τις τηλεοράσεις! Τώρα είναι η ώρα της Ελλάδος. Θα μοιραστούμε, ακόμη και την αναπνοή μας.
Πάνω στην κορφή του βουνού του έθνους, ανεβαίνει διαβατάρης ο Κοσμάς ο Αιτωλός, και μοιράζει τα κουράγια για τη νέα δοκιμασία.
Στη νέα σκλαβιά της σωτηρίας που μας ετοιμάζουν, εμείς με το αλληλέγγυο της οικονομημένης Εθνικής μας Παιδείας, θ’ ανακαλύψομε τον δρόμο που οδηγεί στην νέα ηθική της ύπαρξής μας. Καθαρές κουβέντες.
Η εθνική μας οντότητα δεν είναι κουρελόχορτα. Ούτε συγχωροχάρτι από τις Βρυξέλλες. Τέτοια μετάνοια δεν την χρειαζόμαστε.
Η πατρίδα δεν τιμαριοποιείται από την κομματική ρητορεία ούτε κάνει πρόγραμμα σταθερότητας “αναμπάμ παπαντάμ στις ταβέρνες”. Νέα πνοή χρειάζεται στο λαβωμένο σώμα της.
Φοβούμαι πως ο πατριωτισμός έγινε κομματικό αναλώσιμο.
Η πατρίδα, όμως, είναι σαν την πνευματική έρημο των καλογέρων. Μετά από αυτή είναι ο Θεός. Ζύγι στον πατριωτισμό, δεν μπαίνει.
Την κρίσιμη ώρα, είμαστε όλοι πολύτιμοι. Αυτό ταιριάζει και στα νειάτα και στα γηρατειά.
Η ίδια η Ελλάδα δίνει την αίσθηση του μέτρου στις πράξεις μας. Θα μοιραστούμε και την αναπνοή μας. Αμα χρειαστεί θα δώσομε την άνιση μάχη, ακόμη, και με τα μαχαίρια της κουζίνας.
Θα σκάψομε, άμα χρειαστεί, με δόντια και με νύχια στη γη για να τρέξει το νερό του ελληνισμού από το βουνό στη θάλασσα.
Την πατρίδα, την λογαριάζω, σαν εικόνισμα. Σα ορθόδοξη διδαχή. Ούτε παπαδίστικες κουβέντες, ούτε αριστερίστικες παιδικές ασθένειες του μυαλού. Μόνο προσφορά και ευθύνη.
Ο,τι κάμομε, θα το κάμομε μόνοι μας. Η ηθική του έθνους δεν “μπαίνει” σε οίκο αξιολόγησης.
Ολοι οι λαοί, περνούν περιόδους ανασφάλειας και αυτοπεποίθησης. Τώρα μοίρασε η ιστορία, αβεβαιότητα. Η πατρίδα είναι πάνω απ’ όλα. Πάνω απ’ τις γυναίκες μας, την δουλειά μας, την ηθική μας, τα νερόβραστα ιδεολογήματά μας.
Την κρίσιμη στιγμή κάτω από τις φτερούγες της, θα μπούμε όλοι. Κανένας δεν είναι σοφότερος από την πατρίδα.
Ούτε ο οίκτος, ούτε η γοητεία της ευγλωττίας, ούτε η επιείκεια των Φράγκων θα μας λυτρώσει.
Ο οίκτος είναι ένα παρακατιανό συναίσθημα. Δεν ταιριάζει στο Αιγαίο πέλαγος. Στα βουνά μας, σε όλους τους ανθρώπους μας.
Ο,τι κάνομε θα το κάνομε, μόνοι μας.
Την βλέπω την πατρίδα, στο πέρασμα των αιώνων που έρχονται το ίδιο αξιέραστη, το ίδιο συνετή, το ίδιο πολύτιμη.
Μια πατρίδα και μια μάνα, μας έμεινε. Τίποτε άλλο. Ολα τ’ άλλα είναι καπνός.
Θα στήσομε καρτέρι παντού. Θα το φωνάξουμε παντού.
“Αλαλα τα χείλη των ασεβών”…
