Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΛΕΣΣΑ
Τελευταία, οι κινήσεις στην Ευρωζώνη δείχνουν σπασμωδικές·ότι γίνονται για να σωθούν, όχι οι χώρες που επλήγησαν απ’ τους κερδοσκόπους, αλλά το ευρώ. Ηταν, λοιπόν, ζήτημα χρόνου η “ευρωδιάσκεψη” για τη σωτηρία του σκληρού νομίσματος, που για την Γερμανία είναι το άλφα και το ωμέγα. Η Ελλάδα, που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα της κρίσης, θεωρείται ως λυδία λίθος στην ωρίμανση της ιδέας, πως ό,τι συμβαίνει τον καιρό τούτο με τις επιθέσεις εναντίον της, αντίκτυπο έχει το ευρώ. Αυτός είναι και ο λόγος, που οδηγεί τους ευρωπαίους, ν’ αμυνθούν αποτελεσματικά και ν’ αντιδράσουν σ’ αυτό το κερδοσκοπικό παιχνίδι.
Στις 10/2/10, πριν τη Γαλλογερμανική Σύνοδο στο Παρίσι, “Περί Ορθότερης Οικ/κής Διαχείρισης των 27” η Γερμανία διέρρευσε την πληροφορία, ότι θα βοηθήσει την Ελλάδα υπό μορφήν εγγυήσεως των ομολόγων της. Αποτέλεσμα; Τα “σπρεντ” έπεσαν από 260-280 μονάδες και το Χ. Αθηνών ανέβηκε 4,95% και ξεκίνησε κατόπιν με ανοδική πορεία να προσεγγίζει τις 2.000 μονάδες.
Αυτό, φαίνεται, ήταν το γαλλογερμανικό σχέδιο, να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να εξαλειφθούν οι πιέσεις στις αδύναμες χώρες της ΕΕ, που προκάλεσαν την πτώση του ευρώ έναντι του δολαρίου. Σημειωτέον ότι Γερμανία, Γαλλία και Ελβετία ελέγχουν περισσότερα από 200 δισ. ευρώ σε ελληνικά ομόλογα. Οταν δε λέμε γαλλογερμανικός άξονας, μην μας διαφεύγει, ότι κάτι πρέπει να κρύβεται πίσω απ’ αυτόν εν σχέσει με το ευρώ. Την Γαλλία την συμφέρει, να είναι φθηνό το ευρώ για να είναι ανταγωνιστικά τα εμπορεύματά της στο εξωτερικό. Την Γερμανία δεν την ενδιαφέρει αν αυξηθεί ή παραμείνει ισχυρό το ευρώ, γιατί έχει καταφέρει να πωλούνται τα εμπορεύματά της καλύτερα από αυτά των ΗΠΑ. Αν δε κοιτάξουμε και πέρα από τη Μάγχη, θα διαπιστώσουμε ότι η Βρετανία δεκάρα δεν δίνει, μια και δεν θέλει το ευρώ, γι’ αυτό είναι και απ’ έξω.
Ο κ. Παπανδρέου, που χειρίζεται ευστόχως προβλήματα, που του κληρονόμησαν άλλοι, έφερε αποτελέσματα στη συνάντηση με τον Σαρκοζί και τη Μέρκελ διότι υποστήριξε, ότι παρά την αστάθεια της αγοράς, δανείστηκε τα 8 δισ. ευρώ και η κυβέρνησή του είναι αποφασισμένη να υλοποιήσει το “Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης” (Π.Σ.Α.) αρχής γενομένης από τα μέτρα, που εξήγγειλε με το Ν/Σ “κάθαρσης” που ενέκρινε το Υ.Σ., για την εισοδηματική πολιτική, το συνταξιοδοτικό, την πάταξη της φοροδιαφυγής, τον περιορισμό της σπατάλης κ.λπ.
Την Πέμπτη, λοιπόν (11/2) στην “άτυπη” “Σύνοδο Κορυφής των 27”, υπό τον νέο πρόεδρο του Συμβουλίου Χέρμαν Ρομπάι και τον καινούργιο Επίτροπο Αγορών Μισέλ Μπαρνιέ, μπήκε στο τραπέζι η δοκιμασία που υπέστη η Ελλάδα και οι άλλες χώρες του νότου από τους κερδοσκόπους και θα τεθεί επί τάπητος ένα σχέδιο των Γάλλων και Γερμανών για κάποιου είδους “οικονομική διακυβέρνηση”. Βέβαια, αποκλείεται να περιορισθούν σε ευχολόγια και φραστικές αλληλεγγύης, διότι προκαθόρισε τη στάση τους η Γερμανία. Βέβαια, δεν ξέρουμε και ποιες δεσμεύσεις θα αναληφθούν, που δεν θα πρέπει να έχουν άλλα κόστη. Πάντως τα πράγματα έδειξαν, ότι κάθε δυσκολία μπορεί να ξεπεραστεί και τούτο πριν φτάσει ο κόμπος στο χτένι και σπάσει κάνα δόντι.
Αυτή η Σύνοδος Κορυφής επιφυλάσσει εκπλήξεις απ’ ό,τι δε δείχνει, θα πέσουν κάποιες ιδέες, ότι χρειάζεται δηλαδή να εκδοθεί ένα ευρωομόλογο, κάτι που πολλοί σάρκαζαν ως επιπόλαια πρόταση. Φαίνεται ότι ωρίμασε η ιδέα τέτοιες λύσεις, που δεν αντιβαίνουν στο κοινοτικό δίκαιο, να είναι σωστές και δεν θα αφορούν μόνο Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλία, αλλά θα υποστηρίζουν κατ’ ουσίαν την ευρωζώνη. Η Ε.Ε. θα πρέπει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, να είναι ουσιαστική ένωση και να συνδράμει κάθε μέλος της την ώρα που χρειάζεται τη βοήθειά της και να εκμηδενίζει τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, που επιτίθενται εμμέσως στις αδύναμες χώρες με στόχο την ευρωζώνη.
Αργά το κατάλαβαν, ότι η Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη πρέπει νάναι αμφίδρομη.
