Κάθε λαός με τους άρχοντές του ετοιμάζει το μέλλον που διαλέγει. Και οι άρχοντές μας διαχρονικά, κάνανε λάθη επί λαθών τα οποία πληρώνουμε σήμερα, μαθαίνοντας ότι στις διεθνείς σχέσεις υπάρχουν μόνο συμφέροντα, δεν υπάρχουν φίλοι, δεν υπάρχει ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Με αφορμή τον τρόπο με τον οποίο μας αντιμετωπίζουν οι μεγάλοι «προστάτες» και εταίροι μας (το είδαμε στην στάση τους απέναντι στον πρωθυπουργό μας) αξίζει να θυμηθούμε ένα σκετς από το θεατρικό έργο των Καμπανέλλη – Ξαρχάκου «Το μεγάλο μας τσίρκο». Μια από τις μεγάλες προστάτιδες μας δυνάμεις, στα πρώτα χρόνια του «ελεύθερου» εθνικού μας βίου αναρωτιέται με ενδιαφέρον για πάρτη μας: «Να έχουν Σύνταγμα ή να μην έχουν» για να απαντήσει συγχυσμένη μια άλλη μεγάλη προστάτιδά μας δύναμη: «Αφού δεν είχαν γιατί να έχουν?;» «Δεν είναι και ώριμοι για να το έχουν» διαπιστώνει μια τρίτη μεγάλη προστάτιδά μας δύναμη για να επιστρέψει ανακουφισμένη η πρώτη να ερωτήσει «Αποφασίζουμε να μην το έχουν;» «Να μην το έχουν» ωρύονται εν χορώ όλες οι μεγάλες προστάτιδές μας δυνάμεις. Ίδιους διαλόγους και ίδια «πρεμούρα» να (μη μας σώσουν) θυμίζουν οι αποφάσεις ? για πάρτη μας και τo περιέργως οψιμότατο ενδιαφέρον των μεγάλων προστατών και εταίρων μας, που φροντίζουν να μην μας λείψουν, αεροπλάνα, φρεγάτες και κανόνια και ουδόλως τους ενδιαφέρει η πάρτη μας κι αν βαρέσουμε «κανόνι». Αφού επί πεντέμισι χρόνια έκαναν τα στραβά μάτια στις? «Αλογοσκούφιες στραβομάρες» της ομοϊδεάτισσας τους κυβέρνησης του κ. Καραμανλή (πού κρύβεται αυτός ο πολυτάλαντος αποτυχημένος;) βρήκαν και κτυπούν τώρα μια κυβέρνηση αντίθετου ιδεολογικού προσανατολισμού μέχρι να την χρεοκοπήσουν. Αλλά μάλλον πως λογαριάζουν άσκεφτα και ενεργούν ως ο δόκτωρ Τζέκυλ, χωρίς να πολυσκέφτονται ότι τους περιμένει στην στροφή του ντόμινο (Ελλάς, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία κλπ) ο μίστερ Χάιντ.
ΑΕΣ
ΑΦΟΡΜΕΣ
Γράφει η
ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΕΓΡΕΔΑΚΗ
Το ημερολόγιο ενός αγωνιστή 1942-1945
Ε.Μ. Παπαδάκη – Ε.Ε. Βολουδάκη
“Με τρεις Κρητικούς ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1942 το αντάρτικο ο στρατηγός Ν. Ζέρβας.
Τον Μιχάλη Μυριδάκη, Λοχαγό Πυροβολικού, τον Γιάννη Παπαδάκη, Αστυνομικό της Αστυνομίας Πόλεων και τον Παντελή Κωτσάκη, έμπορο της Αθήνας, οι οποίοι του έμειναν δίπλα του, μέχρι το τέλος του αγώνα πιστοί συνεργάτες, αλλά και ακοίμητοι φρουροί του.
…Τον Απρίλιο του 1941, με την κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς, ο Γιάννης Παπαδάκης υπηρετεί στην Αθήνα.
Η ελεύθερη ψυχή του, δεν μπορεί ν’ αντέξει βλέποντας τον κατακτητή και να μην μπορεί να πολεμήσει. Έμοιαζε σαν άγριο θηρίο στο κλουβί. Η καρδιά του ζητούσε διέξοδο.
Δεν άργησε όμως πολύ να τη βρει. Ώσπου συνάντησε τους δύο κοντοχωριανούς του, τον Μιχάλη Μυριδάκη και τον Παντελή Κωτσάκη. Ό,τι έπρεπε, για να γίνει η πρώτη ομάδα”.
Είναι λήψεις αποσπασματικές, της συνέντευξης που πήρε ο Δημήτρης Αλυσανδράκης από τον αγωνιστή, στα πλαίσια των αφιερωμάτων “Ιστορικές μορφές της Εθνικής Αντίστασης”.
…Πήρα το βιβλίο με χαρά, όπως κάθε βιβλίο εξ άλλου, και δεν μου στέλνουν και λίγα…
Ο κος Παπαδάκης Μανώλης, γιατρός μη εξαιρετέος και μονάδα της Αυτοδ/σης έσκυψε με συνέπεια και αγάπη, και ασφαλώς υπεύθυνα, σ’ αυτό το Ιστορικό υλικό, για να το επιμεληθεί.
Για να το επιμεληθούν μαζί με τον κο Ε.Ε. Βολουδάκη, δάσκαλο (τα δύο ξαδέλφια του αγωνιστή) που σώζουν και παραδίδουν στον χρόνο την “βιωματική εγκυρότητα” ενός τέκνου του Αποκόρωνα.
Πολέμησε λοιπόν στα βουνά, αντιστεκόμενος κατά τα έτη ?42-?45, περίοδο που κατέγραφε τα γενόμενα στα οποία διαδραμάτισε ρόλο σημαντικό.
Αυτό το “καταπίστευμα” το ημερολόγιο, το οποίο κράτησε τεκμήριο και φυλαχτό αλλά και ρεαλιστική κάλυψη, αναπόσπαστη του Ιστορικού τοπίου, ο κος Παπαδάκης, μαζί και ο κ. Βολουδάκης, το αξιοποίησαν εξαιρετικά· “ψηλάφησαν” σχολαστικά τις γραφές που είχαν στα χέρια τους, και τηρώντας τη γλώσσα – στοιχείο δηλωτικό επίσης της εποχής και του πνεύματος του γράφοντος- την δομή βεβαίως του χρόνου, το ύφος, ανέδειξαν τις προσωπικές μαρτυρίες ενός Κρητός.
Ενός ανθρώπου που αντιστάθηκε κατά το “Πατριωτικόν Δοκούν” από το μετερέζι που πίστεψε, και από το οποίο εκφράστηκε ως Έλληνας πολίτης, Ένοπλης διαμαρτυρίας. Διαμαρτυρία την οποία καθόριζαν η αγνή πρόθεση, η γενναιοψυχία και το ήθος, σύμφωνα με αντικειμενικές εκτιμήσεις, ως προκύπτουν…
… Ωραία δουλειά. Περιποιημένη, φροντισμένη έκδοση, που πλέον, παραμένει μια “κειμηλιακή αναφορά” ενός πάνω από το μέτρο, αφού αποφασίζει, την ενεργό συμμετοχή στο Συλλογικό Παιγνίδι Εθνικής Υπόστασης. Ο Στρατηγός Ζέρβας, εκφράζεται για το άτομό του με απεριόριστη εκτίμηση αλλά και συγκίνηση, και μάλιστα στον πατέρα του παλληκαριού. Οποία αγαλλίαση για ένα γονιό!
“Αγαπητέ φίλε Ιωσήφ…
… Μπορείς να είσαι τόσον εσύ όσον και οι συγγενείς σου και όλη η Κρήτη περήφανοι για το τιμημένο αυτό παλληκάρι…”.
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΚΑΛΗ Σαρακοστή, καλή Μεγάλη Εβδομάδα και καλή Ανάσταση! Κυριολεκτικά και μεταφορικά με ό,τι αυτό σημαίνει ή υπονοείτε(αι) ότι σημαίνει. Δύσκολα τα πράγματα στης ελληνικής οικονομίας την ολόμαυρη ράχη, συνέλληνες. Υπομονή και ψυχραιμία. Πού θα πάει. Θα γυρίσει ο τροχός. Μπορεί να μας δώσουν οι Γερμανοί και τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας χρωστάνε!
ΧΑΣΑΜΕ μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας. Όταν το πρωτόπε ο Πρωθυπουργός νομίζαμε ότι του ξέφυγε. Οτι άλλο ήθελε να πει κι άλλο εννοούσε. Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, όμως, το συνειδητοποιήσαμε. Εννοούσε ότι το εννοεί και εννοήσαμε ότι το εννοούσε.
ΑΠΟ ΧΘΕΣ είμαστε υπό επιτήρηση, υπό διαρκή παρακολούθηση. Σε μια γυάλα είμαστε και ελέγχουν τα πάντα. Πειραματόζωα. Όσοι επιβιώσουμε κι όσοι πεθάνουμε.
ΑΠΟ ΤΟ Eurogroup στο Ecofin κι απο το Ecofin στο Eurogroup. Από τον Άννα στον Καϊάφα κι από τον Καϊάφα πάλι στον Άννα. Μπαλάκι του τέννις μας κατάντησαν στην καλύτερη εκδοχή. Εξαφανισμένος ο Πόντιος Πιλάτος!
ΕΝ ΤΗ ΠΑΛΑΜΗ και ούτω βοήσομεν… Να βλέπουμε να ρέει το χρήμα… Άτιμες αγορές!
ΛΕΤΟΝΙΑ του Νότου η Ελλάδα, Ελλάδα του Βορρά η Λετονία. Ανταλλαγή τίτλων. Η επίσημη τελετή σε 2 φάσεις. Στους μεταξύ τους αγώνες για την πρόκριση στο Euro.
OTAN ήταν στο τιμόνι της χώρας η Νέα Δημοκρατία τα “στελέχια” της έλεγαν ότι κυβερνά το ΠΑΣΟΚ. Τώρα που στο τιμόνι της χώρας είναι το ΠΑΣΟΚ τα “στελέχια” του λένε ότι κυβερνά η Νέα Δημοκρατία. Εντάξει, κάποια απ’ τα πράσινα και κάποια απ’ τα γαλάζια “στελέχια”.
ΚΑΠΟΤΕ ο έρωτας ήταν θεός, τώρα είναι έμπορος; Κάποτε ο έρωτας ήταν έμπορος, τώρα είναι θεός; Πάντα ο έρωτας είναι θεός; Πάντα ο έρωτας είναι έμπορος; Πάντα ο έρωτας είναι ολίγον θεός και ολίγον έμπορος; Με αφορμή την Ημέρα των Ερωτευμένων, το Ερωτηματολόγιο. Κατόπιν εορτής…
ΟΙ ΒΑΖΕΛΟΙ θαρρούσανε πως ήτανε καβάλα/ μα η Καβάλα τσοι ‘καμε να ψάχνουνε την μπάλα. Αλλιώς την άκουσα τη μαντινάδα κι αλλιώς την γράφω. Το πνεύμα της, πάντως, παραμένει το ίδιο.
ΚΩΣΤΑ Χελμό, ποιητή, Αθήνα. Να άλλος ένας αληθινός ποιητής που επιμένει να μιλά στην πλήθουσα αγορά των μεταπρατών, όπου διατιμώνται τα αδιατίμητα. Το είπα πριν από δύο χρόνια για σένα, ενθυμούμενος τον Χρήστο Μαλεβίτση, όταν ανακάλυψα στη λογοτεχνική έκδοση “Βατόμουρα” κάποια απ’ τα ποιήματά σου. Στεντορεία τη φωνή το επαναλαμβάνω σήμερα, που γνώρισα την ποίησή σου μέσα από τις δύο τελευταίες ποιητικές σου συλλογές “Τα χρώματα – Σχήματα” και “Τα Χορικά”, όπως και το αφιερωμένο σε σένα 8ο τεύχος του περ. “Μοριάς”, που είχες την καλοσύνη, μέσω του καλού μας φίλου, ποιητή, Κώστα Καλαπανίδα, να μου στείλεις. Εκ βαθέων ευχαριστίες.
ΚΑΤΑ το τέλος της μάχης των Φιλίππων, ο στρατός του Μάρκου Ιουνίου Βρούτου άρχισε να τρέπεται σε φυγή. Οι φίλοι του τότε τον συμβούλευσαν να σωθεί κι αυτός φεύγοντας. Αλλά εκείνος αποφασισμένος να πολεμήσει μέχρι θανάτου, τους αποκρίθηκε: “Δεν σώζεται κανείς με τα πόδια, αλλά με τα χέρια”.
“Περισσεύουν τα χέρια στον άνεργο/ και δεν ξέρει που να τα κρύψει./ Περισσέυει η καρδιά του στον άνεργο/ και δεν ξέρει τι να την κάμει./ Κάθε μέρα και κάθε νύχτα/ με την πλάτη ακουμπισμένη στον τοίχο/ τον σταυρώνει αλύπητα η ανεργία/ και δίπλα το ξεθωριασμένο βιογραφικό του./ Ιησούς Χριστός/ του Ιωσήφ και της Μαρίας./ Ξυλουργός. Ετών τριάντα τρία./ Άνεργος.”.
Το ποίημα “Ο άνεργος” του Κώστα Χελμού.
ΧΑΙΡΕΤΩ?ΣΑΣ?ΚΙ?ΑΓΑΠΩ?ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)
