Από όσα ακούσαμε επισήμως και από τηλεοράσεως στις προσφωνήσεις και αντιφωνήσεις κατά την διάρκεια της επίσκεψης Παπανδρέου στη Μόσχα, ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ συνέστησε χθες στον Έλληνα πρωθυπουργό να εξετάσει την προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Λίγες ώρες μετά, ο Λευκός Οίκος μεταφέροντας την άποψη του προέδρου Ομπάμα, τοποθετήθηκε ακριβώς αντίθετα, προκρίνοντας την ευρωζώνη ως καταλληλότερη για τον χειρισμό του ελληνικού προβλήματος. Για άλλη μια φορά η χώρα μας αντιμετωπίζει το δίλημμα «με ποιους να πάει;». Με τους Αγγλογάλλους ή με τον Άξονα; Με την Δύση ή με την Ανατολή; Στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή στην Ευρωζώνη; Αν και οι όροι και τα μέτρα που οι τεχνοκράτες-τρομοκράτες των Βρυξελλών ανακοινώνουν ότι μας ετοιμάζουν με ρυθμό που δεν προλαβαίνουμε να? καταναλώσουμε, δεν απέχουν από όσα θα μας υποδείξει το Δ.Ν.Τ, εν τούτοις η προσφυγή σ΄αυτό, αν και συζητείται από την Ελληνική κυβέρνηση σε χαμηλούς τόνους, ίσα – ίσα για να τρομάζει τους εταίρους, οι οποίοι φοβούνται την? «ξεφτίλα» που θα υποστεί το ευρώ, ως ενιαίο νόμισμα το οποίο άφησαν απροστάτευτο, εν τούτοις οι περισσότεροι οικονομικοί αναλυτές, προτείνουν λύση Ευρωπαϊκή. Η προσφυγή στο ΔΝΤ, λένε, εκτός του ότι σημαίνει χρεοκοπία, δεν εγγυάται τίποτα και η εμπειρία των άλλων χωρών που την δοκίμασαν είναι πολύ πικρή. Ο δικός μας Ν. Χριστοδουλάκης γράφει στο «Βήμα» δίνοντας, όπως πάντα, την απλή συνταγή του ότι: «Η ελληνική κυβέρνηση έχει ρεαλιστικές προτάσεις για την έξοδο από την κρίση και η Ευρώπη έχει τις δυνατότητες και τα μέσα να δώσει λύση μόνη της και να μην απαιτηθεί η προσφυγή στο ΔΝΤ. Η πρότασή μου, για άμεση έξοδο από την κρίση, είναι: η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να ανακοινώσει την παράταση για δύο χρόνια της αποδοχής τίτλων του ελληνικού Δημοσίου για την ενίσχυση της ρευστότητας και την ενίσχυση του αποθεματικού των κεντρικών τραπεζών». Από την άλλη πλευρά, ο Στέφανος Μάνος ισχυρίζεται ότι «Δεν είναι τόσο κακό να πάμε στο ΔΝΤ. Μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να δείχνει μια αδυναμία του Εurogroup, αλλά το ΔΝΤ είναι σε θέση και μπορεί να μας ζητήσει πράγματα πιο σωστά. Έχει μεγαλύτερη εμπειρία?». Εκείνο πάντως που επισημαίνει και το οποίο τον διαφοροποιεί από τους ιέρακες των Βρυξελλών και για να πάει η καρδιά στον τόπο της, είναι ότι «αυτό που χρειάζεται είναι πράγματι η περικοπή δαπανών, αλλά αυτό δεν αρχίζει από την περικοπή των μισθών». Που θα πάει, οι εταίροι μας που τελευταία αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς, θα βρουν τον δρόμο που θα περπατήσουμε ξυπόλητοι στα αγκάθια.
ΑΕΣ
Επιστήμων, εκλαϊκευτής
και φιλόσοφος
Η ΚΡΗΤΗ πρέπει να θεωρεί εαυτήν ευτυχή που έχει μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της χώρας στην επιστήμη και -γιατί όχι;-στα γράμματα. Εννοούμε τον κ. Γ. Γραμματικάκη, πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης, γλαφυρό εκλαϊκευτή επιστημονικών εννοιών (έχει συγγράψει ήδη 3 τέτοια βιβλία), και βαθύνοο στοχαστή.
Η ΚΑΘΕ παρουσία του, είτε διάλεξη προς το κοινό κάνει, είτε τηλεοπτική εκπομπή, αποτελεί πηγή γνώσης αλλά και αισιοδοξίας για τη ζωή. Έχει τη χάρη να απλοποιεί τα πράγματα, να τα αποφορτίζει και να βλέπει μέσα από αυτά τα ανθρώπινα στοιχεία που εμείς δεν βλέπουμε.
ΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΗ παρουσία του (15-2-2010, στο ΚΡΗΤΗ TV) σε εκπομπή του δημοσιογράφου κ. Σαχίνη, αφού σχολιάστηκε δεόντως η κρητική, η εν γένει ελληνική αλλά και η παγκόσμια επικαιρότητα, έγινε -σε πανελλήνια πρώτη- η παρουσίαση αποσπασμάτων της πρώτης επιστημονικής εκλαϊκευτικής εκπομπής του κ. Γραμματικάκη, που θα προβάλλεται από κρατικό κανάλι. Πρόκειται για μια φιλόδοξη παραγωγή που θα άπτεται όλων των επιστημών, ακόμη και της Οικονομίας.
Η ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ του με την επιστήμη της Φυσικής (και όχι μόνο) τον κάνει -ως στοχαστή πια- να καταλήγει στο ότι “ζούμε μεν στο παρόν, αλλά μας περιβάλλει το παρελθόν”. Μια φράση που έχει και τις πολιτικές της προεκτάσεις, με τα όσα δυσάρεστα αναγκαζόμαστε να βιώνουμε ως κάτοικοι αυτής της χώρας: είμαστε δυστυχώς μόνιμα δέσμιοι ενός πολύ άσχημου -όχι μόνον οικονομικά- ελληνικού παρελθόντος.
(Στ.Γ.Κ.)
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ
Κύριε πρόεδρε,
Τελικά, η μόνη μας ελπίδα
-όπως πάνε τα πράγματα με τη χώρα μας στην Ε.Ε.- είναι αυτό που ευχήθηκε σε ένα της ποίημα η Κική Δημουλά:
Να έχουμε τουλάχιστον “…κάτι λίγο καλύτερο, απ΄το πολύ χειρότερο” που μας περιμένει.
ΕΡΜΟΛΑΟΣ
