46 χρόνια μετά

Παραμένουν επίκαιρα, 46 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, τα αιτήματα εκείνης της εποχής. Το ψωμί δεν το έχουν όλοι, καθώς, ειδικά τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης και των μνημονιακών πολιτικών, αυξήθηκαν οι νεόπτωχοι και αναπτύχθηκαν νέα συσσίτια και δομές αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα. Η διαμόρφωση ενός σύγχρονου εκπαιδευτικού συστήματος που θα μετατρέπει την εκπαίδευση σε ουσιαστική Παιδεία, παραμένει ζητούμενο, ενίοτε δε προσκρούει… στις απανωτές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις καθώς κάθε υπουργός Παιδείας εφαρμόζει τη δική του… μεταρρύθμιση. Βεβαίως, μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας η Ελλάδα βγήκε από τον “γύψο”, αλλά την ελευθερία, η οποία κατακτήθηκε, δεν μπορούν να την απολαύσουν ισότιμα όλοι. Πώς να γευτεί την ελευθερία κάποιος, όταν τα οικονομικά προβλήματα και οι εφαρμοζόμενες πολιτικές, οδηγούν μεγάλα στρώματα του πληθυσμού στη φτώχεια και σε αδιέξοδο. Ζητούμενο, εδώ, παραμένει η κοινωνική δικαιοσύνη που θα απαντά στα προβλήματα της σύγχρονης εποχής. Το σήμερα λοιπόν γεννά την ανάγκη για νέους αγώνες. Για δικαιώματα και κοινωνική δικαιοσύνη. Για ακόμα περισσότερη Δημοκρατία. Χωρίς διακρίσεις, στιγματισμούς και μηδενισμούς που δεν οδηγούν πουθενά. Γιατί, οι αγώνες για ελευθερίες και δικαιώματα είναι αγώνες δίχως τέλος.