H νύχτα ήταν αφέγγαρη…
Η νύχτα της Πέμπτης, είχε ένα θαλπερό “σύμφωνο” με τα γενόμενα ουρανό, μα ολοσκότεινο και σιωπηλό.
Φωτίστηκε όμως, στην έξοδο της εκδήλωσης των παιδιών!
Φωτίστηκε με τα κάτασπρα μπαλόνια που απέλυσαν τα παιδιά.
Κι ο κόσμος κοίταζε ψηλά, ως να χαθούν τα κάτασπρα ανθισμένα μπαλόνια, σαν να ήταν κρίνοι νυχτερινοί, που αρωμάτισαν τον ύπνο των αστεριών…
…Πέμπτη βράδυ, λοιπόν, το 1ο σχολείο… Το σχολειό “μου”…
Εκεί τα πρώτα γράμματα, και τα… καλύτερά μου, τα ?μαθα με τους δασκάλους που τώρα πια, γιορντανίζουν τη νοσταλγία μου για κείνο τον αθώο γλυκό καιρό που κορνιζώνεται στο νου, και αναρτάται με τα εικονίσματα…
Το σχολείο μου λοιπόν, με σημερινούς εκπαιδευτικούς αγαπημένους φίλους, μας καλούσε στο γιορταστικό φινάλε της χρονιάς του!
Αθανασάκης Νίκος, Κουκλάκη Φιλέννα, Τσαλαπάκη Κατερίνα, επιμελήθηκαν το πρόγραμμα.
Αλλά και ο δ/ντής κος Γιάννης Ξανθουδάκης καλωσόρισε και μας εισήγαγε στα ωραία δρώμενα των παιδιών, που παρουσίασε η κα Τσαλτάμπαση Κατερίνα, με επιτυχία!
Και όλοι οι δάσκαλοι του σχολείου, Αρετάκη Μαρία, Κοκκινάκης Γιώργος, Τσιάμη Δανάη, Χαρά Ιωάννου, σε… ετοιμότητα, υποδέχονταν τον κόσμο, τακτοποιούσαν τον κόσμο…
Σταυραντωνάκη Κατερίνα, Γεωργαρούδη Καλλιόπη, Μυνόπετρου Έφη, Σπετσωτάκη Αγγελική, Ξυπολιτάκης Δημήτρης, Μερζάκη Ασπασία και ο Ζάχος Χρίστος με την κιθάρα του, σε πρώτο… Μουσικό πλάνο!
Όλοι μα όλοι, πρόσφεραν ολοχρονίς στη πρώτη γραμμή της παιδείας του μικρού παιδιού και κλείνοντας το σχολείο για το καλοκαίρι, συμμετείχαν στο αποχαιρετιστήριο γιορτάσι με αγάπη και συγκίνηση…
… Πέμπτη βράδυ η “Ενόραση” της Μητρόπολης, ο φιλόξενος εξωτερικός πολυχώρος, λουλουδίζει… Με χρώματα και μυρωδιές της αθωότητας…
Ο Σεβασμιώτατος που φιλοξενεί όλο τον παιδόκοσμο, όλων των σχολείων, χαιρετίζει την παρουσία τους στη σκηνή, και διασκεδάζει με τους λιλιπούτειους ηθοποιούς που καμαρώνουν οι γονείς και οι φίλοι κι οι δασκάλοι τους.
Εκατόν εξήντα παιδιά, δραστηριοποιούνται όλα! Από τα πιο μικρά, μέχρι τα εκτάκια, ένα προς ένα!
“Ο Πέτρος και ο λύκος”, “τα βατραχάκια”. Το περιβάλλον εκπέμπει SOS ωραία εκδοχή με το τραγούδι ως story και την αγωνία για τη θάλασσα να γεννά το χρώμα της!
“Πρώτα τα παιδιά”
Όλα τα παιδιά της Δ? απαγγέλλουν “Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία… Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση”…
Αν ένα παιδί ζει μέσα σε παραδοχή και φιλία… Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο”. Ακόμη, “Τέρμα τα σχολεία”… και το σκέτς των μεγάλων παιδιών “Τα μαγικά μαξιλάρια” του Τριβιζά. Σ?αυτό το μύθο που έβαλε όλα, ή σχεδόν όλα τα ζητούμενα του καιρού μας, μέσα από την καταγγελία για την αναλγησία, την αλαζονεία και την ανοησία της εξουσίας.
Μοναρχικής, εν προκειμένω… Ωραία βραδιά… Με τραγούδια και χορογραφίες, ακόμη με δώρα, με αποχαιρετισμούς και δάκρυα…
Παραχωρήθηκαν και αυτά από τους πιο ευαίσθητους που φτερούγιζαν για τα Γυμνασιακά γράμματα… Υγεία και πρόοδο ευχόμαστε σε όλα…
Μικρά και μεγάλα παιδούλια της καρδιάς μας, που μας χάρισαν το σκηνικό τους “εκτόπισμα” και γέμισαν το θυμικό μας το ζωογόνο αίσθημα της τρυφερότητας!
Καλό καλοκαίρι!