Γράφει ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΥΛΩΝΑΣ
Και είπε ο κύριος: Ο άντρας με τον ιδρώτα του προσώπου του και με κόπο μεγάλο και κούραση να φέρνει τα προς το ζην της οικογένειας και η γυναίκα με πόνους και αναστεναγμούς να φέρνει στον κόσμο τα παιδιά. Αυτή ήταν η ευχή του Θεού ή η διαταγή του προς τους ανθρώπους γιατί εμείς το χαλάσαμε και δεν τον ακούσαμε και φτάσαμε στο σήμερα και στα μεγάλα αδιέξοδα. Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω, θα συζητήσουμε πώς γινότανε παλιά και εν συνεχεία τι γίνεται τώρα. Η γυναίκα έκανε όλες τις δουλειές του σπιτιού, να μεγαλώνει τα παιδιά, να μαγειρεύει, να πλύνει και γενικά όλο το νοικοκυριό του σπιτιού και να περιποιείται τον εαυτό της και να περιμένει με μεγάλη ανυπομονησία πότε θα γυρίσει ο άντρας της από τη δουλειά και να τον δεχτεί με μεγάλη χαρά. Αλλά και ο άντρας μετά που τελείωνε τη δουλειά του κουρασμένος γύριζε στο σπίτι του και τον περίμενε η γυναίκα του με τα παιδιά του και αυτό ήταν όλο. Κάθε ένας είχε το πόστο του, η γυναίκα στις γυναικείες δουλειές και ο άντρας στις αντρικές και έτσι περνούσε ο καιρός για πολλούς αιώνες και πιστεύω να ήταν πιο ευτυχισμένοι τότε οι άνθρωποι. Λίγο πιο ψηλά ήταν ο άντρας από τη γυναίκα. Άλλωστε στο καράβι δεν είναι όλοι καπετάνιοι γιατί αν ήταν πολλοί τότε το καράβι θα βυθιζότανε κατ? επέκταση και στην οικογένεια. Άλλωστε τη γυναίκα την έκανε ο Θεός ωραία για να προκαλεί τον άντρα και τον άντρα τον έκανε δυνατό για να είναι μπροστάρης σε όλες τις δύσκολες στιγμές. Άλλωστε ο άντρας δεν μπορεί να κάνει παιδιά ή να κάνει γυναικείες δουλειές π.χ. να πλύνει ρούχα, να μαγειρεύει, να περιποιείται παιδιά και αν τις κάνει δεν θα τις κάνει σωστά. Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες και αυτές δεν μπορούν να κάνουν αντρικές δουλειές και αν τις κάνουν δεν θα είναι σωστές. Γενικά οι άνθρωποι είχαν μια άλλη σκέψη τότε και πιστεύω ότι γενικά ήταν καλύτερα. Άλλωστε οι άνθρωποι όχι και με πολύ κόπο με ένα δημοτικό σχολείο, με τη γλώσσα μας την Ελληνική και με μια τεχνούλα βγαίνανε στη ζωή και την καταχτούσαν και περνούσαν πολύ ωραία. Βέβαια δεν είχαν τόσο μεγάλες απαιτήσεις που έχουν τώρα και ζούσαν πολύ ωραία χωρίς μεγάλες σκοτούρες. Αλλωστε η ζωή είναι πολύ μικρή και μέχρι να το καταλάβεις τη χάνεις. Πιστεύω να ήταν τότε πολύ καλύτερα λοιπόν.
Ας αφήσουμε το κεφάλαιο τούτο τότε και ας έρθουμε στο τι γίνεται τώρα. Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Χάθηκαν οι ρόλοι των ανθρώπων. Τώρα δουλεύει και ο άντρας και η γυναίκα και μάλιστα βλέπουμε τη γυναίκα να εργάζεται εκτός από τις δουλειές τους γραφείου ως αστυνομικός, ως πυροσβέστης, στην αεροπορία, το ναυτικό, στον στρατό, τη βλέπουμε να οδηγεί λεωφορεία, νταλίκες και πολλές άλλες δουλειές που πρώτα γινότανε μόνο από άντρες. Αλλά με όλα τούτα που κάνει εξακολουθεί να κάνει και παιδιά, πρέπει δηλαδή να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, να αναθρέφει τα παιδιά της και πολλά άλλα, πράγματα που δεν είναι του χεριού της. Και γιατί όλα αυτά; Μήπως είναι τόσες πολλές οι δουλειές και δεν προλαβαίνουνε οι άντρες; Κάθε άλλο, η ανεργία πάει γόνα που πάμε(;) από τη μια πήρανε τις αντρικές δουλειές οι γυναίκες και από την άλλη μεριά είναι τα ρομπότ, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και καταργηθήκανε πολλά επαγγέλματα όπως του ράφτη, του τσαγκάρη και στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε λένε να λιγοστέψουμε το κόστος εργασίας και όλο απολύουνε τους ανθρώπους. Αναγκάζονται και μαθαίνουν πέντε γλώσσες και παίρνουν και δυο τρία πτυχία και πάλι δεν βρίσκουν δουλειά. Παιδιά δεν κάνουν τώρα πολλά και αυτά που γίνονται τα πηγαίνουν στους παιδικούς σταθμούς. Τα διαζύγια όλο και πληθαίνουν. Το ένα στα τρία ζευγάρια χωρίζουν. Το κόστος της ζωής έχει μεγαλώσει. Τέλος πάντων τι γίνεται; Μήπως αυτό το νέο σύστημα να βγει η γυναίκα στη δουλειά ήταν λάθος και τώρα έρχομαι στη δικιά σας κρίση και σας λέγω δηλαδή πότε ήταν καλύτερα τώρα ή τότε ή μήπως επειδή παραβιάσαμε τη Θεϊκή εντολή ο Θεός μας τιμωρεί; Πέστε μου μήπως ό,τι σας διηγούμαι είναι λάθος; Αλλά πιστεύω ότι αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Εδώ σταματάω και κάνω μια ευχή ο Θεός να μας φωτίσει στον ίσιο δρόμο γιατί μου φαίνεται ότι έχουμε πάρει στραβό δρόμο και όσο είναι καιρός να συνετιστούμε γιατί έρχονται μεγάλες δυσκολίες και να πιάσουμε κάθε ένας το πόστο του δηλαδή ο άντρας εκεί που πρέπει και η γυναίκα το δικό της πόστο γιατί εδώ που βρισκόμαστε το θέμα της ανεργίας δεν λύνεται με τίποτα και όταν δεν υπάρχει δουλειά ας κάνουμε και λίγο χιούμορ «Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει» όπως λέει και ο λαός, ο Θεός να μας φωτίσει στο καλύτερο. Εδώ τελειώνω αυτό το καυτό θέμα της εργασίας.
