Γράφει ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΖΑΧΑΡΗΣ
Παιχνίδια εξουσίας, βασανιστήρια σε 111 χώρες, λογοκρισία, επιθέσεις σε βάρος της ελευθεροτυπίας, ρατσισμό και διακρίσεις, διαπιστώνει η ετήσια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας 2010. Οι πιο σημαντικές παραβιάσεις ανά Ήπειρο και οι εκκλήσεις της διεθνούς οργάνωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων οργάνωσης προς τις κυβερνήσεις που υπερβαίνουν τα εσκαμμένα.
H Διεθνής Αμνηστία παρουσίασε την νέα ετήσια έκθεσή της για το 2010, αναφορικά με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως. Το περασμένο έτος ήταν σημαντικό για τα ανθρώπινα δικαιώματα, σύμφωνα με όσα ισχυρίζεται η οργάνωση. Παρά το γεγονός όμως αυτό, ένα παγκόσμιο κενό δικαιοσύνης επιδεινώθηκε από τα παιχνίδια εξουσίας, σύμφωνα με τα λεγόμενα της. Η Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας 2010, που στην Αθήνα παρουσιάστηκε στα τέλη Μάιου, και η οποία καλύπτει την περίοδο Ιανουαρίου – Δεκεμβρίου 2009, είχε τίτλο: «Η Κατάσταση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανά τον Κόσμο». Σε συνολικά 60 σελίδες, η Διεθνής Αμνηστία τεκμηριώνει καταπατήσεις σε 159 χώρες, και δηλώνει ότι οι ισχυρές κυβερνήσεις εμποδίζουν την πρόοδο στη διεθνή δικαιοσύνη, θέτοντας εαυτές υπεράνω του νόμου σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με το να προστατεύουν συμμάχους τους από την κριτική και να ενεργούν μόνο όταν τους είναι πολιτικά βολικό. Η Διεθνής Αμνηστία απηύθυνε έκκληση στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν λογοδοσία για τις δικές τους ενέργειες, να προσχωρήσουν πλήρως στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) και να εξασφαλίσουν ότι τα εγκλήματα του διεθνούς δικαίου μπορούν να διωχθούν ποινικά σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Στην έκθεση επισημαίνεται ότι τα κράτη που αξιώνουν παγκόσμια ηγεσία, περιλαμβανομένης της G20, έχουν ιδιαίτερη ευθύνη να δώσουν το παράδειγμα. Παγκοσμίως όμως, το κενό δικαιοσύνης συντήρησε ένα ολέθριο δίκτυο καταστολής. Η έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας καταγράφει βασανιστήρια ή άλλου είδους κακομεταχείριση σε τουλάχιστον 111 χώρες, άδικες δίκες σε τουλάχιστον 55 χώρες, περιορισμούς της ελευθερίας λόγου σε τουλάχιστον 96 χώρες και φυλάκιση κρατουμένων συνείδησης σε τουλάχιστον 48 χώρες. Οι οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων και οι υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων δέχθηκαν επιθέσεις σε πολλές χώρες, με τις κυβερνήσεις να εμποδίζουν το έργο τους ή να παραλείπουν να τους προστατεύσουν. Στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, υπήρξαν μοτίβα κυβερνητικής δυσανεξίας για την κριτική στη Σαουδική Αραβία, τη Συρία και την Τυνησία, καθώς και αυξανόμενη καταστολή στο Ιράν. Στην Ασία, η κινεζική κυβέρνηση αύξησε την πίεση στις αμφισβητήσεις της εξουσίας της, θέτοντας υπό κράτηση και παρενοχλώντας υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ενώ χιλιάδες άνθρωποι απέδρασαν από τη σκληρή καταστολή και την οικονομική δυσπραγία που επικρατούν στη Βόρεια Κορέα και τη Μυανμάρ. Ο χώρος για τις ανεξάρτητες φωνές και την κοινωνία των πολιτών συρρικνώθηκε σε μέρη της Ευρώπης και της Κεντρικής Ασίας, ενώ υπήρξαν σοβαροί περιορισμοί της ελευθερίας έκφρασης σε Ρωσία, Τουρκία, Τουρκμενιστάν, Αζερμπαϊτζάν, Λευκορωσία και Ουζμπεκιστάν. Η αμερικανική ήπειρος αντιμετώπισε τη μάστιγα εκατοντάδων παράνομων φόνων από δυνάμεις ασφαλείας, μεταξύ άλλων στη Βραζιλία, την Τζαμάικα, την Κολομβία και το Μεξικό, ενώ συνεχίστηκε η ατιμωρησία για τις παραβιάσεις των ΗΠΑ σε σχέση με την αντιτρομοκρατία. Οι κυβερνήσεις στην Αφρική, όπως στη Γουινέα και τη Μαδαγασκάρη, αντιμετώπισαν τους διαφωνούντες με υπερβολική χρήση βίας και παράνομους φόνους, ενώ, μεταξύ άλλων, η Αιθιοπία και η Ουγκάντα κατέστειλαν την κριτική. Οι συρράξεις χαρακτηρίστηκαν από ανάλγητη αδιαφορία για τους αμάχους. Ένοπλες ομάδες και κυβερνητικές δυνάμεις παραβίασαν το διεθνές δίκαιο στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, τη Σρι Λάνκα και την Υεμένη. Στη σύρραξη στη Γάζα και στο νότιο Ισραήλ, ισραηλινές δυνάμεις και παλαιστινιακές ομάδες σκότωσαν και τραυμάτισαν αμάχους. Χιλιάδες πολίτες υπέστησαν καταπατήσεις στο πλαίσιο της κλιμακούμενης βίας από τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν ή υπέστησαν τις κύριες συνέπειες των συρράξεων στο Ιράκ και τη Σομαλία. Γυναίκες και κορίτσια υπέστησαν βιασμό και άλλου είδους βία από κυβερνητικές δυνάμεις και ένοπλες ομάδες στις περισσότερες συρράξεις. Οι γυναίκες, ιδίως οι φτωχές, υπέστησαν τις κύριες επιπτώσεις της αποτυχίας επίτευξης αυτών των στόχων. Σύμφωνα με υπολογισμούς, οι επιπλοκές που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη στοίχισαν τη ζωή σε 350.000 γυναίκες, με τη μητρική θνησιμότητα συχνά να προκαλείται άμεσα από τις διακρίσεις λόγω φύλου, τις παραβιάσεις σεξουαλικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων και τη στέρηση πρόσβασης σε υγειονομική περίθαλψη. Η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε τα κράτη της G20 που δεν έχουν προσχωρήσει πλήρως στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ? ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Τουρκία, Ινδία, Ινδονησία και Σαουδική Αραβία ? να το πράξουν. Η διεθνής διάσκεψη ανασκόπησης για το δικαστήριο, η οποία ξεκινά στην Καμπάλα της Ουγκάντα στις 31 Μαΐου, αποτελεί, σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία, μια ευκαιρία για τις κυβερνήσεις να επιδείξουν τη δέσμευσή τους στο δικαστήριο.
