Ανακοίνωση της νεολαίας Συνασπισμού μετά τη διαδήλωση στη διάρκεια των εγκαινίων του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου. Ανακοίνωση – πρόκληση, μηδενιστική. Διάλογο βέβαια δεν θα ανοίξουμε μαζί τους σε μια μίζερη αντιμετώπιση ενός γεγονότος αξιόλογου για μας.
Σήμερα, όμως, δημοσιεύεται η ανακοίνωσή τους ως έχει και μια μικρή απάντηση της εφημερίδας. Χωρίς συνέχεια φυσικά.
«To Σάββατο 12/6, εκπαιδευτικοί, σπουδαστές και αλληλέγγυοι εργαζόμενοι άλλων κλάδων βρεθήκαμε έξω από το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου, όπου η υπουργός Παιδείας κα Διαμαντοπούλου κι ο πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Σιούφας εγκαινίαζαν… Δεν έχει σημασία τι.
Οι πολιτικές που ακολουθεί η κυβέρνηση μας οδηγούν στη φτώχεια, προετοιμάζουν την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, με απώτερο στόχο να σπουδάζει μόνο όποιος έχει να πληρώσει. Με την καθοδήγηση του ΔΝΤ στόχος είναι η απόσυρση του δημοσίου από τη χρηματοδότηση των σχολείων και να αναλάβουν οι επιχειρηματίες -χορηγοί και οι νέοι Δήμοι. Την ώρα που υπάρχουν απλήρωτοι εκπαιδευτικοί και πολλοί εργαζόμενοι, την ώρα που πολλοί από αυτούς βλέπουν μπροστά τους το φάσμα της ανεργίας, αυτή την ώρα διαλέγουν οι πολιτικοί που δημιούργησαν την κρίση να κάνουν δεξιώσεις και να κόβουν κορδέλες.
Δεξιώσεις, προστατευμένες από το πλήθος, με τις αστυνομικές δυνάμεις παραταγμένες μέχρι και στα δέντρα για να μην ενοχληθούν από τις αντιδράσεις λαϊκής οργής και δίκαιων διεκδικήσεων.
Οι γιορτές τους έτσι θα είναι τα επόμενα χρόνια: προστατευμένες σε γυάλες και αποστειρωμένες από τους μισθωτούς και το πλήθος, επειδή φοβούνται τη δημοκρατία, κατατρέχονται από το φάντασμα της αποδοκιμασίας των πολιτικών που ακολουθούν, από τον εφιάλτη της συνάντησης πρόσωπο με πρόσωπο με την οργή για την πρωτοφανή μεταφορά εισοδήματος από τον κόσμο της εργασίας στους επιχειρηματίες, για κάθε είδους μπίζνα, για την πρωτοφανή κοινωνική βαρβαρότητα στην οποία μας οδηγούν και με συνέπεια υπηρετούν.
Γι? αυτό δεν προξενεί έκπληξη η αστυνομοκρατία στην οποία καταφεύγουν και η επιλεκτική κλήση συνομιλητών. Όμως το γεγονός ότι κλείνουν δημόσιους δρόμους με το έτσι θέλω για να εμποδίσουν διαδηλωτές να πλησιάσουν στον χώρο που γίνονται δεξιώσεις, χωρίς αιδώ για την κρίση που δημιουργούν στις ζωές των περισσότερων από εμάς, το γεγονός ότι παρά τους διαφημισμένους νόμους, οι ειδικές αστυνομικές δυνάμεις χωρίς να φέρουν διακριτικά βιαιοπραγούν απέναντι σε συντρόφους μας, σε όσους ενεργά και νόμιμα επιχειρούν να ασκήσουν τα δημοκρατικά δικαιώματα πρέπει να καταγγελθεί.
Απαιτούμε:
? Μόνιμους μαζικούς διορισμούς στο δημόσιο σχολείο.
? Κατάργηση της ωρομίσθιας και της ελαστικής εργασίας.
? Άμεση αποπληρωμή των δεδουλευμένων.
? Καμία κατάργηση του πίνακα προϋπηρεσίας.
? Όχι στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας.
? ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
Η Νεολαία Συνασπισμού υπόσχεται ότι θα συνεχίσει να φωνάζει, φωνάζοντας το δίκιο που επιχειρούν να εξοβελίσουν από τον δημόσιο διάλογο. Θα αντιδρά, συμμετέχοντας στις εκφράσεις της λαϊκής οργής, θα εξεγείρεται απέναντι στη συναίνεση που επιδιώκουν οι δυνάμεις του δικομματισμού καλώντας μας να θυσιαστεί η γενιά μας και οι επόμενες στην εμβάθυνση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Να είμαστε απέναντί τους, να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Για τη Νεολαία Συνασπισμού Χανίων Γιώργος Ζαφειράκης».
Σ.Σ.: Ποιος δεν επιθυμεί και δεν επιδιώκει μαζικούς διορισμούς στο δημόσιο σχολείο;
Ποιος δεν θα ήθελε να καταργηθεί η ωρομίσθια και ελαστική εργασία;
Ποιος θα μπορούσε να αμφισβητήσει την αναγκαιότητα άμεσης πληρωμής των δεδουλευμένων κ.λπ.
Και ποιος κοντολογίς θα μπορούσε να είναι ενάντια στη Δωρεάν Παιδεία;
Και η εφημερίδα και οι δημοσιογράφοι της έχουν γράψει ιστορία για αυτά. Και εξακολουθούν να είναι ενταγμένοι στον αγώνα αυτόν.
Και βέβαια μαθήματα δεν χρειαζόμαστε από τους όποιους νεολαίους οι οποίοι, πολλές φορές, με τη “δημοκρατία του τσαμπουκά”, θέλουν να δηλώσουν παρόντες και να προπηλακίσουν, να μειώσουν προσπάθειες, που στοχεύουν στο κοινό όφελος, στην προκοπή του τόπου μας.
Σε αυτές τις προσπάθειες εντάσσεται σίγουρα και το Ινστιτούτο Επαρχιακού Τύπου που εγκαινιάστηκε το Σάββατο. Ήταν μια ξεχωριστή στιγμή για όσους εργάστηκαν, επί τρία σχεδόν χρόνια, για το “στήσιμο” και τη λειτουργία του.
Και ήρθαν με “ντουντούκες” και φωνές να επικαλύψουν την ώρα του Αγιασμού, να προβοκάρουν μια τυπική και σεμνή εκδήλωση.
Τους προτάθηκε να καταρτίσουν μια εξαμελή επιτροπή την οποία θα δεχόταν η υπουργός.
Να τους ακούσει, να συζητήσει μαζί τους, να δώσει εξηγήσεις.
Αρνήθηκαν. Αυτοί έπρεπε να έχουν “επιχειρήματα” για να εκδώσουν ανακοινώσεις όπως η παραπάνω.
Ουδείς βιαιοπράγησε εναντίον τους. Ουδείς τους αρνήθηκε το δικαίωμα να διαδηλώσουν.
Οι υπόλοιποι, όμως, οι πολλαπλάσιοι από αυτούς Χανιώτες, που ήρθαν για να χαρούν ένα αξιόλογο γεγονός, απλώς απορρίπτουν τη “δημοκρατία του τσαμπουκά”.
Και με πολλή κατανόηση είδαν και βλέπουν το δικαίωμα που δίδει η δημοκρατία στον καθένα να κάνει και κάτι ανόητο.
Η δημοκρατία που με την όποια έκφανση ή… φάση, παραμένει το πολίτευμα που πιστεύουμε.
Μέσα σ? αυτή έχουμε όμως κι εμείς το δικαίωμα να μην συμφωνούμε και να μην υιοθετούμε ακρότητες και προκλήσεις.
