Tου Ηρακλή Αναγνωστόπουλου*
Στις 16 του Ιούνη είναι η γιορτή του πατέρα. Με την ευκαιρία αυτή απευθύνω θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στον πατέρα τον εργαζόμενο, τον συνταξιούχο, τον άνεργο, τον πατέρα του μόχθου και της σκληρής βιοπάλης.
Αλήθεια, ποιος θα τον θυμηθεί να του πει ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ή να του προσφέρει ένα λουλούδι και να του δώσει ένα φιλί στο μάγουλο, σαν ελάχιστη ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης στον άνθρωπο αυτό που αγωνίζεται νύχτα μέρα για να μπορέσει να μεγαλώσει τα παιδιά του, να τα σπουδάσει για να βγούν χρήσιμοι πολίτες στην κοινωνία και να τους προσφέρει ό,τι καλύτερο.
Στον πατέρα που αγωνιά για το μεροκάματο που αγωνίζεται κάνοντας δύο και τρεις δουλειές συγχρόνως για να τα βγάλει πέρα, και να καλύψει τα έξοδα και τις καθημερινές ανάγκες της οικογένειάς του, που αγωνιά για το μέλλον των παιδιών του, για την ανεργία που τρώει τα σωθικά των νέων.
Μπορεί βέβαια η μητέρα να μας φέρνει στον κόσμο να μας μεγαλώνει να μας διαπαιδαγωγεί, να μας συνετίζει, αλλά με την υποστήριξη και τη βοήθεια του πατέρα.
Ο πατέρας μπορεί, ίσως και λόγω της δουλειάς του, να μη μένει πολλές ώρες στο σπίτι με τα παιδιά, αλλά όμως σίγουρα προσφέρει πάρα πολλά και συμβάλλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς τους.
Αξίζει λοιπόν να θυμόμαστε πάντα τον πατέρα όπως και την μητέρα και να του δείχνουμε με κάθε τρόπο την αγάπη και τον σεβασμό μας γιατί πραγματικά το αξίζει. Και όσοι πάλι τον έχουν χάσει ας προσευχηθούν και ας ανάψουν ένα κεράκι στη μνήμη του.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ
Και με την ευκαιρία αυτή θυμάμαι δύο στιχάκια από ένα παλιό τραγούδι, που έλεγε το παιδί στον πατέρα:
“Γιατί πατέρα, γιατί πατέρα
δεν έχεις ύπνο και ξαγρυπνάς
και όλη νύχτα με τη μητέρα
μιλάτε μόνοι χωρίς εμάς”.
Και απαντάει ο πατέρας:
“Γιατί παιδί μου με τη μητέρα,
τα βάσανα μας λέμε
και όνειρα πλάθουμε για σας
και μέρα νύχτα κλαίμε”.
Επίσης, αφιερώνω ένα τραγούδι σε όλους τους πατεράδες, που το είχα γράψει πριν πολλά χρόνια και είναι πάντα επίκαιρο.
ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ
Πατέρα μου τα χέρια σου
θυμάμαι ροζιασμένα
Απ’ τον καιρό που ήμουνα
σαν μια σταλιά παιδί.
Τις νύχτες που τ’ απόθετες
στο στρώμα κουρασμένα
Κι εγώ ερχόμουνα κρυφά
κι άφηνα ένα φιλί.
***
Θυμάμαι σε καμάρωνα
στις εργασίας τον κάματο
Και νόμιζα πως και θεός
μπορούσες να γενείς.
Μα όσο κι αν ήταν
σκληρό το μεροκάματο
Την ομορφιά του κόπου σου
δεν γνώριζε κανείς.
***
Κι έπλαθες πάντα μόνος σου
χώμα, νερό και πέτρα
Για να στεριώνεις σπιτικό
παιδιά για να χαρείς.
Μα κάτσε και λογάριασε
τα βάσανά σου, μέτρα
Μα πιότερες τις πίκρες σου
απ’ τις χαρές θα βρεις.
***
Και τώρα που σου στόλισαν
τα χιόνια το κεφάλι
Έχεις ανήσυχο το νου
κι ακόμα πολεμάς.
Και δεν αφήνεις τη ζωή
στην άκρη να σε βγάλει,
Συνέχισε πατέρα μου
το χρόνο να νικάς.
*Προέδρου της Ένωσης Συν/χων ΙΚΑ Ν. Χανίων
