Διάβαζα, στο Διαδίκτυο, τις τελευταίες ημέρες, ότι οι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης της χώρας, απορρίπτουν τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, σε επίσημο κείμενο που εγκρίθηκε από τη «Σύνοδο των Ιταλικών Περιφερειών» (βλ. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_16/06/2010_342718)
Συγκεκριμένα, όπως δημοσιεύτηκε, ο πρόεδρος της «Συνόδου» και της περιφέρειας της Τοσκάνης, Βάσκο Εράνι, τόνισε: «πιστεύουμε ότι τα μέτρα αυτά είναι απαράδεκτα, διότι το συνολικό βάρος των περικοπών και των εισφορών πέφτει στις πλάτες των περιφερειών μας».
Προς το παρόν, στην Ελλάδα, οι περιφερειάρχες δεν είναι αιρετοί, αλλά διορισμένοι από την κυβέρνηση, για να προωθούν στις διάφορες περιφέρειες της χώρας την κυβερνητική θέληση και πολιτική ως προς την αντιμετώπιση των προβλημάτων των πολιτών. Και συνεπώς, δεν έχουν «περιθώριο» να? διαφωνήσουν με την κυβέρνηση και με τα τελευταία πολύ αυστηρά σε βάρος του λαού πολιτικοοικονομικά μέτρα.
Οι δήμαρχοι και οι νομάρχες, όμως, που εκλέγονται για να προασπίζουν και να αγωνίζονται για τα λαϊκά δικαιώματα και κεκτημένα, τι κάνουν; Γιατί σιωπούν; Μήπως δεν τους αφήνει? ελεύθερο χρόνο η προετοιμασία των επικείμενων, των πρώτων με «Καλλικράτη», δημοτικών εκλογών; «Μα στην Ελλάδα ζούμε?!», θα πείτε και θά ?χετε, δυστυχώς, δίκιο!
Συνειδήσεις
“Εκχώρησα τη συνείδησή μου, δύο φορές το τελευταίο διάστημα”, έγραψε στη δήλωση ανεξαρτητοποίησής του, ο κος Κιλτίδης.
Η ομολογία είναι συγκλονιστική και αναδύει το πολιτικό τέλος της κομματικά νομιμόφρονος “Μεταπολίτευσης”.
Εάν αλλάζει κάτι στο πολιτικό σύστημα, είναι οι πόρτες του μαντριού που ανοίγουν, το τέλος του βούρκου της κομματικής υποταγής. Αυτό δεν το αντέχει η νέα εποχή. Καλύτερα να το καταλάβουν και οι αρχηγοί των κομμάτων.
Ο Ευριπίδης έλεγε περίπου ότι: “Δούλος είναι αυτός που δεν μπορεί? να λέει δημόσια τη γνώμη του”.
Σαχλαμαρίτσες
Περίπου εμβρόντητος, παρακολουθώ τον κ. Βγενόπουλο να ζητεί την παραίτηση της υπουργού Υγείας για τις προμήθειες.
Στo πλαίσιo των απολαυστικών δημοσίων σχέσεων με τους μεγαλοεκδότες και στον πακτωλό της ρεκλάμας, οι απόψεις του προβάλλονται, όπως αυτές, των πολιτικών αρχηγών.
Η δημοκρατία, βέβαια, έχει τείχη από φελιζόλ.
Τ? αντέχει όλα?
Αφήστε, κύριε Βγενόπουλε, εμείς ζητούμε μια Δημοκρατία με την αισθητική των πληβείων και τις απαντοχές των τυραγνισμένων ανθρώπων.
Γνωρίζω ότι το αφρόγαλα στο “τένις κλάμπ” στην Εκάλη είναι γλυκόπικρο.
Και δίνει προνόμια σ? εσάς και όχι σε εμάς τους… αγωγιάτες.
Εάν κόπτεστε για τις προμήθειες των Νοσοκομείων, να συστήσετε πολιτικό φορέα και να κριθείτε στις επόμενες εκλογές.
Μέχρι τότε, θ? απολαμβάνουμε τις δηλώσεις σας? σα “να γευτήκαμε λωτό”.
Εις υγείαν των κορόιδων.
Γ. Ουν.
Τυχαίο;
«Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση
παίρνω φως απ? τον ήλιο και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες πως σ? αρέσει!»…
Παιδικό τραγουδάκι, λίαν συμπαθητικό.
Μού ?ρθε στο μυαλό διαβάζοντας τις ανακοινώσεις της Νεολαίας Συνασπισμού, με αφορμή τα γεγονότα στο περιθώριο των εγκαινίων του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου.
Τυχαίο (που μου ?ρθε στο μυαλό); Δε νομίζω…
Γ. Γεωργ.
Ενδιαφέρον
τετραήμερο
Με μουσικές και συζητήσεις για τους δημόσιους χώρους θα “πλημμυρίσουν” από σήμερα και για τέσσερις μέρες τα Χανιά. Ο λόγος: Οι εκδηλώσεις με αφορμή την ευρωπαϊκή γιορτή της μουσικής αλλά και το p-public, δηλαδή η ομάδα νέων αρχιτεκτόνων που συζητά για την πόλη και τον δημόσιο χώρο και θα παρουσιάσει τις θέσεις της αύριο σε συζήτηση στο ΚΑΜ.
Ευχάριστα γεγονότα στην πόλη μας.
Γ. ΛΥΒ.
