Στο γκρίζο της εποχής μας, που κυριαρχεί παντού, στις τσιμεντένιες πόλεις, στους δρόμους, στα κτήρια, στη μιζέρια των καιρών που καταπνίγει κάθε μορφή έκφρασης και δημιουργικότητας, στα βλοσυρά βλέμματα που συναντάμε στην καθημερινότητα, στο βολικό άλλοθι της οικονομικής κρίσης για απάθεια και βαριεστιμάρα, πολλά σχολεία, κόντρα στα παραπάνω, που αρνούνται πεισματικά να «υιοθετήσουν» τέτοιες παγίδες, έρχονται να προσθέσουν στη ζωή μας τις δικές τους πολύχρωμες πινελιές και να στείλουν τα δικά τους μηνύματα!
Μηνύματα αισιοδοξίας για έναν κόσμο καλύτερο, όπου θα πρωταγωνιστεί η φαντασία, η ευρηματικότητα, το χρώμα, για ένα σχολείο πιο ανθρώπινο, πιο ευχάριστο, πιο δημιουργικό! Έτσι και οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Γερανίου με την καθοδήγηση των δασκάλων τους, του διευθυντή τους και μιας εθελόντριας μητέρας, σκέφτηκαν να βάλουν χρώμα στους άχαρους μονόχρωμους τοίχους του σχολείου τους, να το κάνουν πιο ελκυστικό, πιο παραμυθένιο, πιο ευχάριστο! Ένα παράδειγμα από τους μικρούς μαθητές για όλους! Έτσι οι τοίχοι «φόρεσαν» το χρωματιστό τους κουστούμι, στολίστηκαν από του αγαπημένους παιδικούς ήρωες, πλαισιώθηκαν με θέματα εμπνευσμένα από το περιβάλλον, τον πλανήτη μας, από τη σχολική ζωή! Σχετικά με την ιδέα και την υλοποίηση της, μας μίλησε ο διευθυντής του σχολείου και φίλος από τα παλιά, Γιώργος Ασλάνης:
“Το σχολείο του Γερανίου είναι ένα παλιό ιστορικό σχολείο. Η ιστορία του ξεκινά από το 1885 που ιδρύεται ως το πρώτο σχολείο στην επαρχία Κυδωνίας και στεγάζεται σε μια περιοχή κοντά στο σχολείο λίγο πριν το χωριό Μόδι.
Πρώτος δάσκαλος έρχεται σε αυτό ο Ιωάννης Κονδυλάκης. Εδώ γράφει το «Οταν ήμουν δάσκαλος», στο οποίο αναφέρει λεπτομέρειες για το σχολείο και για την ευρύτερη περιοχή του Γερανίου.
Το καινούργιο κτήριο που έχει κτιστεί κοντά στην περιοχή που βρισκόταν το παλιό σχολείο δυστυχώς δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από εκείνο το παλιό ιστορικό κτήριο που στεγαζόταν το σχολείο. Λόγω δε της μεγάλης οικιστικής ανάπτυξης της περιοχής, έχουν προστεθεί εκ των υστέρων αίθουσες, οι οποίες μπορεί να λύνουν προσωρινά το πρόβλημα στέγασης των μαθητών, έχουν όμως επηρεάσει αρνητικά τη συνολική αισθητική του σχολείου και κυρίως έχουν ελαττώσει κατά πολύ τον προαύλιο χώρο του.
Η γέννηση της ιδέας
Η ιδέα του να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε αισθητικά την εικόνα του σχολείου, προέκυψε όταν ζητήσαμε από τα παιδιά να μας γράψουν τις σκέψεις τους για το πώς έχουν φανταστεί το σχολείο που θα ήθελαν να φοιτούν κάθε μέρα.
Άλλα παιδιά μας είπαν ότι θα ήθελαν μεγαλύτερη αυλή για να παίζουν, άλλα ότι θα ήθελαν περισσότερους υπολογιστές και παιχνίδια και άλλα ότι θα ήθελαν να είχε το σχολείο μας περισσότερους κήπους και δέντρα. Όλα όμως ανεξαιρέτως έγραψαν πως θα ήθελαν ένα σχολείο περισσότερο όμορφο, πιο φιλικό και με πολλές ζωγραφιές στου τοίχους.
Το συζητήσαμε για το τι απ? όλα θα μπορούσαμε να φτιάξουμε αλλά όλα μας φαίνονταν δύσκολα. Στο τέλος καταλήξαμε και είπαμε να προσπαθήσουμε για το τελευταίο τουλάχιστον, δηλαδή για τις ζωγραφιές στους τοίχους και πως αν το θέλαμε πραγματικά θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε.
H υλοποίηση
Σταθήκαμε τυχεροί γιατί όταν έμαθε για την ιδέα μας η κα Άννα Καρακαλπάκη, μητέρα μιας μαθήτριας του σχολείου μας και πολλές γνώσεις ζωγραφικής και σχεδίου, προσφέρθηκε να μας βοηθήσει. Ενώσαμε τις γνώσεις μας και την αγάπη μας για τη ζωγραφική και συνεργαστήκαμε άψογα στο να καθοδηγήσουμε τα παιδιά να πάρουν μέρος ενεργά σε όλη αυτή τη δράση που γέμισε όλους μας, παιδιά και δασκάλους, με ενθουσιασμό και διάθεση για συμμετοχή.
Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Τρεις άχαροι τοίχοι του σχολείου, μετατράπηκαν σε εντυπωσιακούς «πίνακες ζωγραφικής» και το πιο σημαντικό ήταν πως όλοι οι μαθητές είχαν βάλει το χεράκι τους σ? αυτό. Και κυριολεκτούμε σ? αυτό γιατί στη μεγάλη ζωγραφιά της Γης με το περιστέρι της ειρήνης, όλα τα παιδιά άφησαν το αποτύπωμα από το χεράκια τους, προσδίνοντας στο θέμα περισσότερο νόημα και δυναμισμό.
Όλα αυτά επηρέασαν θετικά και τα παιδιά στο Ολοήμερο που ανέλαβαν και αυτά με την καθοδήγηση τη καθηγήτριας των εικαστικών κας Μαρίας Βαρδή να επιχειρήσουν τη δική τους ζωγραφιά. Όλο το σχολείο για δυο εβδομάδες είχε μετατραπεί σε ένα μεγάλο εργαστήρι ζωγραφικής.
Τα σχόλια των μαθητών -δημιουργών
Πραγματικά το καταχάρηκαν τα παιδιά και αυτό βγαίνει απ? αυτά που μας είπαν όταν τους ζητήσαμε να σχολιάσουν την όλη προσπάθεια:
…Μου άρεσε που φτιάξαμε αυτές τις ζωγραφιές και όταν θα φύγω από το σχολείο αυτές οι ζωγραφιές θα υπάρχουν εκεί μαζί με τα αποτυπώματα μας (Μαρία).
…Μου άρεσαν πολύ οι ζωγραφιές και μετά απ? αυτό κατάλαβα ότι το να ζωγραφίζεις μεγάλες επιφάνειες δεν είναι και δύσκολο? (Μπάμπης).
?Μου άρεσε που έβαλα το αποτύπωμά μου. Όταν θα έρχομαι στο σχολείο θα θυμάμαι πως ένα κομμάτι της ζωγραφιάς το έκανα εγώ και θα χαίρομαι γι? αυτό (Νικολάι).
…Oταν πρωτοάκουσα ότι θα ζωγραφίζαμε το σχολείο χάρηκα πολύ όμως μου φαινόταν πολύ δύσκολο. Όταν η κα Αννα ξεκίνησε το σχέδιο και εμείς συνεχίσαμε, όλα μου φάνηκαν πολύ εύκολα και ευχάριστα (Μάρκος).
…Τώρα μου αρέσει πιο πολύ το σχολείο μας (Μαρίν).
…Χαίρομαι που το σχολείο μας έγινε πιο όμορφο. Ευχαριστούμε την κα Αννα και τους δασκάλους μας που έγινε πραγματικότητα αυτό που είχαμε φανταστεί (Γιώργος).
?Φωτίστηκε το σχολείο μας με αυτές τις ζωγραφιές (Βαγγελιώ).
…Μανούλα σε ευχαριστούμε εγώ και οι συμμαθητές μου που μας βοήθησες και έγινε το σχολείο μας σαν όνειρο (Μαρινέλλα).
…Θα φροντίσουμε όλοι μας κανείς να μη χαλάσει αυτές τις ζωγραφιές. Αλλά αν και κάποιος τις ξαναχαλάσει εμείς θα τις ξαναφτιάξουμε? (Βάσω).
Έγραψαν και ποιήματα: Είδες σε μία ζωγραφιά τα αποτυπώματά μου, γλυκό περιστεράκι μου και ήρθες πιο κοντά μου.
Είδες σε μια ζωγραφιά τα αποτυπώματά μου, γλυκό περιστεράκι μου, έλα στην αγκαλιά μου (Μαρία).
Επίλογος:
Μπορεί το Δημοτικό Σχολείο Γερανίου να συνεχίζει να έχει αρκετά προβλήματα.
Όμως με σιγουριά μπορούμε να πούμε πως είναι πιο όμορφο και πιο φιλικό από πριν.
Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε και αυτό θα πρέπει να το διδάσκουμε και στους μαθητές μας, πως: Ο πολιτισμός ξεκινάει πρώτα απ? όλα από το χώρο που ζούμε, από τον χώρο που περνάμε τις περισσότερες ώρες τη μέρα. Και αυτός ο χώρος μπορεί να είναι το σπίτι μας, το σχολείο ή ο χώρος εργασίας.
Ευχαριστούμε
για τη φιλοξενία
Γιώργος Ασλάνης,
δ/ντής 7/θ Δ.Σ. Γερανίου
