Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΑΡΚΑΤΑΤΟΣ*
Η κινητοποίηση προκειμένου να βρεθούν οι απαραίτητοι πόροι για την προώθηση των τοπικών προϊόντων και η αξία του Διαδικτύου για τον σκοπό αυτό είναι τα σημεία που θα αναπτύξουμε σήμερα.
Η αγροτική ανάπτυξη και η συνακόλουθη ανάπτυξη της υπαίθρου δεν είναι πανάκεια, είναι άμεση αναγκαιότητα. Αυτή η ρήση είναι διαπίστωση που δυστυχώς προέρχεται από ένα απογοητευτικό συμβούλιο κορυφής που έλαβε χώρα την Πέμπτη 17/6/2010, στις Βρυξέλλες. Στο συμβούλιο κορυφής αυτό, που ήταν ένα αποτυχημένο κακέκτυπο των τελευταίων δρώμενων, όσον αφορά τον αγροτικό τομέα, οι αποφάσεις αφορούσαν στα σημεία εκείνα που αποτελούν επιστέγασμα των φόβων μου ότι η ΕΕ οδεύει προς ένα ουσιαστικό τέλος. Δεν πρόκειται για φοβικούς ισχυρισμούς σχετικούς με την ουσία των τεκταινομένων, αλλά για απλή αναφορά στα σημεία εκείνα που συνιστούν -κατά την άποψή μου- ένα ολισθηρό κατήφορο που έχουν πάρει τα διάφορα πλέον διευθυντήρια στην ΕΕ. Το όλο πλαίσιο δίνεται από την κρίση που ονομάζουν οι ειδικοί «συστημική», δηλαδή κρίση του ίδιου του συστήματος.
Παρά την όξυνση του θέματος και την αντιφατικότητα που επισημαίνουμε, η θέση του συμβουλίου κορυφής για το θέμα της ΚΓΠ δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντική. Ενώ μέχρι σήμερα έλεγαν και δήλωναν σε όλους τους τόνους ότι η ΚΓΠ μετά το 2013 θα τύχαινε σωστής προικοδότησης για να συνεχίσει να παράγει ανταγωνιστικά, αλλά και με την προστασία του περιβάλλοντος επί τάπητος και τη διατήρηση των ιστορικών και παραδοσιακών συγκυριών, να παραμένει στην πρώτη γραμμή, φαίνεται ότι η κατεύθυνση που δίδεται πλέον είναι μόνο η ανταγωνιστικότητα και αυτή μέσα στα πλαίσια των κανόνων που διέπουν τον ΠΟΕ. Αυτό σημαίνει ουσιαστική εγκατάλειψη των κεκτημένων και είναι λογικό αν αναλογιστεί κανείς ότι η κρίση έχει περιορίσει σημαντικά τους διαθέσιμους πόρους. Και σε κάθε περίπτωση, εκείνοι που έχουν προχωρήσει σε ικανή συσσώρευση πόρων δεν είναι διατεθειμένοι να τους παραχωρήσουν. Έτσι, επτά κράτη μέλη δεν είναι διατεθειμένα να προχωρήσουν σε χρηματοδότηση της ΚΓΠ μετά το 2013. Πρόκειται για κράτη που με αρχηγό τους τη Γερμανία και με άλλα ισχυρά κράτη στο στρατόπεδο αυτό όπως η Αγγλία, η Ολλανδία και η Δανία δεν πρόκειται να συναινέσουν, θεωρώντας ότι στο παρελθόν αρκετά πήγαν στα ταμεία τους, κέρδισαν τις αγορές τους και τώρα πλέον δεν συναινούν στο να πληρώνουν.
Ήλθε η ώρα της αλήθειας, λοιπόν. Και εμείς έχουμε απλά και δείχνουμε ότι τα αγροτικά μας προϊόντα είναι τα καλύτερα του κόσμου. Ακόμη και στη γενέτειρά μου την επαρχία Σελίνου στα Χανιά το λάδι, ένα εξαιρετικό προϊόν είναι πλέον ΠΟΠ. Και τι μ αυτό; Πουλιέται; Όχι, και αν πουλιέται οι τιμές που πιάνει δεν είναι τιμές να αντιμετωπίσουν ούτε το κόστος, όχι και να επιβιώσουν τους ελαιοπαραγωγούς.
Πόρους για να κάνουμε διαφήμιση δεν έχουμε, μέσα στην κρίση και με το ΔΝΤ να υποβάλει τους κανόνες του παιχνιδιού. Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Να αναλάβουμε δράση μέσω των νέων τεχνολογιών. Ο υπογράφων έχει εκπονήσει ήδη από διετίας σχέδιο για την προώθηση των αγροτικών προϊόντων τις βασικές γραμμές του οποίου θα αναπτύξω από τη στήλη αυτή, σε μια προσπάθεια να βγούμε από τα αδιέξοδα που έχουν δημιουργήσει άλλοι για λογαριασμό μας.
Σύμφωνα με όλες τις εκθέσεις που δημοσιοποιεί κατά καιρούς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δυο είναι τα βασικά εμπόδια στην ανάπτυξη της εμπιστοσύνης των πωλήσεων μέσω του Διαδικτύου. Το ένα είναι η διαφορά μεταξύ λεγομένων και πράξεων στον τομέα των υπό προώθηση προϊόντων και το άλλο αφορά τον τρόπο πληρωμής των προϊόντων.
Το δεύτερο αυτό σημείο έχει βρει προσωρινή λύση μέσω πιστωτικών καρτών, τις οποίες διαχειρίζονται ενδιάμεσοι τραπεζικοί οργανισμοί γνωστοί για την αντικειμενικότητά τους, αλλά το πρώτο είναι σοβαρότατο θέμα το οποίο μπορεί να λυθεί μόνο με συγκεκριμένες πράξεις. Η μελέτη που είχα την ευκαιρία να εκπονήσω έχει να κάνει με τον τρόπο να εξοβελιστεί το σημείο αυτό. Ο νέος διοικητικός χάρτης της χώρας παρέχει όλα τα εχέγγυα για να παύσει να υφίσταται το αρνητικό σημείο της μη γνώσης του προϊόντος. Άρα καλείται ένας θεσμός να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, ώστε να προχωρήσει προς τα μπροστά ο τόπος και το ακανθώδες θέμα της έλλειψης πόρων για διαφήμιση θα είναι ένα παρελθόν χωρίς επιστροφή.
Πρόκειται για την εμπλοκή ενός θεσμού όπως η περιφέρεια ή ακόμη και ο Δήμος. Οι νέοι δήμοι είναι, τουλάχιστον στην ύπαιθρο, σημαντικής γεωγραφικής δυναμικής που καλύπτουν αρκετά προϊόντα τα οποία πρέπει να βρουν τον δρόμο τους προς τις αγορές. Η υιοθέτηση ενός μοντέλου εμπλοκής του Δήμου στη διαδικασία προώθησης των προϊόντων είναι το ζητούμενο. Η εφαρμογή ενός συγκεκριμένου υποδείγματος θα έχει ως αποτέλεσμα να γνωριστούν τα προϊόντα της περιοχής με τρόπο σχετικά εύκολο, εξαιρετικά λίγο δαπανηρό και μεγάλης αποτελεσματικότητας.
Η διάρθρωση και τα σημεία ανάπτυξης και η ακολουθητέα διαδικασία θα μας απασχολήσουν στο ερχόμενο σημείωμά μας.
