Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΛΕΣΣΑΣ
Δεν είναι ευχάριστο για έναν άνθρωπο με πολιτικό παρελθόν σ? ένα μεγάλο κόμμα, να στιγματίζεται με οτιδήποτε προκαλεί ντροπή και κοινωνική καταδίκη και μ? έναν ηθικό κολασμό, που μένει σφραγίδα ανεξίτηλη στην πολιτική του καριέρα. Ο κ. Τσοχατζόπουλος, που αποτελούσε το έμβλημα, το χαρακτηριστικό γνώρισμα της φυσιογνωμίας των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, τώρα καταντά πρόβλημα για το κόμμα του αλλά και για τόσον κόσμο, που επί σειράν ετών εμπιστεύτηκε τις τύχες του.
Ενας πολιτικός γίνεται ξαφνικά πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες, που ανακάλυψαν, εντός εκτός, οριζοντίως και καθέτως, ότι έχει αποκτήσει τεράστια περιουσία. Ο κόσμος δείχνει την έκπληξή του (!), λες και δεν άκουγε, το τι κυκλοφορούσε τόσα χρόνια και έρχεται τώρα να τον κρίνει με μια παγερή ψυχρότητα, που είναι το χειρότερο κλείσιμο της αυλαίας στην παράσταση της πολιτικής. Αν δεν υπήρχε η εξεταστική του Βατοπεδίου και της Siemens, που αποκαλύφθηκε μια off shore, η “Τροκάζο” εμπλεκόμενη και στις δύο υποθέσεις και αν δεν γινόταν μια τροπολογία για τις off shore του Υπ. Δικαιοσύνης, ίσως να μην έβγαιναν στην επιφάνεια οι αγοραπωλησίες του πρώην κ. υπουργού.
Οπως, λοιπόν, εξελίχθηκαν τα πράγματα οφείλει ο θιγόμενος να υπερασπίσει τον εαυτό του και το κόμμα του, να εξαλείψει την εικόνα, που έχει σχηματίσει ο κόσμος, ότι όλοι είναι διεφθαρμένοι, όλοι είναι ίδιοι, όλοι τα παίρνουν.
Ο εξισωτισμός προς τα κάτω, η ισοπέδωση, έχει αρνητικές προεκτάσεις στην εξέλιξη της πορείας ενός έθνους.
Ετσι επιταχύνθηκε η κατάσταση σε κομματικό επίπεδο, που δείχνει, ότι το κόμμα δεν είχε άλλη επιλογή. Μ? αυτή την απόφαση, που πήρε, δηλαδή την αναστολή της κομματικής ιδιότητας του κ. Τσοχατζόπουλου, το κόμμα επαφιέμενο στην κρίση της δικαιοσύνης και στο ΣΔΟΕ προσπαθεί να ξεφύγει με εύσχημο τρόπο, να ξεφορτωθεί, που λένε, τα βαρίδια και τα γκρίζα πρόσωπα. Δεν φθάνει στην ακραία φάση της διαγραφής και τούτο είναι το λιγότερο κόστος και μια διακριτική συμπεριφορά προς τα στελέχη του, που εξυπηρετεί και τις δύο πλευρές.
Εμφανής ήταν η αναστάτωση του ανθρώπου, η εικόνα του οποίου μετέδωσε σοκ στον κόσμο την ώρα που ?βγαινε απ? το κτήριο, που επί 30 χρόνια μπαινόβγαινε αγέρωχος και ισχυρός. Το πλέον αντιφατικό είναι ότι δύο πρώην στενοί συνεργάτες του, η κα Αρσένη και ο κ. Ανωμερίτης, αντιπαρήλθαν την παθογένεια, που ξέρουμε ότι υπάρχει και πώς λειτουργεί στα κόμματα και πήραν αυτήν την απόφαση. Τα πρόσωπα, που έχουν πολιτική και ιδεολογική συγγένεια είναι δύσκολο ν? αλλάξουν διάθεση και να ελέγξουν συναδέλφους του αντιπάλου ή δικού τους κόμματος.
Κι όμως έπρεπε να ξεκαθαρισθεί η συμπεριφορά του κόμματος προς τα στελέχη του. Βέβαια είναι αναπόφευκτο να συμβαίνουν τέτοια ηθικά ζητήματα και το κόμμα οφείλει να ελίσσεται με προσοχή, αφού μελετηθούν πρώτα οι ενδείξεις ή οι αποδείξεις για ν? αποφευχθούν αδικίες, που καλλιεργούν ανεξίτηλο στίγμα. Γιατί, όπως λέει ο λαός μας, “κάλλιο να σου βγει το μάτι παρά το όνομα”.
Αυτό, που προέχει είναι να μην απαξιωθεί το πολιτικό σύστημα. Αν και δεν πιστεύω, πως μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, γιατί υπάρχει ένα είδος αλληλοεξάρτησης, ώστε να εξυπηρετούνται οι ισορροπίες των κομμάτων. Γι? αυτό βλέπουμε, ότι αποφεύγουν να χτυπήσουν το μαχαίρι στο κόκκαλο και φτάνουν σε μεσοβέζικες λύσεις με το λιγότερο κόστος. Ευχόμαστε, πάντως, όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και όσα θα επακολουθήσουν να μην έχουν επικοινωνιακό χαρακτήρα και να μην χρεωθεί ο λογαριασμός στο πολιτικό σύστημα, το οποίο ξεφορτώνεται, τα στελέχη του, τα καμένα χαρτιά, των οποίων ο ρόλος τους έχει τελειώσει. Εμ κύριοι!!! “Τα στερνά τιμούν τα πρώτα”!
* Πλάτωνος
“Κρατύλος” 384b
